"İyiyim anne. Evet o da iyi. Merak etme." Ateş,aynada ki yansımasına bakarken bir yandan da annesiyle konuşuyordu. Yaklaşık bir iki
saattir odasından çıkmamıştı. Aklına gelen tüm kötü düşünceleri atmış ve o umursamaz haline geri dönmeyi başarmıştı.

"Anne.." Dedi en sonunda biraz bağırarak. " Kardeşim gibi göz kulak oluyorum. Aklına yanlış şeyler getirme." Dedikten
sonra kapattı telefonu. Sanki her şey inadına inadına üstüne geliyordu.

Motorunun anahtarlarını cebine attıktan sonra çıktı odasından.

"Erken değil mi ? " Beren,bakışlarını temize geçirdiği notlardan çekmeden mırıldandı.O da saçma hayaller kurmamaya karar vermişti.
Ne de olsa Ateş ondan büyüktü ve ondan etkilendiğini düşünmesi bile delilikti.

Saate baktı Ateş. Gerçekten erkendi. Ama daha fazla evde durmak istemiyordu. Garipti ama ilk defa Beren'den uzak kalmak istiyordu.
Ya da ilk defa bu kadar umursuyordu. Kim bilir ?

"İşlerim var." Bugünkü o sevecen Ateş gitmiş,yerine o aksi ve soğuk insan geri gelmişti sanki. Ama Beren yadırgamadı. Belkide Ateş yine
aynı Ateş'ti. Her şeyi kendi kafasında kurmuştu.

"Gece gelicek misin ?" Elinde ki kalemi bırakıp yerinden kalktı Beren.

"Yine evden mi kaçacaksın ?" Ayakkabılarını giyerken alayla söylenmişti Ateş.

"Hayır.Ona göre yemek yapacağım." Mutfağa gidip bir bardak su aldı Beren.

"Kafana göre takıl. Bu gece gelmem ." Kapıyı kapatıp çıktı Ateş..

Gözlerini devirdi Beren. Delirmek üzereydi. Hayalkırıklığı ve nicesi yüreğine doluşmuşken rahat nefes bile alamıyordu..

"Dostum,diyorum ki uzun zamandır gelmedim size. Umut'unda evde özel işleri varmış. Size geleyim mi kalmaya ?"
Onun karşısına oturarak konuştu Mert.

İçkisini bir dikişte bitirdi Ateş.Ardından masada duran sigara paketini eline aldı.

"Bu gece eve gitmiyorum." Sigarasını yakarken mırıldandı.

"O zaman yarın ?" Gözlerini devirdi Ateş. Sinirle ona baktı.

"Amacını anlıyorum ama başka kapıya abicim." Bir nefes aldı sigarasından.Rahatsız bir şekilde yüzünü buruşturdu ve hafifçe öksürdü.

"Sen aylar önce bırakmamışmıydın sigarayı ?"

"Şimdi yeniden başladım."

"Niye bu kadar aksisin ?" Alaycı tavrını bir kenara bıraktı Mert. Ateş'in bir sıkıntısı olduğunu anlamıştı.

"Aksi değilim ! " Hafifçe bağırdı Ateş. Mertten ve aklından geçenlerden iğreniyordu.

Ardından Mete'yi dinlemeden Serap'ın yanına gitti.

"Selam yakışıklı." Serap,sarı saçlarını geriye atarak Ateş'e biraz daha yaklaştı.

"Nasılsın güzelim." Derken sigarasını söndürmüş bir diğerini yakıyordu.

"Özledim senii." Diye direk konuya girdi Serap.Ateş'in dudağının kenarına küçük bir öpücük bıraktı."Burası fazla gürültülü olmadı mı sence?"

Saat 4'e gelirken sessizce kapıyı açtı Ateş.Ceketini çıkarıp koltuğun üzerine atacağı sırada Beren'i gördü. Salondaki büyük koltuğa iki büklüm
kıvrılmış uyuyordu.Ceketini kenara bırakıp onun yanına gitti.

