Hayatım alt üst olmuştu ailem sandığım insanlardan. Ama onlar benim ailem bile değilmiş. Ben bunca acıyı boşa mı çekmiştim?

Bunun hesabını kim verecekti? Peki ya babam sandığım insanın bana defalarca taciz etmesi. Döverek hastanelik etmesi bunların hesabını kim verecekti?

Hayat bazen çok acımasız oluyormuş gerçekten.

                                              🌸

Gerçek babamın adı Akifmiş. Gerçek babam doktorla kavga ettikten sonra hepimiz dışarı çıkmıştık. Bu sırada da anne baba sandığım insanlar cevabı duyar duymaz gitmişlerdi.

Bizde şu an arabada onların evine doğru yol almıştık. Gerçek annemin ismide Esraymış. Ne kadar benimle konuşmak istese bile Akif bey buna izin vermemiş. Çünkü hem daha yeni hemde rahatsız olabileceğimi düşünmüş. Bu düşüncesi beni gerçekten mutlu etmişti.

"Evet geldik inin bakalım" Akif bey'in

sözleriyle aracın kapısını açıp indim. Karşımda gördüğüm eve açıkçası şaşırmıştım. Çünkü normal hayatta bile yanından geçmiceğim bir evdi.

"Beğendin mi kızım?" Esra hanımın sesiyle ona döndüm. Kadın gerçekten çok güzel. Kafamı sallayıp "Güzelmiş" diyerek yanıtladım.

Kapının önüne geldiğimizde Akif bey zile bastı. Kapıyı açan kişi 60'lı yaşlarda kafasına bağladığı kırmızı bir tülbent ve mutfak önlüğü ile ton ton bir teyzeydi. Boyle ton ton teyzelere bayılıyorum ben şahsen.

"Hoş geldiniz Akif oğlum" kadının gülümsemesi ile Akif bey gülümseyerek kafa sallamış ve cevabını vermişti." Hoş bulduk Müstesna teyze".

Kadının bize yol verdiği yerden geçmiş salona gitmiştik. Ev gerçekten de 3 kişi için fazlasıyla büyüktü.

"Evet Vera biz kendimizi tanıttık ama oğullarımızı tanımadık" Akif beyin oğullarımız kelimesinde kalmıştım.

Vuslat'ı göstererek " Vuslat senin ikizin" ikizim mi?

Hep ikizim oqlsun istemişimdir.

İkizimin olması şaka mııı

Hafif tebessümle Vuslat'a çevirdim kafamı. Umarım iyi anlaşabilirdik.

Gülümsememe kafa sallayıp telefonuna döndü. Aman gülse bi yerleri eksilecek sanki.

Esra hanımın eline aldığı çerçeve ile yanıma oturdu. "Bu en büyük abin Aras,buda ikinci büyük abin Emre şu an iş nedeni ile yurt dışında yaşıyorlar ama en kısa sürede buraya gelip seninle tanışacaklarına eminim. Bu da en küçük abin Mert" gösterdiği abim olan şahıslara baktığımda hepsinin gerçekten yakışıklı olduklarını gördüm. Babalarına çektikleri kesin. Kafamı sallayıp onu onayladım.

"Bana kalacağım bir oda gösterebilir misiniz?" Konuşacak çok şeyimiz vardı fakat bunları konuşacak halde değildim çok yorgundum. Esra hanım kafasını sallayıp Vuslat'a döndü. " Vuslat annecim ikizine odasını gösterirmisin" Vuslat annesinin sesini duyduğunda kafasını telefondan kaldırıp önce bana baktı. Sonra annesine dönüp kafasını salladı.

Vuslat'ı takip ederken bir yandan da evi inceliyordum. Bir odanın kapısında durduğumuzda bana döndü ve konuşmaya başladı. "Burası senin odan, yanındaki de benim, karşıdaki oda ise annemlerin. Üst katta ise abimler kalıyor. En üst katta abimler ve babamın çalışma odaları var. Anladım dercesine kafamı salladım. "Teşekkür ederim" gülümseyerek söylediğim sözlere yine kafa sallamış ve odasına girmişti.

Kafan kopsun emii

Bende odaya girip incelemeye başladım. Beyaz ve gri ağırlı bir odaydı gerçekten sade,şık ve güzel bir odaydı. Yatağa yatıp odayı gezme işini sonraya bıraktım. Dün fazladan mesai yaptığım için bedenimden yorgunluk akıyordu. Kafamı yastığa koyar koymaz zaten gözlerim kapanmaya başlamıştı. Bende kendimi güzel bir uykuya teslim ettim.

Arkadaşlar buraya fotoğraf ekleniyor mu bilen varmı varsa söylermisiniz.