Yetimhane de zaman hiç geçmiyordu. Burdaki çocuklar hiç mutlu değildi. Hepsinin aynı acı vardı ,anne ve baba yokluğu. Benim annemle babam yaşıyormu bilmiyorum kendimi bildim bileli burdayım ben.

Ben Asel 15 yaşında Serlya abla sayesinde hayatta olan bı kız çocuğu.

Yetimhanede geçen 15 yıl çok zor gelmeye başlamıştı. Yetimhanede görev alan psikolog a gidip yalnız hissettimi ölmek istediğinmi söylemiştim. Bana ergenliktesin canım diyip yollamıştı resmen. Bu gün bı karar almıştım bu kadar mutsuz çocuklar gibi olmicaktım. Kaçma planı yaptım nereye bilmem ama gidicektim buralardan. Saat 21.30 gibi kapılardaki güvenlikler değişiyordu. O süre zarfında çıkmalıydım burdan...

Saat geldiğinde çıktım kimse görmeden uzaklaştım .. Ne kadar süredir yürüyorum bilinmez ama ana yola kenarına geldim. Yanımdaki geçen arabalar ıslık çalarak geçiyordu korna basıyordu. Korkuyordum hemde çok yalnız olacağıma Qlmeyi tercih ederdim. İki tane genç geliyordu karşıdan ama hiç normal değil gibilerdi beni görünce ıslık çalmaya başladi biri sonra adımları hızlandı onların. Korktum ya geri dönecektim yada kurtulucaktım. Yola attım kendimi araba hızlı geliyordu ama kıpırdamadım kurtulma şansım vardı belki diye düşündüm arabadaki kişi fren e bastı ama araba hızlı olduğu için duramamıştı. Arabanın bana çarpmasıyla sarsıldım bı köşeyi doğru yuvarlandım.

Gözlerim kapanıyordu yanıma koşarak bir abla geldi bilemedim 5 bilemedim 7 yaş büyüktü benden uyumamam için gözlerimin açık kalması için yalvarıyordu. Gözyaşları içinde başımda bekliyordu gözlerim kapanmak istemiyordu Savaş veriyordu ama ben gözlerimin kapanmasını istedim.

Gözlerimi açtığımda hastanedeydim yanımda o abla vardı. Uyandığımı görünce merak heyecan ve korku dolu gözlerle bana 'iyi misin nasılsın Bir şey ister misin 'gibi sorular soruyordu.

Yazardan

Serlya korkmuştu ona çarptığı için yüksek hızla gidiyordu ona çarpması ve onun yaşaması bir mucizeydi onun için.

Küçük kız ona' bana sen beni çarpttın' diye sordu.

Serlya ' evet çok hızlı gidiyordum ama sen bir anda önüme atladın arabayı durduramadım özür dilerim özür dilerim özür dilerim' diye yalvarıyordu. Ve sordu 'senin o saatte ne işin vardı dışarıda?'

Küçük kız anlatmaya başladı 'yetimhaneden kaçtım kendimi bildim bileli oradayım ve yalnızlıktan bıkmıştım artık mutlu olmak istiyordum burda durmam da ölürüm dedim oraya Bir daha gitmem dedim önüme kötü adamlar çıktı korktum ya ölecektim Ya dönecektim ben de ölmeyi tercih ettim.'

Dedi küçük kız.

Serlya bir anda kendini görmüştü o kızda dayanamadı yüreği...

Ve sordu küçük kıza 'seni evlatlık almamı ister misin?' Bunu duyan küçük kızın gözleri parladı donuk kaldı ve sadece gerçek olup olmadığını düşündû

Mutlu olmuştu çünkü yetimhaneye giderse çocukluğu ve ruhu ölücekti hep birilerini beklemekle geçicekti alay edilen yetim çocuk olucaktım Serlya ona bı hayat sunmuştu...