1

Burası Mardin Burası Aşıklar şehri Dertlilerin gözü yaşlı olanların şehri Sevip kavuşamayanların şehri Okumak isteyip Okuyamayan Kızların şehri Küçük yaşta babasız kalan çocukların şehri burada asla dert bitmez hayallerini alırlar umutlarını yarınlarını alırlar sevdiklerini alırlar en sonunda ise Canını alır toprağa sokarlar Burada kan davası var burada düşmanlık var Töre var Ne derse O olur derler evet ne derse O oluyor Tüm bunlar Töre denen Kan davası ve Berdel denen aslı astarı olmayan şeyler yüzünden oluyor ve kimse bunu dur demiyor diyen olsa bile kimse umarsamıyor kendi bildikleri doğrular ile yaşıyorlar kendi bildikleri Yoldan gidiyor O yoldan asla şaşmak bilmiyorlar daha da kötüsü çocuklarına bile bunları öğretiyor birbirlerine düşman ediyorlar...

Ve onlardan biri ise Zümra’nın Anne ve Babası O gün 12 ekim Cuma günü öldürülmüşlerdi Hem annesi hem babası evde vurulmuştu Sabah beraber kalktığı beraber kahvaltı yaptığı beraber gülüp eğlendiği Annesi babası 24 saat önce ondan ayrılmıştı Şuan gözünün önünde Toprağa verilmişti Zümra Oturup ağladı Hıçkıra Hıçkıra Herkes gitmişti Oradan sadece Zümra ve hüseyin hoca ve kızı Nazlı kalmıştı orada Nazlı onu tutup kaldırdı götürdü oradan Eve geldiklerinde Zümra odasına girdi Başında ki Eşarbı çıkardı O Annesinin Eşarbı oluyordu Kokladı onu oturup Kokladı Ağladı Hıçkıra hıçkıra Karşısında duran aynaya baktı Ağlamaktan gözleri kızarmış şişmişti İç çekti Zümra Eşarbı çekmeceye koydu Üzerinde ki hırkayı çıkardı ve tekrar oturdu Anne ve babası ile olan fotoğrafı alıp Ağlamaya başladı yine O ağlarken içeri komşuları Yaşlı bir teyze girdi oturdu yanına başını okşadı oda ağlıyordu Bu teyze Annesinin en yakın arkadaşı komşusu oluyordu Oda çok ağlamış içi yanmıştı bu duruma

“Güzel kızım benim İnşAllah senin ömrün onların ömründen uzun olsun” Dedi Teyze ağlaya ağlaya

“Onları Şimdiden çok özledim Ayfer teyze onlar olmadan ne yapacağım ben” Dedi Zümra Hıçkıra Hıçkıra ağlamaya devam etti

Onlar öyle ağlarken İçeri Nazlı girdi Oda çok ağlamıştı ama O güçlü olmaya çalışıyordu Zümra’nın tek teselli edeni oluyordu Odaya girdiğinde eğildi Nazlı Zümra’nın önünde yüzüne elini sürdü Gülümsedi hafifçe üzülerek

“Zümra ağlama ne olur.... Hadi biraz dinlen çok yıruldun” Dedi Nazlı üzülerek

“Yatmak istemiyorum Nazlı Abla... Lütfen zorlama.. Yalnızlık kalmak istiyorum sadece beni yalnız bırakın” Dedi Zümra ayağa kalktı