"Ah be güzelim." Dedi sessizce fısıldayarak." Hasta olacaksın burda."

Ardından yukarıdan battaniye ve bir yastık aldı.Onu uyandırmamaya çalışarak yastığı başının altına yerleştirdi.Ardından üstünü örterken,Beren'in
elinde tuttuğu kitabı çekti hafifçe.

Ayracın kaldığı yeri açtı ve kalemle altı çizilmiş sözcükleri okumaya başladı.

[b]'Eğer, hayatınızın herhangi bir an'ına gidip orada sonsuza dek kalacaksınız deseler yalnızca iki şeyden birini seçmek isterdim.
Biri, o çocukluğun bahçesindeki ağacın dalına asılı salıncakta sallanırken... Öteki, bütün hayatım boyunca en çok sevdiğim adamla öpüştüğüm ilk gün... Herkes aşık olmanın ortak dilini bulup yazmaya çalışıyordu.

Ama aslında bu kadar basitti işte: Birini öptüğünde salıncakta sallanır gibi hissediyorsan aşıksın.' *

[/b]

Öpmek ? sıkıntıyla başını kaşıdı Ateş. İçkiden dolayı biraz bulanık görsede yazıları anlamıştı heralde. Beren, niye böyle
bir sözün altını çizmiş olabilirdi ki ?
Yoksa biriyle mi öpüşmüştü?

Çenesi seğirmeye başladı. Beren'i öyle düşünemiyordu. Birinin ona sarılmış olma fikri bile kötüydü. O masumdu,saftı ve korumasızdı.
Birinin onu harcamasını ve zaaflarını kullanmasına asla izin veremezdi.

Neden böyle hissettiğine anlam veremedi.Ama sonuçta kardeşi olarak görmüyor muydu ? İşte bu yüzden onu korumak istiyordu.

Dayanılmaz bir baş ağrısıyla uyandı Ateş. Ağırlaşan bedenini doğrultarak telefonundan saate baktı.

" 15:30 "

Bu kadar uyumuş muydu yani ? Hafifçe öksürdü. Sigaraya yeniden başlamak kötü bir fikirdi. Hele de daha ilk seferde bir paketin yarısını
geçmek daha da kötü.

Lavobaya gittikten sonra aşağıya indi. Su içmek için mutfağa girdiği sırada buzdolabında asılı olan nota takıldı gözleri.

"Kahvaltını hazırladım. Bütün gün okulda olacağım. Dersim geç bitiyor. Ee trafiği de katarsak 8.30 gibi evde olurum. Kuralları
aştığım için üzgünüm Ateş Abi ;) "

"Abi ??" Gözlerini avuşturarak yeniden baktı Ateş kağıda. Defalarca okumasına rağmen şok olmuştu.
Beren'den bunca yıl sonra ilk defa [b]abi[/b] kelimesini duymuştu.Hoşnut olması gerekmiyor muydu ? Ama rahatsızdı. [b]hemde çok.[/b]

Biraz düşündükten sonra umursamaması gerektiğine karar verdi. Kağıdı yeniden buzdolabının kapığına yapıştırırken aklında sadece kahvaltısı vardı.

"Ben geldim." Kapıyı açtıktan sonra içeriye geçti Ateş.

"Naber Ateş parçam." Mert koca bir kahkaha atarak kapıyı kapattı.Elindeki poşetleri mutfağa bıraktıktan sonra koltuğa attı bedenini.

"Hoşgeldin." Ona bakarken güldü Ateş. Dünkü aksi halinden eser yoktu. Eski haline dönmüştü.

"Dostum biliyor musun ? " Dedi Mert ceketini koltuğa atarak.Ardından yere Ateş'in yanına oturarak oyun kollarından birini aldı.

"Neyi?" Dedi Ateş,gözlerini büyük plazma ekrandan ayırmayarak.Karşı kaleye gol atmak için fazlaca hırslanmıştı.

