Birinin bana dokunduğunu hissediyor fakat kalkamıyordum. Her yerim tutulmuştu. "Küçük hanım kalkın aileniz her yerde sizi arıyor".

Ailem mi?

Benim ailem kim?

Gözlerimi yavaşça açıp yattığım banktan kalktım. Karşımda iki tane güvenlik duruyordu. Sanırım hastanenin güvenlikleriydi.

"Aileniz geldi, lütfen beni takip edin" Akif beyler beni bulmuş muydu?

Sanırım bu hatta bana da değer veren birileri var. Bu beni çok mutlu etmişti.

Guvenlige kafa sallayıp onu takip etmeye başladım.

Yürüdüğümüz yer hastanenin girişiydi. Esra hanım beni gördüğü gibi yanıma koşarak geldi ve sımsıkı sarılmaya başladı.

Bende kollarımı ona dolayıp ağlamaya başladım. "Çok korktum bebeğim nerdesin sen?" Bir yandan ağlıyor bir yandan da saçlarımı okşuyordu.

Çok güzel bir hismiş.

Bedenim daha fazla dayanamadı ve Esra hanımın kucağına bayıldım.

Kısa olduğu için kusura bakmayın lütfen 💗 🌸