Nazlı ve Ayfer teyze Odadan çıktılar Zümra dışarı baktı camdan Annesi ve babası ile ektiği Sebzelere baktı ağaçlara baktı sonra çiçeklere O günler geldi gözüne Yine ağlamaya başladı kollarını bağladı göz yaşlarını silip İç çekti arkasına döndü Aklına Yanlış bir şey gelmişti İntihar gelmişti Anne ve babasının yokluğuna Dayanamadı Zümra çünkü onun kimsesi yoktu daha 17 yaşında bir kızdı Ve Çok küçüktü Onlar olmadan bu dünyada asla güçlü olabileceğini düşünmüyordu Zümra Hemen aynalı çekmeceyi açtı orada İlaç vardı Hepsini eline döktü ve içti oturdu yatağa Ölümü bekledi Zümra ölmeyi bekledi Biraz zaman geçti Evde kuran okundu Helva yapıldı yenildi ve herkes dağıldı Nazlı herkes gittikten sonra Odaya girdi girdiğinde Zümra yatağın üzerinde gözleri kapalı yatıyordu Nazlı uyuduğunu düşündü Ve Omzuna dokundu onu geri çektiğinde Zümra kusmuştu Zehirlenmişti Nazlı hemen Hüseyin Hocayı çağırdı onun için endişe ettiler hüseyin hoca onu aldı ve hemen arabayla hastaneye doğru yol aldılar

O Mardin’in en zalim en acımasız en hain ve en Manyak ağası oluyordu Arslanoğlu aşiretinin Zafer ağası oluyordu O gün Urfa’dan konağa dönüyordu Yaklaşık 1 aydır Gelmemişti konağa Ve az kalmıştı konağa yaklaşmıştı Zafer ağa geldiğinde ise Şoför hemen indi Kapısını açtı Zafer ağa siyah takım siyah ayakkabı ve siyah gömleği ile İndi Arabadan indiğinde Konağa doğru baktı Kapıda duran adamlar onun kapısını açtılar içeri girdiğinde Annesi Ferza hanım Hemen ona sarıldı ve Ablası Ziynet’te Aynı şekilde Zafer ağa onlarla sarıldıktan sonra Babası Reşat Ağanın elini öptü ve Küçük yiğeni Konağın tek neşesi Lara miniğe sarıldı Kucağına aldı onu Beraber içeri geçtiler Oturdular Ferza hanım oğlunu öyle çok özlemiş öyle çok seviyordu ki Sürekli yüzüne bakıyordu konuşurken O Aşiretin en değerli oğlu oluyordu

“Anlat bakalım işler iyi mi nasıl gitti bakalım” Dedi Raşit ağa

“İşler iyi her zaman olduğu gibi... Benim düşündüğüm şey başka Az evvel yine Gördüm onu ne olacak Baba Her zaman Onlar yanımızda mı olacaklar “ Dedi Zafer ağa sinirle yeşil iri gözlerini öyle açmıştı ki İç çekip kalktı sinirle

“Doğru söylüyor Baba... 2 Amcam gitti sonra.. Benim kocam bak kızıma daha 4 yaşında... Sen biliyon baba sen çok iyi biliyon hadi yavrum” Dedi Ziynet onunda öfkesi çok büyük idi İçinde ki nefret bitmiyordu tıpkı kardeşi Zafer ağa gibi

Nazlı ve Hüseyin hoca hastanede beklerken Doktor çıktı odadan Hastanın iyi olduğunu bildirdi Ama Birşey daha vardı Zümra Hamile idi Karnında taşıdığı minik bir Can vardı masum bir can Doktor bunu Söylediğinde Nazlı ve Hüseyin hoca şaşırdılar Ne diyeceklerini bilemeden öylece kaldılar Nazlı Öylece baka kaldı Doktor’un yüzüne gerçek olduğuna inanmak istemedi Ama Bu gerçek birşey idi Zümra daha 17 yaşında hamile kalmıştı bunu kendisi bile bilmiyordu daha ama öğrenecekti bilmesi gerekiyordu

“Zümra nasıl Doktor iyi değil mi” Dedi Nazlı

“Hastamız İyi Gözlerini açtı Kendine geldi... Bebekte iyi Zümra hamile” Dedi Doktor

“Ne hamilesi... Yanlışlık vardır... Yani olamaz ki baba olamaz Olamaz Daha Çok erken ama hem O daha Evli değil ne hamilesi” Dedi Nazlı ağlayarak Konuştu