"Bazen ergenlikten çıkmadığını düşünüyorum." Mert koca bir kahkaha attı.Yeni oyunu başlatırken Ateş'e bakmamıştı.

"Ne?" Ateş,bakışlarını ona doğrultup şaşkınca baktı. Ergen mi ?

"Dengesizlik bakımından. Dün nasıldın şimdi nasılsın ?" Gözlerini devirdi Ateş.

"Sende çocuksun ! " Dedi tıslayarak.

"Bu arada ben geldim ama Beren yok mu ?" Mert sesini bilerek üzgün çıkarmıştı.

"Okulda geç gelecek." Umursamaz bir şekilde cevap verdi Ateş.

**

Kapıyı açtı Beren. Zili çalmamıştı. Ateş'i evde görmeyi beklemiyordu.
Anahtalarını aynanın kenarına bıraktı.

"Bak Beren'de geldi." Mert'in sesini duyunca kaşlarını çatarak içeri girdi.

"Hoşgeldin." Ateş,bakışlarını ekrandan ayırmadan soğukça söylendi.

"Gel tatlım.Ateş'e nasıl goller çaktığımı izle." Mert,şeker bir şekilde gülümserken Beren'e bakmıştı.Çantasını köşeye bırakıp
koltuğa oturdu Beren.

Oldukça yorulmuştu.Bütün gün derslikler arasında koşuşturmuştu.Vize haftasıda yaklaşıyordu.

"Yemek yediniz mi ?"

Mert hayır anlamında başını salladı." Geldiğimden beri oyun oynuyoruz." Ardından komik bir şekilde karnını tuttu." Ama açız."
Mahçup bir şekilde gülümsedi.

"O zaman ben bir şeyler hazırlayayım." Oyunu bırakıp ayağa kalktı Ateş.

"Gerek yok. Bir şeyler söyleriz." Beren'in yüzündenden ne kadar yorgun olduğunu anlamıştı.Bir de yemek derdi çıkarıp
daha da yorulsun istemiyordu.

"Sorun değil.Ben hallederim." Ayağa kalktı Beren. Kolundan tutup durdurdu Ateş. " Otur dedim.Ben pizza söylerim."

"Peki." Dedi Beren şaşırarak. Köleliği bırakmış mıydı ?

Onlara gülümseyerek baktı Mert.Abi-kardeş ilişkisinden çok karı-kocayı andırıyorlardı.

**

"Tatlım,sen bir meleksin." Mert,pizzasından koca bir dilim alarak ağzına attı. Beren bunun üzerine kıkırdadı. Bu çocuk
gerçekten çok komikti.

Ateş ise hiçbir şey demeden onları izliyordu.Beren'in kendisini umursamadığını kanısına varmıştı.Umursasa bir kez olsun yüzüne bakardı değil mi?
Hem niye düşünüyordu ki.Nasıl olsa bir çocuktu.. Çocuk.? niye fazla geliyordu kulağına ?

"Gerçekten mi ?" Beren kocaman bir kahkaha attı. Mert yemesine fırsat vermiyordu.Ardı ardına yaptığı espiriler ve iltifatlar
Beren'i güldürüyordu. Beren'se kendini dizginlemeye çalışıyordu. İlk defa yemek yemek bu kadar zor olmuştu.

Beren'in melodik kahkaları kulaklarına dolarken Mert'e öfkeyle baktı Ateş. Bir daha onu evine almamaya karar verdi.
Kıskanmış mıydı? Hayır.

Sadece Beren'i ilk defa bu kadar mutlu görüyordu.Gözleri parlıyordu.Ve ilk defa bu kadar çok gülmüştü.
Ateşleyken genelde susuyordu. Ya da o sıkıntılı zamanlarında yaptığı gibi çocukca dudaklarını şişiriyordu.

"Bu herif maldır biraz kusura bakma " Dedi Mert.Beren kahkaha atmayı kesmişti ama gülümseyerek Ateş'e bakıyordu.

