Selammm aşkolarrr

🩵

Gözlerimi açtığımda toz dolu bir odanın içindeydim ve iğrenç bir yer yatağındaydım ayağı kalktığımda başım dönüyordu duvara tutundum destek almak en iyisiydi Kapının yanına gidip yumrukladım ama ne çare dışarıya ses gitmişmidir ondan süpeliydim

Ses edemiyordum korktuğum zaman içme kaçıyordu normaldede pek konuşan biri değildim içime kapanık bir kızdım bu arada ben erna 20 yaşındayım kendim hakında diye bileceğim tek kelimeler bunlar daha fazlasını kendime laik görmüyorum bir hayat kadınının kızıyım babam evli 2 çocuklu bir adam çocukluğumdan beri ezilen bir kız çocuğu.

Yatağın üstüne oturmuştum ne kadar midem bulansada başka çarem yoktu Kapıdan ses gelince ne kadar küçüle bilirsem küçüldüm. Belkide ben küçüldüm sandım başım sadece yeri görüyordu o gölge belkide bu hayata korktuğum şeyler gölgeler ve karanlıktır iki gölge içeri girince çocuk erna geliyordu onu alt kata kapatan annesi eve sürekli giren erkekler nefesimi tuttuğumu yeni fark ediyordum

Kolumu tutup beni ayağı kaldırdı gözlerimi sıkıca kapatmıştım eğer açarsam karanlık beni alırdı ben yok olurdum kolumdaki acıya dayanamamıştım gözlerimi açınca karşımda sandalyede oturmuş Bi adam vardı 28 veya 29 yaşlarında bir adam vardı

Diğer adam çenemi tutup karşıdaki adama bakmamı sağladı adam bana baktı "kim için çalışıyorsun ufaklık" korkudan konuşamıyordum adamın sinirlendiği belliydi zor olsada ağzımı açmıştım "abi yemin ederim kimse için çalışmıyorum bak yemin ederim bu mahaleyede yanlışlıkla girdim sana yemin ederim ki " adam ayağı kalkıp üstüme yürüdü parmakları saçlarımda geziyordu " şimdi sen aslan kim bilmiyorsun öylemi ve benim olan yere bilmeden ve ayrıca gizli yoldan girdin sana inanmamı mı bekliyorsun ufaklık" gözlerim dolmuştu bana inanmıyordu tam bişey diyeceken içeri biri girdi düğmesini ilikleyip saygı duruşuna geçti "abi herşey temiz Bi sorun yok " anlamaz bir şekilde adama bakıyordum şu an öle bilirdim ve onlar iş konuşuyordu

İsminin aslan olduğunu öğrendiğim adam kafasını saladı ve diğer adam Odadan çıktı aslan bana döndü yüzünde değişik bir gülümseme vardı "şimdi ufaklık sana inanmam için bir anlaşma yapmamız lazım anladın mı " aslana dönüp kafamı saladım saçımı okşadığında ilk defa birinin saçımı okşadığını söyleyemedim çenemi tutu

"şöyle anlatayım ufaklık benimle evlenmen ve çocuğumu doğurman lazım ki ben tahtın başına geçeyim abim değilde ben geçeyim bunun için evlenmem gerek eğer kabul edersen sana herşeyi daha net anlatacağım ama eğer yok dersen öldürmeyi ailenden başlaya bilirim veya senin şu sürekli gittiğin yetimanedeki çocuklarla başlaya biliriz"

Dilim tutulmuştu bu adam benden ne istediğinin farkındamıydı tam ağzımı açacaken Bi adamı çağırdı adam elindeki telefonu açıp bana çevirdi küçük çocukların bahçede oynadığını gördüm benim yüzümden o çocuklara bişey ola bilirdi gözlerimdeki yaşlar beni dinlemeden akmaya başlamıştı aslana döndüm "tamam herşeyi kabul ediyorum kimseye dokunma yeter"

Aslan keyifle sırıtı.