“Doktor Oğlum Bu olamaz Bizim kzımız “ Dedi Hüseyin hoca üzülerek

“Kızınız Hamile.... Çok üzgünüm Yaşı daha küçük demek sizinde haberiniz olamadı... Gerçekten çok üzgünüm şimdilik geçmiş olsun” Dedi Doktor Ayrıldı oradan

Ve Zafer Ağa Odasında koltuğunda oturuyordu Yine Kaşlarını çatmış İki elini koltuğun başına koymuş Oturuyordu İçinde ki öfke nefret kin büyümüş birikmiş hatta taşıyordu Fırat’ı bir an önce öldürmek istiyor Kanını almak istiyordu onun soyunun büyümesini istemiyordu Ve ayağa kalktı Aynanın karşısına geçip iç çekti sinirle O öyle bakarken İçeri Babası Reşat ağa girdi elini omzuna koydu Artık evlenmesi gerektiğini ve ondan bir erkek bebek istediklerini duyurdu onun peşinden ise Annesi Ferza Hanım girdi Oda aynısını istiyordu Evlendirmek istiyorlardı onu bir çok kez kız bulmuşlardı ama Zafer ağa hiç birini beğenmiyordu kendine layık görmüyordu onları

“Oğlum artık Zamanı gelmedi mi” Dedi Reşat ağa gülerek

“Neyin zamanı baba” Dedi Fırat ağa

“Evlenmekten bahsediyorum O kadar kız bulduk hepsini geri çevirdin Artık evlen Soyumuzu büyütecek olan sensin evladım” Dedi reşat ağa Gülümsedi

Ve içeri Annesi girdi oda aynı şeyleri söyledi ama Zafer ağa Onları dinlemedi ve dışarı çıktı

“Oğlum aslan oğlum güzel yavrum Artık evlen de erkek bebek sevelim “ Dedi annesi kahkaha atarak

“Zamanı gelince oda olur şuan başka şeyler olması gerekiyor “ Dedi Zafer ağa çıktı odadan

Züleyha ve Fırat yıllar sonra yine buluştular aynı yerde Aynı ağacın altında aynı çay bahçesinde aynı oturdukları yerde buluştular Züleyha Bundan sonra hep burada kalacaktı ve Fırat için en büyük sevinç sebebi olacaktı Onun yanında kendini daha cesur daha Huzurlu görüyordu Daha güçlü oluyordu Züleyha’nın Aşkı Fırat’ın Daha güçlü olmasını sağlıyordu içinde ki hüznü Dertleri ve Acıları azaltıyor yüzünde ki tebessümü çoğaltıyordu Onların aşkı Mardin’de en büyük dağları bile geçiyordu herkesin dilinde olan tek sevda onların aşkı oluyordu Hiç şüphesiz tek İlmek ilmek işlenmiş sevda onların sevdası oluyordu herkes kıskanıyordu onları çekemeyen Ayrılık duası eden bile oluyordu ama onlar daha çok bağlanıyordu birbirine

Fırat karşısında oturan Züleyha’nın kara gözlerine baktı Ellerini tuttu öptü ellerini ve yüzüne dokundu Onun gülüşü tüm dünyayı unutturuyordu zaten karşısında onun asıl dünyası duruyordu çocukluğu Sevdası Karşısında duruyordu başka hiç bir güzellik olamazdı onun için

“İyi ki geldin sen olmasan ne yapardım ben iyi ki varsın seni çok seviyorum “ Dedi Fırat Ellerini tekrar öptü

“Bundan sonra hep yanındayım “ Dedi Züleyha Ayağa kalktı onu da kaldırdı

Elini Fırat Ağanın kalbine koydu gülümsedi Gözlerini gözlerine devirdi Aşkla büyük bir tutku ile baktı Züleyha

“Sen... Sen benim her şeyim tek Sevdamsın... Ve burası benim dünyam buraya ait bir insanım ben “ Dedi Züleyha ellerini tuttu tekrar devam etti” Sana ait tüm bedenim ruhum Sevdam Aşkım her şeyim sana Ait “ Dedi Züleyha gülümsedi hafifçe sarıldı ona sıkı sıkı sarıldı ve sonra el ele tutuşup oradan ayrıldılar

“Beraber eve gidelim Göktuğ gelmiştir Beraber oturup yemek yeriz “ Dedi Fırat gülümsedi hafifçe

“Olur gidelim” Dedi Züleyha

.........