"Arada böyle devreleri durur.Beyin hücreleri paydos verir." Güldü Mert. "Böyle sadece bakar."

Mert kahkaha atarken Beren sadece gülümsemişti. Korktuğu için değil. Sadece şaka olduğunu bilsede Ateş'e böyle
denilmesinden hoşlanmamıştı. O mükemmeldi. Nasıl salak olabilirdi ki ?

Mertte Beren'le vakit geçirmekten oldukça memnundu.Ve Ateş'i tanıyordu.Beren'e bakışlarını görmüştü.
Kendisini kıskandığını da anlamıştı tabii. Çünkü Beren kahkahalarla gülerken Ateş'in yüzü daha önce
hiç almadığı bir ifade almıştı.
Dudaklarını büzmüş,kaşlarını çatmıştı. Oldukça komik görünüyordu ama bunun üstünde durmadı Mert. Planları
kafasında oturmaya başlamıştı bile.

Mert'in sözleri üzerine onun kafasına vurdu Ateş.

"Adam akıllı ye şu pizzanı."

Mert gittikten sonra saate baktı Beren. Oldukça geç olmuştu.

"Ben yatıyorum Ateş Abi." Diyerek merdivenlerden çıkmaya başladı. Bilerek [b]abi [/b] kelimesine baskı yapmıştı.
Madem o bir çocuktu,ona abi demesi gerekirdi.

"Abi " diye mırıldandı Ateş tuhaf bir sesle ardından.
**

Uykusundan duyduğu gök gürültüsü sesiyle uyandı Beren.

"Kahretsin!" Dedi yatağından doğrularak. Karanlık odada dikkatlice yürüyüp ışığı açmaya çalıştı.

Ama çıkan küçük bir fırtına sonucunda elektrikler kesilmişti.Korkuyla titredi. Şimdi ne yapacaktı ?

Duyduğu ayak sesleriyle gözlerini açtı Ateş. Kapısının önünde biri dolanıyordu.Tabii bu Beren'den başkası olamazdı.
Ardından gelen şimşek sesiyle ve koridorun aydınlanmasıyla küçük bir çığlık attı Beren.

"Beren ?" Panikle yatağından kalktı Ateş. Kapıyı açtığında Berenle burun buruna geldi.

"Ben.." Dedi korkuyla." Korkuyorum."

Titreyen bedenine ve korkudan beyazlamış yüzüne baktı Ateş. Gel içeri der gibi bir işaret yaptı.
Umursamazca yatağına girdi.

"Ne yani yerde mi yatıcam ?" Dudaklarını ısırarak konuşmuştu Beren. Gerçekten yerde mi yatıcaktı ?.Bu soğukta kesinlikle
hasta olurdu.

"İstersen ben yerde yatıyım. Sen gel buraya?"

Gerçekten mi diye söyleneceği sırada Ateş'in dalga geçtiğini anladı.Sesi alaycıydı ve Beren'i sinirlendirmişti.

İstemeye istemeye bir kaç adım attı Beren. Ateşle aynı odada hatta aynı yatakta yatma fikri onu ürkütüyordu.
Bu gece ya korkudan ya da heyecan ve stresten kesinlikle kalp krizi geçirecekti.

"Davetiye mi istiyorsun ?" Ateş,yatakta ona doğru dönerek alayla sordu. " Çirkin ördek yavrusu,benden korkuyor mu yoksa?"

[b]Hayır diye geçirdi içinden Beren. Ateş'e değil kendine güvenmiyordu.[/b]

"Ha ha ha. Sübyancı olmadığını biliyorum Ateş Abi. "

Hala yatağa geçmemiş ayakta duruyordu Beren. " Öyle olsa bile.." Dedi Ateş gülerek."Yani korksan bile boşuna.Tipim değilsin
güzelim." hoş bir kahkaha daha attı.

Gözlerini devirerek mırıldandı Beren.

