@evrendenbirilo
|
Kafamın yanında çalan dıt dıt sesi ve bu koku oldukça tanıdık geliyordu. Ula hayat en son lama sürat beni vurmuştu. Sonrası hakkında hiç bir fikrim yok. Gözlerimi açmaya çalışsam da açamıyordum çünkü bu lamba mıdır nedir gözüme öyle bir vuruyor ki açamıyorum. Bedenimde de bir ağrı ve yorgunluk vardı. Acaba en son ne olmuştu. Lan yoksa ben öldüm mü? Bir bu eksikti şıllık hayat.. neyse moral bozmaya gerek yok. Kafayı yedim sanırım ne diyom ben ya. Gözümü açtığım gibi karşımdaki beyaz tavan beni karşılamıştı. Kaan'nın yüzünü görmeyi tercih ederdim. Wolf bakışlarında papatya bulduğum.. Kafamı sağa çevirdiğimde ise küçük bir koltukta uyuyan Kaan'ı beklemiyordum. Ne kadar da tatlı uyuyordu. Ama yattığı yerde rahatsız olduğu buruştuğu yüzünden belli oluyordu. Yattığım yerden biraz doğrulamaya çalıştım fakat canımın yanması ile olduğum yerde durmak zorunda kalmıştım. Tekrar canımın yanmasıyla ağzımdan küçük bir inilti kaçmıştı. "Ebrar?" Sesin sahibi tabikide Kaan'dı. Hızla yattığı yerden kalkıp yanıma gelmiş yüzümü ellerinin arasına almıştı. "Neden beni kaldırmadın? İyimisin? Canın yanıyormu? Doktor çağırayım mı?" Üst üste sorduğu sorulara cevap vermemiş aval aval suratına bakmaya devam ediyordum. "Ebrar konuş benimle iyi misin?" Sanırım gerçekten çok korkmuş ve endişelenmişti. Ama bu benim için yabancı olduğum bir durumdu. Çünkü daha önce kimse benim için bu kadar endişelenmemişti. Ailem bile.. Gözlerim istemsizce dolmuş dudaklarım titremeye başlamıştı. Sanırım yaşadığım şeylerin hıncını şu an ağlayarak çıkarıcaktım. "İyiyim" ağzımdan çıkan tek kelime bu olmuştu. Hala dolu gözlerimle ona bakarken ağzımdan kaçan hıçkırık son darbe olmus ve ağlamaya başlamıştım. "Kurban olduğum neden ağlıyorsun Bir yerin mi ağrıyor hı söyle bana yavrum sen böyle yapınca elim ayağım birbirine giriyor" yatağa oturup beni kendine çekmesiyle ağlamam daha da artmıştı. Kollarımı kaldırıp ona sarılmak istesemde kollarımı kaldıramayacak kadar yorgundum. Kaan'nın omuzunda ağlaya ağlaya uykuya dalmıştım.
🌸
Geç adam uykuya dalan kadınla ne yapacağını bilemiyecek hale gelmişti. 1 haftadır uyanmasını bekliyordu. Ama böyle bir uyanma beklemiyordu. Kızı yatağa geri yatırıp üstünü örtükten sonra odadan çıkmış kendini dışarı atmıştı. Hepsi onun yüzünden olmuştu kendini suçluyordu. Hastaneden dışarı çıkmış kendini bulduğu ilk baka atmıştı. Cebinden çıkardığı sigarayı içmeye başlamıştı. Çakmağının üstüne bile sevdiği kadının ismini yazdırmıştı. İlk kez bu kadar çaresiz hissediyordu. Ne yapacağını bilemez hale gelmişti bir haftada. Çalan telefonuyla düşüncelerinden çıkmış kimin aradığını sorguluyordu. Arayan Ebrar'ın kapısına koyduğu korumaydı. "Alo abi hemen buraya gelmen gerek yenge kendini öldürecek" korumanın söylediği şey ile hemen ayağa kalkıp Ebrar'ın kaldığı odaya gelmişti. Gördüğü görüntü ise canını daha çok acıtmıştı. Hemşireler, doktorlar ve korumalar Ebrar'ı durdurmaya çalışıyorlardı. Çünkü Ebrar eline aldığı neşterle kendini öldürmeye çalışıyordu. "YAKLAŞMAYIN YAKLAŞMAYIN YAKLAŞMAYIN UZAK DURUN BENDEN" Bir yandan bağırıyor bir yandan da elindeki neşteri boğazına daha da bastırıyordu. "Ebrar napıyorsun sen hadi bırak onu lütfen" geçen adamın yalvarır gibi çıkan sesi kadına ulaşmıştı sanki bir tek onun sesini duyuyordu. "Kaan ben sadece biraz uyumak istiyorum ama bana izin vermiyolar" Genç kadının mırıltılı sesini duyduğu gibi kadına daha çok yaklaşmıştı. "Bırak onu gel beraber uyuyalım hadi" "Bırakmam ,UZAK DUR BENDEN HEPSİ SENİN SUÇUN SENİN SUÇUN" genç adam artık hiç bir şey yapamıyordu bu görüntüyü gördükçe yere çömelip çocuk gibi ağlayası geliyordu. "Ölmek istiyorum, ölmek istiyorum,uyumak istiyorum izin vermiyolar" genç kadın bunları dedikten sonra neşterle boğazını çizmişti. "EBRAR" genç adam kızın yanına koştuğu gibi neşteri elinden almış boğazına bakamaya başlamıştı. "Uyumak istiyorum,u-uyumak istiy.." Genç kız lafını bitiremeden adamın kucağına yığılmıştı. Sanırım hikâyeleri başlamadan bitecekti......
Hellüü Bölüm biraz geç geldi ama ilham perilerim gelmiyordu yapacak bir şey yok.☺️💗 |
0% |