Ve Zümra İle Nazlı Hastaneden çıktılar aynı gün Zümra daha iyi olmuştu Hala üzülüyordu Hala içi kan ağlıyordu Kimden hamile olduğunu ise söylememişti Tek bir kelime bile çıkmadı ağzından Birlikte hiç konuşmadan hastaneden çıktılar Nazlı taksi çağırmak için Telefonu çıkardı Zümra kenarda onu bekliyordu Bir kaç dakika sonra taksi gelmişti beraber bindiler eve doğru yol aldılar mahalleye geldiklerinde indiler arabadan Zümra biraz yalnız istediğini söyledi Eve gelmesini istemedi Nazlı’nın Nazlı ise bunu anlayışla karşıladı

“Yalnız kalmak istiyorum gelme sen” Dedi Zümra içeri girip kapıyı kapadı

Ve Nazlı üzülerek arkasına döndü Döndüğünde Züleyha ve Fırat el ele geliyordu Züleyha onun çocukluk arkadaşı oluyordu Hemen koşup sarıldı ona Sıkıca Çok özlemişti çocukluk arkadaşını Biraz olsun Yüzü gülmüştü Nazlı’nın

“Züleyha... Hoş geldin” Dedi Nazlı sarıldı ona sıkıca

“Hoş bulduk.. Nazlı hiç değişmemişsin çok özledim seni” Dedi Züleyha gülümsedi elini tuttu onun

“Sende öyle valla hala aynısın.. Bende seni çok özledim hadi gel babama gidelim camide şimdi akşamı okuyacak gidelim gör onu çok özledi seni” Dedi Nazlı Gülerek kolundan tutup götürdü onu

Ve Zümra.. Zavallı Zümra kıza Tecavüz eden Arslanoğlu aşiretinin Büyük oğlu Boran ağa oluyordu Önce ona Bu kötülüğü yapıp sonradan kaçıp gitmişti oradan ve onu hamile bırakmıştı Zümra Anne ve babasının acısı yetmezmiş gibi birde buna yanıyordu içi şimdi ne yapacaktı nasıl bakacak tek başına nasıl duracaktı O bebek ile Onu istemiyordu yok olsun istiyordu Ondan olan hiç birşeyi istemiyordu Zümra ve bunu kimsenin bilmesini istemiyordu utanıyordu halinden

“Ben ne yapacağım Allahım ne olur bana bir çıkış yolu göster Lütfen” Dedi Zümra ağlamaya başladı Ve ayağa kalktı ezan okunurken

Kalkıp güzelce abdest aldı Annesinin beyaz namaz şalını bağladı seccade ve tesbih alıp Namaza başladı Namazını güzelce kıldı selam verip namazı bitirdikten Sonra Dua etmeye başladı Annesine babasına Dua etti Bu durumdan kurtulmak okumak Hayalini kurduğu gibi Doktor olmak için Dualar etti Nazlı’nın ve Hüseyin Hoca’nın Hep yanında olmaları için En güzel hayatları yaşamak için Dualar etti Hep doğru yolda olmak için ona bunları yapanların en kısa zamanda Ceza bulmaları için Dualar etti Zümra Ağlayarak Dualar etti “Amin” Diyerek elini yüzüne götürdü göz yaşlarını sildi ve Kalktı Tam kalkıp Seccadesini katlarken Kapıya biri vurdu Camdan baktığında Züleyha ve Nazlı gelmişti Hemen kapıyı açtı Zümra