"Bende öyle düşünmüştüm zaten."

Çekine çekine onun yanına süzüldü Beren.Bal rengi gözlerini kapamış korkuyla bedenini kıvırmıştı.
Üzerindeki şaşkınlığı atıp gülümsedi Ateş.Onun çocukca korkusunu geçirmek ister gibi kendine çekti.
Başı Ateş'in boyun boşluğuna düştüğünde kalbi deli gibi atıyordu Beren'in.
Ateş'in kokusunu çekti içine.Ve dışarıdan gelen seslerle bir kez daha titredi.
Gerçekten çok korkuyordu!

Beren'in saçları yanağını gıdıklasada bir şey yapmadı Ateş.Tuhaftı ama rahatsız etmiyordu.
Beren'den gelen o çiçekimsi kokuyla afallamıştı.

Yorganı onun üstüne örtüp gözlerini kapadı.Bir kaç dakika sonra Beren'in uykuya daldığını anladı.
Rahatsız olmasın diye nefes bile almıyordu . Düşünceler aklına hücum ederken yutkundu.

"Nefesini kaç saniye tutabiliceğini mi deniyorsun ?" Dedi Beren,gözlerini açıp.Ardından biraz ayrıldı Ateş'ten.
Hala başı onun omzundaydı ve Ateş'in bedeninin sıcaklığını hissedebiliyordu.

"Uyumadın mı sen ?" Gözlerini devirdi Ateş.Fena yakalanmıştı.Boşta kalan elini başının altına aldı.

"Eğer uyuyabilseydim yanına gelmezdim." Aptal der gibi konuşmuştu Beren.

"Bana laf ebeliği yapma çocuk."

"Peki Ateş abi."

"Bu Abi kelimesi yeni moda galiba." Alayla güldü Ateş.Hafiften sinirlenmişti.

"Biz çocuklar bizden büyüklerimize saygılı olmak için abi deriz." Ardından ekledi alayla. "Rahatsız mı oldun ?"

"Biz büyüklerde böyle saygılı kardeşlerimiz olduğu için minnet duyarız." Alayla güldü yine.

Kardeş ?

Üzüntüyle dudaklarını büktü Beren.Daha farklı ne bekliyordu ki ?

"Uyumalısın.." Dedi Ateş sıcacık bir sesle."Sütünü içtin mi bakıyım sen ?" Ona doğru dönüp gülümsedi.

"Evet evet." söylenmişti Beren. Bu çocuk muhabbeti fazla sıkmıştı onu.

Ardından önüne döndü Ateş. İlk defa çocuk demek bu kadar batmıştı ona. Aynı Abi kelimesini Beren'den duymak gibi..

İkiside boş boş tavana baktılar.Birbirinden bağımsız düşüncelerle..

Beren, ara ara duyduğu seslerle biraz daha sokuluyordu Ateş'e.

Uzun süren sessizlik Ateş'in sorusuyla bozuldu.

"Mert'in yanında oldukça mutlu görünüyordun.Gayet konuşkandın." Ondan cevap beklemeden devam etti. "Benim yanımda susuyorsun."

Ona doğru döndü Beren.Düşünceleri karışmıştı. Ateş sitem mi ediyordu ?
Hayır. Ateş sitem etmezdi. Bir kere Ateş umursamazdı bile !

Titreyen bedeni daha da titredi Beren'in. Korkudan mı yoksa aralarında hissetiği o çekimden mi olduğunu anlayamadan
mırılandı.

"Bir söz var.." Dediği sırada Ateş'in aklına dün kitapta okuduğu kısım geldi.Hala öpüşmekle ilgili olan kısma takılmıştı.
Onun aklından geçenlerden habersizce devam etti Beren.

"İnsan en çok kimin yanında susuyorsa aslında en çok onunla konuşmak istermiş."

Ateş'te yaratacağı etkiyi dinlemeden diğer tarafa döndü ve gözlerini kapadı..