"Seni yalnız mı bıraktı ? " Yağmur,telefonun başında gözlerini kocaman açtı. Bir yandan Beren'le konuşuyor diğer yandan ojelerini
sürmeye çalışıyordu.

"Evet yaa " Kelimeleri yaydırarak söylemişti Beren. Sıkıntıdan patlıyordu. Odasında tur atmaya başladı.

"Bence çok fazla oldu bu Ateş Bey ! " Yağmur kızgınlıkla söylendi. Böyle büyük ve tehlikeli bir şehir de nasıl yalnız bırakırdı ?

"Napmasını bekliyoruz ki canım. Adam 23 yaşında,harika,yakışıklı ve umursamaz." Derin bir of çekti ardından Beren. Gerçekten bu durum
canını sıkmaya başlamıştı.

"Sen bu heriften hoşlanıyorsun ? " Dedi Yağmur gülümseyerek.

"Saçmalama. Yani asla. Hem o bana bakmaz ki görmüyor musun bebekmişim gibi davranıyor. " Dudaklarını büktü.

"Baksa sana sevgili olacaksın yani." Kıkırdadı Yağmur. Bu fikir ona çok güzel gelmeye başlamıştı."Dinle.." Dedi gözleri
parlayarak. "Bence çocuk olmadığını ona kanıtlamalısın."

Ardından aklından geçenleri Beren'e heyecanla anlatmaya başladı.

"Gerçekten gelmek istemiyor musun ? Saat geç olur diye gelmiyorsan seni evine bırakırım." Burak mavi gözlerini kısarak Beren'e baktı.
Okulun Kafeteryasında oturmuş dersler hakkında konuşuyorlardı. Bütün grup ısralar gece bir yerlerde eğlenmek istiyordu. Beren'de öyle.
Ama izin alamayacağını bildiği için hayır demişti.

O sırada Yağmur sandalyesini ona yaklaştırdı. Kulağına eğilip fısıldadı.

"İşte süper bir fırsat bize. Ve kalıbımı basarım bu Burak sana yazıyor ." Bunun üzerine bakışlarını Burak'a çekti Beren.
Sarı saçları ve mavi gözleriyle göz kamaştırıyordu.İki yanağında bulunan gamzelerde ona sevimlilik katmıştı.
Ama hiçbir haliyle Ateş'le boy ölçülemezdi. Ateş gibi mükemmel olmayı asla başaramazdı.

Düşüncelerinden kurtulup Yağmur'a döndü.

"Ne yani ? Evden kaçmamı istiyorsun ? "

Gözleri muzurca parladı Yağmur'un. " Niye olmasın ? Hem çocuk değil misin ? Çocuklarda yaramazlık yapmalı."

Bunun üzerine küçük bir kahkaha attı Beren. Evet bir kerecik olsun dışarı çıkabilirdi. Hem Ateş eve geç geldiği için bunu
fark edemezdi.

**

"Makyaj mı yaptın sen ?" Elindeki çatalı hızlıca masaya bırakıp kaşlarını çattı Ateş."Yaklaş bakıyım şöyle ? "

"Yoo yoo ." Başını eğdi Beren. O kadar sabırsız ve heyecanlıydı ki dayanamamış makyajını şimdiden yapmıştı.

Onun başını eğmesi üzerine öfkelendi Ateş. Elini uzatıp Beren'in çenesinden kavradı ve hızlıca yukarı kaldırdı.

Kalem çekilmiş gözlerine ve normalde zaten uzun olan,rimelle daha da hoş görünen kıvrılmış kirpiklerine baktı.
Ardından dudaklarına kaydı bakışları. Başka yerde başka zamanda olsa o kırmızı dudaklara sahip olmak için elinden geleni yapardı.

Düşüncelerini toparlayamıyordu. Acaba çocuk diye fazla mı hafife almıştı ?

Hızlıca kendini geri çekti Beren. Ardından dudaklarını şişirdi öfkeyle. Bir yandan acıyan çenesini ovalıyordu.

"Biraz daha nazik olamaz mıydın ? "

Öfkeyle yemeğini yemeye devam etti Ateş. Kendini topladıktan sonra,o mükemmel yüz hatlarını yumuşatarak sordu.

"Benimle ilgili fantezilerin mi var yoksa çirkin ördek ?" Gülmemek için dudaklarını ısırmıştı.

"Ha ha ha . Çok komik. " Suyundan koca bir yudum aldı Beren. Ateş'in dalga geçtiğini bildiği için paniklememişti.
Ama bu kadar rahat olmasına sinir oluyordu.

"Bilmiyorum. Evin içinde kırmızı ruj sürmeler falan."

"Kabul et yakışmış. " Kendinden emin bir şekilde gülümsedi Beren. Aynı gülümseyişle ona baktı Ateş.

Evet yakışmıştı. Hemde fazlasıyla. Ama bunu tabii ki belli etmeyecekti.

"Annesinin makyaj malzemelerini kullanmaya çalışan küçük çocuklara benzemişsin." Kıkırdadı ardından. "Hani küçükken yaptığın gibi. Annenler
gittiğinde gizlice annenin odasına girip ne varsa suratına sürerdin. "

"Ardından yanıma gelip nasıl olmuş,yakışmış mı Diye sorardın."

"Sende çok yakıştığını ve büyüyünce benimle evleneceğini söylerdin." Bu sefer Beren'de kıkırdamıştı.

