Kırmızı elbisenin beyaz tenimle uyumu, siyah farın yeşil gözlerimi dahada öne çıkarmış olması ve kırmızı rujun dolgun dudaklarımda duruşu. Kelimenin tam anlamıyla mükemmeldim.

Saçımın topuz olması ve elbisenin sırt dekoltesi belimdeki kelebek dövmesini gözler önüne seriyordu.

Görünüşümden memnun bir şekilde odaya geçtim.

Kadın eşyalarını toplayıp gitmişti.

Elbiseyle birlikte gelen siyah topuklu ayakkabıyı ayağıma geçirdim. O sırada olduğum odanın kapısı tıklatıldı.

“Gel”

Dediğim de içeri giren Kerem’di. Elinde siyah bir el çantası ve küçük bir kutu vardı.

Beni gördüğünde memnun bir şekilde

“Çok iyi görünüyorsun Asya”

Tebessüm ederek”

“Teşekkür ederim Kerem”

Elindekileri gösterip

“Biraz eksik var ama”

elindeki kutuyu uzattı. Kutuyu açtığımda kırmızı taşlı zarif bir kolye ve küpe vardı.

“Çok güzel görünüyor”

Dediğim sırada kapıda Araf belirdi.

Kerem onun geldiğini görünce çantayıda bana verip odadan çıktı.

Son derece memnun bir şekilde bana bakıyordu. Daha fazla bakışlarına maruz kalmamak için aynanın karşısına geçip küpeleri takmaya başladım. Sıra kolyeye gelmişti ki aynadaki yansımadan Araf’ın arkamda olduğunu gördüm. Elim neden titremeye başladıki. Kolyeyi özenle kutudan çıkarıp boynuma takmaya çalıştım. Kahretsin elimin titremesi dur artık. O sırada Araf’ın elini hissettim kolyeyi tuttuğunda ellerimi hızla çektim.

Aynadan yansımamıza bakmaya başladım.

Esmer teni, siyah saçları ve açık kahve gözleri. Siyah takım elbisesi ile fazla iyi görünüyordu. Ellerini çektiğinde onu incelemeyi bıraktım. İkimizde şuan tam bir çift gibi duruyorduk. Masaya bıraktığım çantayıda elime aldığımda hazırdım.

Geldiğinden beri ilkkez konuştu.

“Çok güzel olmuşsun”

Ne kadar gıcık ve suratsız olsada bunu demesi hoşuma gitmişti.

Tebessüm edip kapıyı işaret ettim

“Artık gidelim mi?”

Başını tamam anlamında sallayıp bana öncelik verdi.

....

Geldiğimizden beri gözler bizim üzerimizdeydi. Araf beni çoğu kişiyle tanıştırmıştı. Şimdide son masaya gidiyorduk.

Ellili yaşlarında bir adam ve kırlı yaşlarında bir kadın vardı.

Araf bana doğru dönüp herkezde yaptığı gibi kısa bir bilgilendirme yaptı.

“Annem ve babam”

O sırada masaya varmıştık.

Araf elini belime koyup ben kendine yaklaştırdı. Annesi yüzünde gülümsemeyle elini uzattı

“Zeynep Soylu Arafın annesiyim”

Elini tutup tebessüm ederek

“Aysa Soylu memnun oldum”

Ben elimi indirmeden babası elini uzattı.

Araf bu adamın tıpa tıp aynısıydı ama gözlerini annesinden almıştı.

Daha fazla bekletmeden bende elimi uzattım.

“Ahmet Soylu Arafın babasıyım”

Gülümseyerek

“Memnun oldum”

Daha fazla samimiyetin lüzumu yoktu.

Elimi çektiğimde Araf beni dahada kendine doğru yaklaştırdı. Ne kadar sinir olsamda hiçbirşey yapamıyordum.

O sırada sahnedeki adam

“Alkışlarınızla Araf Soylu’yu sahneye davet ediyorum”

Herkes alkışlamaya başlarken Araf bana döndü ve kulağıma

“En öndeki boş maya geç”

Diyip yanımdan ayrıldı.