Merhabalarrr, beşinci bölümümüz geldiii.

iyi okumalar dilerim..

'' Asla yok olmayacağız. Bu yalnızca bir savaş, Öleceğiz belki ama yok olmayacağız. ''

Bölüm Beş – OPERASYON SOKUR

ÜSTEĞMEN AHSEN YILDIRIM ' DAN

Odamda pencereden dışarıyı izlerken Arslan ve timini gördüm. Koşu yapıyorlardı. Aklıma gelen fikirle arkaya döndüm.

'' Lavin ''

'' Buyurun komutanım. '' dedi yanıma gelerek.

'' Timi topla antrenman yapacağız. ''

Onlar yapıyorsa, biz de yaparız değil mi?

Timi toplayıp bahçeye indik. Arka tarafa doğru ilerledim orada antrenman yapmak daha doğru olurdu.

Tabi onların oradan geçmesiyle bir alakası yoktu.

İlk ısınma hareketleri ile başlamıştık. Tam odaklanmışken gelen ses ile dikkatim dağıldı.

Arslan ve timi şiir söyleyerek geliyordu.

Ne güzel koşuyordu. Maşallah.

Yüzüne baktığımda onun da bana baktığını gördüm. Koşmasını yavaşlatıp bize doğru yaklaştı.

İlk konuşmayı ben başlatmıştım. Konuşma arasında yarına hazırlık demişti.

Yarın ne yapacaklardı ki. Hem konuşmamızın verdiği mutlulukla hem de merak içinde antrenmana döndüm.

Onlar ise koşmayı bitirmiş parkur kısmına geçmişlerdi.

Dikkatimi kendi timime vermeye çalışarak ama bunu beceremeyerek arada çaktırmadan ona bakarak antrenmanı sürdürdüm.

Arslanlar antrenmana devam ederken biz bitirip içeriye geçme kararı almıştık. Kapıda Erdem komutanı görerek selam verdim.

'' Komutanım. ''

'' Nasılsın, Ahsen. ''

'' Sağ olun komutanım, siz. ''

Kafasını sallamakla yetinmişti. Komutan karşıya bakarken Arslanlar ' a baktığını fark ettim.

'' Bugün çok antrenman yaptılar. ''

'' Aferin aslanlarıma '' dedi gülerek.

'' Yarın ihtiyaçları olacak. '' komutan da yarından bahsettiğinde kaşlarımı çattım. Merak ettiğimi anlamış olacaktı ki gülümsedi. Ama kısa sürdü.

'' Yarın terör örgütü için operasyona çıkacaklar. ''

'' İzninle. '' selam verdiğimde komutan içeriye geçmişti. Son bir kez daha Arslan ' a baktım.

Operasyona gideceklerdi demek.

Merakımı gidermiştim ama içimi şimdi korku almıştı ona bir şey olur mu korkusu.

💂‍♂️

Yazar anlatımından

Arslan dünkü o antrenmandan sonra Ahsen ' i bir daha görmemişti. Bugünde görme şansı olmamıştı. Kalkmış ve hazırlanmışlardı

Asker formasını giymiş ve gerekli malzemeleri almışlardı.

Bahçede Erdem komutanları bekliyordu biraz ileride ise helikopter vardı gideceğimiz geniş ve dağlık bir alan olduğundan onunla gideceklerdi. Timi ise ileri de bırakacaktı diğer kalan kısmı ise yürüyerek gideceklerdi.

'' Allah yardımcınız olsun! ''

'' Sağ olun komutanım! ''

Asker selamı verdikten sonra helikoptere doğru yönelmişlerdi. Arslan ' nın gözü Ahsen ' i arasa da görememişti. Umutsuzca helikoptere bindi Arslan operasyona odaklanmalıydı.

En başından beri odasının penceresinden onu izleyen ve arkasından dua eden Ahsen'den habersiz.

ÜSTEĞMEN ARSLAN ÖZTÜRK

Helikopter varacağımız yere bizi indirmişti.

'' Hadi bakalım, operasyon başlasın. ''

Örgütlerin saklandığı yere geldiğimiz de dürbünle kontrol ettim. Mağaranın içindeydiler sadece birkaçı dışarıdaydı.

Bulundukları yere yaklaştığımız da yeşilliklerin ardına saklanmıştık.

Oldukları yerde sabit bekliyordu.

Telsize yaklaşarak beklenilen o komutu söyledim.

'' İndirin! ''

Benim verdiğim komutla nişan aldığımız teröristleri birer birer indirmiştik.

İçeriden dışarıya gelenleri indirmek kolay olmuştu.

Elimle ileriyi göstererek komut verdiğim de kalkarak mağaraya yaklaştık.

Mağaranın bir girişinde ben, Yusuf,

Karşı taraftaki girişte Eren, Eymen ve Yiğit vardı.

Kafamı sallayarak işaret verdiğimde mağaranın içine girdik.

Temkinli bir şekilde ilerlerken silah sesi gelmişti. Kurşun bizi es geçip duvara çarpmıştı.

Silah açan teröristi de vurduğum da kimse kalmamış gibi görünüyordu.

Mağaranın içine biraz daha ilerledim. Yusuf da arkayı kontrol ediyordu.

İleri de bir karartı gördüğümde hızlı ama sessiz adımlarla ilerledim.

Duvar kenarında bir şeyler yapıyordu tam kalkarken ensesine silah dayadım.

'' Hop, dur bakalım nereye böyle? ''

Öylece dururken ensesinden tutup kaldırdım. Silah almaya çalışıyormuş onunla birlikte silahını da alırken dışarıya çıkardım.

Ensesinden tutup iteklerken yere düşmüştü yanına eğildim.

'' Elebaşın nerede? ''

Gülmeye başlamıştı.

Yakasından tutup kendime doğru yaklaştırdım.

'' Beni sinirlendirme lan, sana bir sordu sordum. ''

'' Biraz sinirlendin galiba komutan, rahatla. ''

'' Ben rahatlatacağım seni, komutanım soru sordu duymadın mı? '' dedi sinirle Yiğit.

'' Kaçtı. ''

'' Beni yakalamış olabilirsiniz ama bu Sokur ' u durdurmayacak, sizleri yok etmeden durmayacak. ''

Kıyafetinden tutup kaldırdım. Gözlerinin içine baktım.

'' Ne demiş yazar; Asla yok olmayacağız. Bu yalnızca bir savaş, öleceğiz belki ama yok olmayacağız. ''

'' Yani o dediğin biraz sıkar canım. Yürü şimdi. ''

Teröristlerin çoğu ölmüş, diğerleri ise kaçmıştı ama bu burada bitmemişti.

Daha yeni başlıyordu.

Bölüm sonu.

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayınız.

Twitter üzerinden #vatansagolsunkitap etiketiyle destek olabilirsiniz çok mutlu olurum. 💞

Instagram - Eysan.yagmur & Eysan.yagmurkitaplari

Sizleri seviyorum, görüşmek üzere 🩷