....ARAF....

“Hoşgeldin abi”

Baş selamı verip arabadan indim.

“Abi kızın bilgilerine ulaştık detaylı bir şekilde eline ulaşıcak”

Kafamı sallayıp devam etmesini belirttim.

“Şuanlık: Asya Gürsoy, 22 yaşında, anne ve babası araba kazasında hayatını kaybettımiş”

Odaya vardığımızda

“Abi kendine geldiğinden beri susmadı”

Diye not düştükten sonra ileri atılıp kapıyı açtı.

Kapı açıldığı gibi karşısında beni gören kız öylece bakakaldı.

....ASYA....

Karşımda gördüğüm Araf Soylu ünlü iş adamı Araf Soylu, şok olmuş bir şekilde kapının ardındakine bakıyordum.

Bana doğru adım atmaya başladı kaç saat oldu bilmiyorum ama kendime geldiğimden beri bağırdığımdan boğazım kurumuş ve tahriş olmaya yüz tutmuştu.

Karşımdaki sandalyeye oturdu.

Titrek bir sesle

“Ne istiyorsun benden”

Hiçbirşey demiyor acınacak halime dudağını kıvırmış sırıtıyordu.

“Bırakın beni”

Diye bağırdım. Artıkçırpınmaktan ipler bileklerimi ağrıtmaya başladı.

“Asya Soylu sensin demek”

Diye konuşmaya başladı.

“Orada ne işin vardı ve kimin adamısın?”

Ne adamı ya bunlar ne saçmalıyordu

“Ben sadece lavaboyu arıyordum”

Kahkaha atmaya başladı. Ben daha ne olduğunu anlamadan bir hışım sandalyeden kalkıp duvara fırlattı.

“Cihan pisliğininmi adamısın bu saçma bahaneler onda çok var”

“Yemin ederim kimsenin birşeyi değilim sadece sarhoştum, lavaboya gidiyordum ve adamlarınızı gördüm”

İnanmaz gözlerle bakmaya devam ediyordu.

“Bakın Cihan dediğiniz kişiyi tanımıyorum, bırakın gideyim”

Bu adam ne saçmalıyor, Cihan kim, ben neden hala buradayım ve Araf Soylu gerçekte kim?

“Kerem götürün bodruma konuşana kadar”

Cümlesini kesen ben oldum

“Hayır”

Bağırdım evet hayatımda sesim ilkkez bu kadar gür ve korku içinde çıkmıstı.

Adının Kerem olduğunu öğrendiğim adam patronundan tekrar onay bekler gibi baktı.

Araf Soylu kafa hareketi yaparak gitmesini belirtti.

Kerem öbür adamlarıda alıp odadan çıktı.

Araf Soylu az önce duvara fırlattığı sandalyeyi yerden kaldırıp tam karşıma koyup oturdu.

Daha şimdi gür çıkan sesimden eser kalmamış titrek bir sesle

“Lütfen, bırakın beni, kimseye birşey söylemem”

Yalvarır gözlerle karşımdaki adama bakıyot ve bırakmasını diliyordum.

“Bakın orada olmam sadece tesadüf, sarhoştum”

“Tesadüf” diye tekrarladı.

“Evet lavaboyu arıyordum sonra bağırma sesi geldi sarhoş olduğum için yanlış duymuşumdur dedim. Kapıyı açtığım an anladım herşeyin doğru olduğunu.

Hala inanmıyor ve Cihan denen adamın gönderdiğini sanıyor.

“Bir süre daha misafirimizsin Asya Gürsoy”

Hayır artık bırakması lazım beni

“Bakın ben ne Cihan dediğiniz kişiyi tanıyorum ne de o kişinin adamıyım. Kimseye birşey söylemem bırakın gideyim”

Umursamadan kalkıp gitti.

Ne zamandır bu haldeyim bilmiyorum ama heryerim tutulmuş, susamış ve acıkmıştım. Bana ne yapacaklardı. Gözlerim birkaç dakika sonra kapanmaya başladı biraz uymaktan zarar gelmez.