“Zümra” Dedi Züleyha gülerek sarıldı ona

“Hoş geldin Abla .. Hadi geç buyur” Dedi Zümra Beraber geçtiler içeri

Züleyha Annesinin ve Babasının ölümden Çok üzülmüştü Zümra’nın Yalnız kalması bu yaşta bu acıyı yaşaması Çok büyük bir Sızı olmuştu Züleyha için Oda Anne be babasız olduğu için anlıyordu bu durumu onunla konuştu sohbet muhabbet etti Ona sarıldı ama Hamile olduğunu bilmiyordu Züleyha Nazlı bunu kimseye anlatmayacaktı Bunu kimse bilmeyecekti

“Canım benim... Sen sakın Yalnız kaldım diye endişe etme Biz varız annen baban yerinde olamayız ama yine de hep yanındayız “ Dedi Züleyha tekrar sarıldı ona

“Bundan sonra hep yanında olacağız Hiç kuşkun olmasın ne olursa olsun seni koruyacağız” Dedi Nazlı gülümsedi hafifçe iç çekerek

“İyi ki varsınız çok sağ olun” Dedi Zümra ve Kapı çaldı Öyle Sert vuruldu ki kapıya kızlar korkmuştu Biri hızlı hızlı kapıyı kıracak şekilde vuruyordu kapıya

Önden hemen Nazlı kalktı peşinden Züleyha ve Zümra vuran kişi Fırat ağa idi peşinden bir sürü adam vardı Nazlı kapıya varana kadar Zafer ağa kapıyı kırmıştı Kapının üzerinden Geçip içeri girdi Tam önünde Nazlı duruyordu öyle sert bakışı vardı ki Korkunç ve Nefretli bir bakış idi bu

“Sen kimsin ya eşkiya defol git” Dedi Nazlı bağırarak eli ile itti onu

“Bana el sürme kırarım elini senin” Dedi Zafer ağa gözleri yine kocaman Açılmış Sinirli şekilde bakıyordu

“Ne oluyor lan Buraya bu şekilde giremezsin Eğer Fırat’ı arıyorsan Burada yok çekil “ Dedi Züleyha Nazlı’nın önüne geçip

“Şuan değil ama sıra gelecek... Ben” Dedi Zafer ağa yine aynı bakışları ile

Zümra Geçti önlerine İç çekti Bakarak gözlerini açtı sinirle Zafer ağa onu gördüğünde Öyle bir baktı ki şimdiye kadar kimseye böyle bakmamıştı Gözlerine dudaklarına uzun kıvır saçlarına baktı az önceki sinirli deli bakışları gitti yerine Hayran bakışlar geldi zümra Onun bakışlarına sinir olmuştu ilk kez böyle Suratsız Kötü kalpli zalim birini görüyordu Zümra ve daha önce hiç görmemişti onu Adını duymuştu İtibarını namını duymuştu ama yüzünü ilk kez görüyordu

“Sen kimsin ne istiyorsun bizden burası benim evim çekil git polisi ararım” Dedi Zümra Sinirle bakarak

“Ara... Birde benden Selam söyle.... O Fırat’a Söyle en yakın zamanda geleceğim Tekrar ama onu vurmadan asla aramaktan “ Dedi Zafer ağa

“Buradayım arama “ Dedi Fırat ağa tam arkasında duruyordu

Zafer ağa arkasına döndü Ve iki düşman bir araya gelmişti Zafer ağa belinde duran silahı çıkardı ona uzattı

“Vur... “ Dedi Fırat ağa hiç korkmadan

Onun öyle korkusuz durması Zafer Ağayı Daha çok Delirtiyor daha çok Kışkırtıyordu Çünkü Zafer ağanın karşısında herkes her kim olursa olsun korkak ve ezik duracaktı onun karşısında O öyle istiyordu herkese Hükümdar olmak herkesin onun Dediğini yapmasını istiyordu Karşısında Dik duramayan her kim olursa olsun Hoşuna gidiyordu Çünkü Kendine göre tek Hükümdar kendi oluyordu Onun