"Çocukluk işte. " Dedi Ateş tuhaf bir ses tonuyla. Bir şey söylemeden ona baktı Beren. İlk aşkı Ateş'ti.O İzmir'den gidene kadar
ona aşıktı. Her zaman ona hayran olduğunu fark etti. Ama bir süre sonra dönmeyeceğini anladığında Ateş'i unutmuştu.
Yeni yeni hatırladığı duygularını örtbas etmek istercesine gülümsedi.

"Sen gitmeyecek misin ?" Konuyu değiştirmek istercesine sormuştu.

"Gidicem birazdan. Kovuyor musun beni ?" Sahte bir öfkeyle ona baktı Ateş. Bu kıza gün geçtikçe daha da alışıyordu.

"Hayır. Sadece uykum var yatıcam birazdan o yüzden sordum. " Yüzünü astı rol yaparak. Gerçekten çok iyi oyuncuydu. Ateş'i kandırmayı
iyi biliyordu.

"Sorun yok dimi Beren ? Yani eve geç gelmem " Ardından gülerek ekledi. " Kimi zaman gelmemem. Korkmuyorsun değil mi ?"

İlk defa gerçekten ilgileniyordu Beren'le. Sonucunda ona emanetti. Bu konularda ilgilenmesinin yanlış olmayacağını düşünüyordu.

"Ben halimden memnunum."

"Zaten sana güveniyorum." Gülümsedi Ateş yerinden kalkarak. " Evime giren ilk kızsın. Senin yerinde başkası olsa asla kabul etmezdim. "

İlk kız ? Ne yani hiçbir arkadaşını evine getirmemiş miydi? Şimdi kendisini özel hissetmesi mi gerekiyordu?
Mutlulukla gülümsedi Beren. Haftalar sonra adam akıllı bir laf etmişti Ateş.

"Beni yanıltmayacağını da biliyorum. Sen iyi kızsın ördek yavrusu. "

"Çirkin." Diye hatırlattı Beren gülerek.

"Aaah tabi nasıl unuturum. " Onun burnunu sıkıp odasına doğru yürümeye başladı.

Ateş gittikten sonra koşarak odasına gitti Beren. Bir yandan Yağmur'la konuşuyor diğer yandan dolabına göz gezdiriyordu.

"Ne giymem gerek bilmiyorum Yağmur ya. Ben daha önce hiç bara gitmedim."

Alt dudağını ısırdı. "Neler var dolabında say bakıyım ?"

"Imm.." Derken gözüne geçen sene konserde giymek için aldığı deri mini etek takıldı.Onu hızlıca çekip üstüne tuttu.
Boyu çok kısa sayılmazdı. Dizlerinin 3-4 parmak üstündeydi.

"Deri bir eteğim var siyah." Diye güldü Beren. "Sanırım bu olabilir."

Ardından çekmecesini açarak ona uydurabileceği bir t-shirt aradı.

"Üstünede buldum ne giyeceğimi. Hee bir de siyah deri ceketimi giydim mi tamamdır. Hazırım ben yaa " Kıkırdadı Beren.
Yağmur sesindeki mutluluğu anladığında gülümsedi. "Hadi o zaman Berencan,hazırlan buluşalım."

"Topuklularla yürümek çok zor." Yağmur'un koluna girdi Beren.Buraklar duymasın diye fısıldayarak konuşmuştu.

"Ee güzelliğinde bir bedeli var canım. Ayrıca çok güzel olmuşsun ya. Burak gözlerini ayıramıyor senden."

"Benden mi eteğimden mi ? " Gözlerini devirdi Beren. Burak istediği kişi değildi. Ateş'ten bir yaş küçüktü ama ona çocukmuş
gibi bakmıyordu.

"Günümüzde kalbinle ilgilenecek kişi bulmak çok zor." Göz kırptı Yağmur. Konuyu kapatırcasına gülümsedi Beren.
Elbette vardı. Ve Beren onu bulucaktı.

Bardan içeri girdiklerinde ikinci kata çıkmak yerine girişin az ilerisindeki boş yere oturdular. Müzik,Beren'in heyecanını körüklüyor
dans etme istediğini tetikliyordu. Ama sadece yerine otururak Yağmur'un ısrarla içmesini söylediği içkiyi beklemeye başladı.

İçkisinde bir kaç yudum almasına rağmen şimdiden başı dönmeye başlamıştı.

"Burda bir grup çalıyor harika." Yağmur bağırdı. SEsini ancak böyle duyurabiliyordu.

"Bütün üyeleri taş gibi. Hele bir gitaristleri var bir içim su." Ellerini mükemmel anlamında birleştirdi.

Ama Beren görüntülerinin dışında iyi çalıyorlar mıydı merak etmiştim." Güzel çalıyorlar mı bari ?"

"Tabii ki. Gitaristi solisti de ayrıca. Heh bak çıktılar."

Elindeki içki bardağını bırakmadan başını sahneye çevirdi Beren.Gördüğü gibi karşısında donup kalmıştı.

Sahne de gitarıyla uğraşan çocuğu inceledi bir süre.Ardından mikrofonu alışı ve şarkı söylemeye başlayışı..

Titreyen elleriyle Yağmur'a döndü.

Yağmur Beren'in bembeyaz olmuş yüzüne baktı.Telaşla sordu. "Ne oldu ?"

"O burda " Gözleri şaşkınlıkla açıldı Beren'in. Aynı zamanda korkuyla.

"O kim kızım ?" 

"Ateş.! "