Giriş;

İzmirin en sessiz , sakin , nezih ve bi o kadarda kalabalık bi ilçede yaşıyorum Karataş ta .
Herkez sanki bir peri masalındaymış gibi ama benim gibilerin hayatı hiçte öyle göründüğü gibi bir
hayat değil . Ben Ayşen buda benim hikayem... Bazı insanlara dışardan ailem ile birlikte tam bir
peri masalındaymışım gibi gelebilir , ama ben tam olarakta bir KÜLKEDİSİ nde gibi bir yaşantım
var fakat kül kedisinde de prens prensesi üvey anne ve üvey ablalarından kurtarır ama beni burda
kurtaracak bir prensim yok . Ben kendimi tanıtmadım ben Ayşen , Ayşen Toprak , daha 17 yaşında
bir genç kızım az önce dedim ya külkedisi gibi bir hayatımın olduğunu , size doğruyu söylemek
gerekirse benim ne üvey bir annem var nede üvey ablalarım . İşte bende böyle bir külkedisiyim
benim doğumum çok zorlu geçmiş annemin kalbi durmuş ama allahtan doktorlar müdahile
etmişlerde annemi hayata bağlamışlar .
Annem biraz nemrut bir kadındır bana pek ilgili sevecen davranmaz ama beni sevdiğini gayet
iyi biliyorum çünkü bu hayatta birtek onu ben anladım dinledim. Belkide yaptığım en büyük hata da
budur , çünkü annemle babam pek iyi anlaşa bilen bir çiift değildir. Ben ailemin tek çocuğuyum ve
5 yaşındaykende ben annemle babam benle ilgilenmek yerine daha çok kavga ederlerdi. Tabi bu
kavgalar yıllar geçsede azalmadı aksine daha fazlalaştı . Benim babamın gözünde ben kardeşimi
öldürmüş bir kız olarak kaldım ve bu hiç değişmedi ne kadar uğraşsamda olmadı . Hani bazen yolda
giderken babanızla canınız bişey çekti diyelim onu almak istersinizde alamazsınız babanız ama sırf
siz üzülmeyin diye alır getirir size ama benim babam bambaşka bir baba , canımın çektiği birşeyi
almayı geç yanında bile duramam , konuşamam .
Ben babam eve gelmeden ya evden çıkarım o uyuyana kadar gelmem yada odama kapanırım .
Çünkü o bana her sinirle baktığında aklıma ölen kardeşim defne geliyor. Neden bilmiyorum ama tek
bildiğim şey Defneyi benim öldürmediğim ben sadece bunu biliyorum. Ama babam bana ne yazıkki
inanmıyo her bu konu açıldığında üstüme geliyo . Ben o villanın içinde kayboluyorum her geçen
gün annemlerin gözlerinin önünde eğriyorum ama bunu bile görmüyolar. Annemde benimle babam
yüzünden pek konuşmaz babam ne zaman annemin benimle konuşmasını gördüğünde kavga gürültü
eksik olmaz bizim evden ve artık bende bu durumdan çok sıkıldım . O yüzden artık sadece babam
geldiğinde değil bütün gün kendimi odama kitliyorum tabi yaz ayları ve hafta sonu tatillerinde evde
olursam . Bu benim hikayem ve BENİM HİKAYEME HOŞELDİNİZ...