“zaten öyle yapacağım . .. ama karşımda Böyle durman benim hoşuma gitmiyor... sen benim en büyük Öfkem nefretim Hayatımı mahfeden hain bir adamsın sen hatta sen adam bile değilsin “ dedi Zafer ağa bağırarak sinirle

Fırat ağa Elinde duran silaha tekme atıp Düşürdü Ve Ona kafa attı yakasından tutup adamları Tuttu Fırat Ağayı Bunun üzerine Zafer ağa Adamlarına bıraktırdı Onlara kenara Çekilmelerini Söyledi Fırat ağa ile adam gibi kavga edecekti Asla Onun karşısında korkak duruma düşmek İstemiyordu

“çekilin Siz kenara ben halledeceğim “ dedi Zafer ağa bağırarak Fırat ağaya yumruk attı ve kafa atıp yere düşürdü

Onları Ayırmak istedi Nazlı Züleyha Züleyha Zafer ağayı ittirdi ama Adamlar kızları tuttular Fırat ağa Ve Zafer ağa kavga ederek Dışarı çıktılar Zafer ağa onu yere Yatırıp üzerine çıktı Boğazını sıktı Gözleri kocaman açıldı Fırat Ağanın mavi çakır gözleri Kaşları çatıldı Ve Zafer ağa Aldığı taşı Onun başına vurdu Kan akmaya başladı başından ve İtti üzerinden onu Züleyha koştu Nazlı ile birlikte

“Fıraat!!! Hayatım iyi misin... başın kanıyor... Gerizekalı... manyak!!! Psikopat defol gözüm görmesin” dedi Züleyha bağırarak

“Adamlarını al Çekil Bak yoksa” dedi Nazlı Sinirle

“Ne yaparsın Hoca kızı... bana bak sende Bundan daha beterini yapacağım çok az kaldı” dedi Zafer ağa

Tam O an Zümra geldi koşarak İttirdi Zafer ağayı 2-3 kere tekrar tekrar İttirdi Kovdu onu Kapısının önünden Zafer ağa arabasına binip oradan ayrıldı

“Deffoool!!!... sakın bir daha gelme buraya Gerizekaaalı!! “ dedi

.....

O gece Zümra Nazlı’nın evinde kalacaktı Nazlı ile birlikte yatacaklardı eve geldiklerinde Zümra önce duşa girdi rahatlamak için Nazlı ise Onu yatağını hazırladı kendine ise Diğer koltuğa hazırladı Zümra Geldiğinde Oturdu koltuğa Bağdaş kurup Nazlı ona Sordu bu kötülüğü kimin yaptığını Kimin onu hamile bıraktığını ama Zümra söylemedi Tek kelime bile söylemeden Yatıp Arkasına döndü Nazlı Zorlamadı onu zorlamak istemedi üstüne gitmek istemiyordu ne zaman isterse o zaman anlatmasını bekleyecekti Nazlı

“Tamam sen ne zaman istersen O zaman dinleyeceğim seni” dedi Nazlı ışığı kapatıp yatağına geçti Nazlı

Ve Zafer Ağa Konağa geldiğinde herkes yatmış uyumuştu odasına geçti yatağına uzandı Zümra geliyordu gözünün önüne İlk görüşte ona aşık olmuş ve Ona bağlanmıştı İlk kez oluyordu bunlar ilk kez bu şekilde Bakmıştı birine İlk kez kokusunu burnunda hissediyor gözlerine bu denli hayranca Bakmıştı Yatağından kalktı Zafer ağa Ceketini çıkardı ve ayakkabısını Dolaptan pijama alıp duşa girdi Duştan Çıktığında Yatağına uzanıp gözlerini kapadı Her gözünü kapadığında O geliyordu gözünün önüne Bu şekilde uyumaya başladı Zafer ağa

