"Saçımı bırak, Mete" dedi Gaye. Salya sümük içinde kalmıştı. Mete'nin kolunu ısırmaya başlayinca acı icinde inleyen bu sefer Mete oldu. Mete küçük kızın saçlarını bıraktı ve ona "özür dilerim" dedi. Ama küçük kız oldukça inatciydi. "Kabul etmem" dedi Gaye inadindan ödün vermeyerek. Kizil saçlari vardı Gaye'nin. Sürekli parmaklarını içinden geçirerek tarardi. O zengin bir aile de yetişmişti. Anne ve babasını ise küçük yaşta kaybetmişti. Mete ona hep sahip çıkmıştı. Ama bazende çok huysuz bir kız olduğu için Mete onun saçını çekerdi.

Mete pes etti ve diğer arkadaşlarına doğru koşmaya başladı. Gaye de arkasından ilerliyor, adımlarına yetişmek için çabalıyordu.

İkisi de nihayet durunca çocukların bakışları onları buldu. Çöpün etrafında dönüp dolaşan çocuk, "Ne diye kavga ediyonuz oğlum siz?" Dedi Mete'ye doğru. Hepsi birden gülmeye başladılar. Berk yiyecek bir şeyler arıyordu. Kiraz ve Berk yaşıttı. Yiyecek bir şeyleri Berk arardı. Kiraz ise çocuklarla ilgilenirdi.

"Görünüşe göre bugün de aç kaldık." Dedi Kiraz. Çok güzel bir kızdi. Kimseye kendinden bahsetmezdi. Suskun hâlini hep korurdu. Bakımına en az Gaye kadar önem verirdi.

"Ne alaka kızım" diye çıkıştı Afra. Afra da iyi biliyordu bugün de aç kalacaklarını. Hem de çok iyi biliyordu. Ama her zaman 'bir ümit' derdi o.

Miray her zamanki suskun ve sakin hâlini koruyordu. O da karınları doysun istiyordu. Ama gel gör ki istemek ile iş bitmiyordu. Belki de yarın doyacaklardi. Belki de ertesi gün...

"Teşte ol söyleyince her şey olsaydi. Neden ol söyleyince hiçbil şey olmuyol?" diye isyan etmeye başladı minik Kumsal. En küçükleri oydu. Harfleri tam çıkaramıyordu. Yaşına göre sağlık durumu ise çok kötüydü.

"Ama olmuyor" diye ekledi Kuzey.

Birden gök gürledi ve üzerlerine damla damla yağmur yağmaya başladı. Onlar gök gürlemesinden korkmazlardi. Hep mutlu olurlardı. Çünkü gökyüzü onları ödüllendiriyor ve banyo yapmalarını sağlıyor diye düşünürlerdi. Hepsi çok küçüktü. Bakmayın aralarında on bir yaslarinda birilerinin olduğuna hepsi dört yaşındaki çocuklar kadar savunmasız, güçsüz ve bir o kadarda korkaklardi. Ama kimsesiz değillerdi. Çünkü onlar birbirlerine ve gökyüzüne sahiptiler.

Bölümü nasıl buldunuz ??? Düşüncelerinizi yazmayı unutmayın