YORUM YAPMAYI VE BÖLÜMÜ BEĞENMEYİ UNUTMAYIN KEYİFLİ OKUMALAR 🌟

Eslem ve Ayaz sessizce başka bir koltukta oturmuş televizyona bakıyordu. Bizde minik manyak ile oyun oynuyorduk.

"Sen abime biniyor musun?" Evet mükemmel bir soruydu. Çocuk aklı ile düşün Aylin ne demek istiyor bu kız. "O ne demek abicim?" Ayaz sormuştu bunu. "Ben sana biniyorum uçak oluyorsun ya" derin bir nefes aldım. "Yok ben binmiyorum abine minik hanım" dedim onun sorduğu gibi. "Bir ara bin çok eğlenceli" bu sohbet saçma sapan bir hal alıyordu. "Tamam binerim bir ara"

Oyuncaklar ile oynuyorduk bazen sessizce şakalar yapıyordu birlikte gülüyorduk. Her ne kadar Ayaz ve Eslem neye güldüğümüzü sorsada size söylemem diyip önüne dönüyordu.

"Bir şey diycemm" yine geliyordu bir şeyler hadi hayırlısı. İyice eğilip yaklaştım. "Sen çok güzelsin" şu an içim erimiş gitmişti. Buraya geldim geleli bir şey histtiğim tek an olmuştu bu. "Sen abim ile evlenecek misin?" hayır vazgeçtim asla iyi hissetmiyorum. "Hayır" yüzü düştü bir an oyuncakların toplayıp gitti.

"Ne oldu niye küstü o yine" Ayaza bakmaya başladım. "Bana abim ile mi evleneceksin dedi bende hayır dedim." diyerek açıkladım kendimi. Hemen ayağa kalkıp yanına gitti.

"Eslem ne oldu?" derin bir nefes aldı sadece. "Söyleyeceğim her kelimem senin kendi hayatın için seçimini sorgulatır. Kendi hayatını kendin seç ben sorumlusu olmak istemiyorum." O an Ecrin olsa ne yapardı dedim. Kendisi karar verirdi benim adıma galiba. Düşüncem değişmesin diye sesiz kalmak bir yana cidden kendisi karar verirdi.

"Teşekkür ederim" dedim sadece ve gülümsedim. Zorlama bir gülümseme ile. Kötü değildi hiç biri ama burda zorla ve kaçırılarak kaldığımı unutmayacaktım.

"Biz kötü değiliz Aylin. Bizde senin kadar masumuz. Bende senin kadar suçsuzum. Güneş daha bebek daha melek o. Abiminde suçu yok. Biz kötü değiliz Aylin sadece bunu bil"

Onları suçlamak istemiyordum ama elimde değildi katilin çocuklarıydı onlar. Güneşe karşı bir şeyim yoktu ama Ayaz ve Eslem'e karşı hep bir soğuk olacaktım. Sonuç olarak beni kaçırmışlardı. Zorla tutuluyordum burda.

"Başka bir şey dedi mi?" diyerek içeri girdi Ayaz. Hayır manasında kafamı salladım. "Ben yoruluyorum siz ikinize sürekli susun demekten" Güneş tekrar gelip yanıma oturmuş Ayaz bağırdı diye iyice bana sokulmuştu. "Ben size onu etkilemeyin onu rahat bırakın dedikçe yok resim yok evlilik neden beni asla dinlemiyorsunuz?" Sona doğru sesi düzelmiş tekrar sakın haline dönmüştü.

"Bu gece kalıyorsunuz sabah eve ikinizde itiraz etmek tek kelime konuşmak yok." Boncuk boncuk gözleri ile bana bakmaya başlamıştı Güneş. Gitmek istiyordu çok belliydi. "Ayaz bir gün daha kalsa-" sinirle daha tam oturmamışken tekrar ayağa kalktı Ayaz. "Sana onu etkilemek yok dedim Güneş hemen odaya" o daha minik bir kızdı. "Korkutma çocuğu neden bağırıyorsun bir şey demedi. Sadece üzüldüğünü görünce gitmesini istemedim."

"Sen öcüye kızıyorsun ama sende öcüsün" bağrıp salondan koşarak çıktı Güneş. Ayaz öyle bir görünüyordu ki. Yıkılmış gibiydi. "Öcü ne?" dedim sadece. "BABAM" dedi sadece Ayaz.

O an anladım niye bu kadar yıkıldığını. "Eslem ben babama mı benziyorum" Eslem'e çok büyük soğukluk ile sorumuştu bunu. "Abi saçmalama sen bağırınca Aylin'de onun tarafını tutunca yüz buldu o. İki dakika sonra özür dilerim diye gelip ağlar o." Ayaz hala aynı görünüyordu. Salonda ki aynanın karşısına geçmiş kendine bakıyordu.

"Eslem izin verir misin biraz bize" Eslem hiç bir şey demeden çıktı gitti salondan.

"Ayaz" yanına doğru gittim. O kadar güvensiz biri olmuştum ki bunlarda mı bir oyun acaba diye düşünüyordum. Artık aynada Ayaz'ın arkasında bende görünüyordum.

"Sen haklıydın Aylin. Bu gün geç oldu yarın sabah gidebilirsin. Ben babamın oğluyum bu asla değişmeyecek. Ben sadece burda benimle biraz kal istemiştim. Ben kendimi kaybettim kaçırmak ne demek. Ben neden bağırdım ben ne yapıyorum."

Cidden güvenemiyordum. Bu bir oyun mu yoksa gerçek miydi? Ne düşünüp ne yapmam gerekiyordu?

"O piç bana fotoğraf attı. Onun yanında uyuyordun. Ben kabul edemedim. Benim sevgimi benim hikayemi beni çalmıştı ve sen onun yanındaydın Aylin. Senin resmini çaldı sustum. Hikayemi çaldı sustum. Beni çaldı o adam ben olamaya çalıştı sustum. Neden sustum sen ona inanmazsın sevmezsin sandım"

Cidden kafayı yiyordum. Delirmek üzereyim. Ben normal hayat istedikçe hayat beni dibe çekiyordu. Bataklıkta batıyor gibiydim.

"Ben burda seni zaten sadece beş gün tutacaktım. Sonra git diyecektim ama gitmiyeceğine o kadar emindim ki. Beni tanıyınca kötü olmadığımı bilecektin. Hatta belki beni sevecektin aşık olacaktın. Keşke sadece gelip konuşsaydım."

Oturup sabaha kadar ağlamak istiyordum. Hayır hayır yapma onu. Gözünden bir damla yaş aktı. Eğer bunlarda yalan çıkarsa canıma kıyacaktım. Son bir kez güvenemeyi seçiyorum. Yalvarırım sende yalancı çıkma Ayaz. Tüm cesaretimi topladım. O babanın katilinin oğlu değil. Oda mağdur. Derin bir nefes alıp sadece arkasından sarıldım.

Bana doğru döndü ve beni kendinden uzaklaştırdı. "Aylin yapma ne olur. Sakın ben dahil birine hemen güvenme bir daha böyle. Olanları gördün o pezevenke güvendin gördün ne olduğunu. Güvenme tamam mı? Ben bu hayatta en güvenmen gereken kişiyim ama bana bile bir zaman sonra güven Aylin içinde zerre şüphe kalmayınca güven sarıl. Şu an sana ne kadar sarılmak istiyorum bir bilsen."

SİZCE KİM YALANCI? AYAZ DOĞRU MU SÖYLÜYOR? FİKİR ALAYIM HEMENN