O gece Zümra yine kabus gördü yine O Geceyi gördü rüyasında Kendisine Tecavüz eden Boran Ağayı gördü Öyle iğrenç öyle Haince bir Gece olmuştu ki Onun için O geceyi her gece görüyordu Onun En büyük korkulu Rüyası kabusu olmuştu Ve her gece ağlayarak bağırarak uyanıyordu Zavallı Zümra Kendini Sıkıyordu İki eliyle Çarşafını sıkmaya başladı Öyle bir terlemişti ki Su içinde kalmıştı Ağlıyordu Onun sesine Nazlı uyandı hemen Işığı açtı Hemen gidip Babası Hüseyin Hocayı çağırdı Nazlı ve Hüseyin hoca onu uyandırmak istediler Zümra Uyanamıyordu Hüseyin hoca Hemen Kur’an-ı Kerim getirdi Okumaya başladı biraz okuduktan sonra Zümra uyandı açtı gözlerini kalktı Nazlı sarıldı ona Zümra Hızlı hızlı nefes Almaya başladı

“Canım benim Kabus gördün sadece Ne olur kendine gel... üzerini değiştireceğim Çok terledin” dedi Nazlı hemen kalkıp odaya gitti Üst getirmek için

“Gonca Gülüm benim güzel yavrum İyi olacaksın sana kim bunu yaptı kim Yaktı bu kadar canını bilmem ama Elbet sen güzelliği bulacaksın... şimdi ben Namaza gideceğim sabah namazı saati geldi “ dedi Hüseyin hoca yüzünü okşayarak konuştu onunla ve kalkıp gitti

“Gülüm Bunlar sana olur Hadi kalk Su gibi olsun Değiştir bende Çarşafı yastığı alayım” dedi Nazlı üzülerek

Tekrar sabah olduğunda ise Nazlı ve Hüseyin Amca Kahvaltıya oturmuştu Zümra ise hala uyuyordu Onu kaldırmak istememişlerdi Kahvaltıyı yaptıktan sonra Nazlı ve Hüseyin Amca Kalkıp gittiler bir Camiye diğeri kendi işine gitti Sofrayı ise kaldırmadılar Zümra Kalkınca uğraşmasın diye Ve Zümra kalktığında Onlar çoktan gitmişti Hemen kalkıp yatağını topladı Koltuğu düzenledi Banyoya geçip elini yüzünü güzelce yıkadı Hiç birşey yemedi bu yüzden masayı kaldırdı mutfağı toplayıp Üzerini giyindi Kahve rengi kareli Kışlık etek ve üzerine kremsi Kazak giyindi Saçlarını salık bıraktı Paltosunu giyindi Ayakkabısını giyip Evden çıktı

Yürüdü Zümra Gideceği yere yürüyerek gidecekti karnında ki bebeği aldırmak için gidiyordu O bebekten kurtulmak istiyordu Yaşamasını nefes almasını istemiyordu Eğer doğar ise hayatının mahfolacağını düşündü Zümra En iyisi bebeğin alınması ve yok olması diye düşündü Boran ağa gibi zalim gaddar Birinin çocuğunu taşımak istemiyordu Nefret ediyordu bebekten Babasından iğrendiği gibi Karnında ki bebekten de iğreniyordu Onu aldırmak ondan kurtulmak istiyordu Hastaneye geldi Zümra Karnına dokundu Sinirle baktı karnına Sonra başını kaldırıp hastaneye baktı İç çekti sinirle girdi hastaneye Yürüdü hiç bir yere bakmadan yürüdü Bebeğini öldürmek için yürüdü Zümra Odanın kapısına geldiğinde Açtı kapıyı Doktor içeride oturuyordu

“buyrun” dedi Doktor

“Ben Kürtaj Yaptırmak istiyorum Bebek aldıracağım” dedi Zümra sinirle bakıyordu

“Randevunuz varmı kimliğiniz nerede “ dedi Doktor

“Randevu yok şey ben... kimliğim bu” dedi Zümra

“Reşit değilsiniz Siz Anne ve babanızın İzni olmadan yapamam ayrıca Randevu yokken bakamam... yoksa Aileniz bilmiyormu” dedi Doktor Merakla sordu

“Ailem yok benim “ diyerek kimliği alıp hızla uzaklaştı oradan Zümra ağlayarak Koşarak çıktı hastaneden

Koşarak Ağladı yolda giderken hıçkıra hıçkıra Ağladı Zümra Öyle hızlı koşmuştu ki O hızla Gölün kenarına gelmişti Orada Zafer Ağa’da vardı Onu ağlarken görmüştü ama Zümra Görmedi onu Zafer ağa yanına yaklaştı Zümra onu yanında görünce göz yaşlarını sildi Zafer ağa Gözlerinin içine bakıyordu onun büyük bir hayranlık ve aşk ile bakıyordu ona Neden Ağladığını sordu ona ama O Tersledi Onunla konuşmak istemiyordu Bakışları hoşuna gitmiyordu Dün geceden sonra nefret etmişti ondan

“Neden ağlıyorsun “ dedi Zafer ağa

“Sanane Be! .. sen kendi işine bak Seni ilgilendirmez Sakın bir daha bana karışma Anladın mı” dedi Zümra bağırarak ve geçip oturdu gölün karşısına yere ağlamaya devam etti

“İyi ya banane... Tam bir keçisin inatçı hırçın bir keçi” dedi Zafer ağa Sinirle baktı ona tam ayrılırken

“bana bak!! “ diyerek bağırdı Zümra ayağa hızla kalkıp önüne geçti

“Bakıyorum ne var... beni mi döveceksin sen hayırdır “ dedi Zafer ağa yakınlaştı ona Gözlerini gözlerine devirdi

“Sakın bana bulaşma bir daha anladın mı hadi git yoluna” dedi Zümra ayrıldı oradan hızla

“Ben bulaşmasam ne olacak her yerde karşıma çıkıyorsun “ dedi Zafer ağa arkasından

Zümra kendi evinin önüne geldi Geldiğinde kapı yapılmıştı Fırat Ağa yaptırmıştı kapıyı Geldiğinde yaptırdığı adama para veriyordu Adam gittiğinde Zümra Yanına gitti Fırat Ağanın

“Çok Sağol Ağabey Allah razı olsun” dedi Zümra hafifçe tebessüm etti Eve girip kapıyı kapadı

“Allahım Ona güç ver kendine gelsin bir an önce “ dedi Fırat ağa üzülerek ayrıldı oradan

Ve Arslanlar konağı bir telefonla Aldılar Boran Ağa öldürülmüştü Annesi Ferza hanım ve Babası Raşit ağa Yıkıldılar Kız kardeşi Ziynet Hepsi çok üzüldüler ağladılar Tabutu gelecekti Mardin’e Ve bu onlar için aşiret için çok büyük bir kayıp olmuştu Ferza hanım Bayılmıştı ölüm haberi geldikten sonra Hemen hastaneye kaldırıldı Konağın önünde ambulans ve ağıtları gören Zafer ağa Hemen koştu ağabeyinin ölüm haberi onu da çok üzdü Kini daha çok büyüdü içinde ki öfkesi kontrol edilemez bir hale gelmişti Fırat’ın öldürdüğünü düşünüyordu ki Öyleydi Fırat ağa Boran Ağayı öldürmüştü

Ve Boran Ağa toprağa verildi Annesi ve Kardeşi Oturup Mezarın başında ağladılar Gömdükten sonra Herkes oradan uzaklaştı en son Kendileri kaldılar ve Onlarda gittiler Konağa Geldiklerinde Konak’ta Mevlüt okutuldu Helvalar dağıtıldı Akşam olmuştu artık Sadece Kendileri kalmışlardı Hepsi Emindi

“Kesin O şerefsiz Hain yaptı O öldürdü Boran’ı başka kimse olamaz bu Ormanda ölü bulunmuş Arabasını durdurup öldürdü kesin Adım gibi eminim buna”dedi Raşit ağa sinirle otururken

“Alın Oğlumun kanını yerde kalmasın Yiğidimizin Kanı “ dedi Ferza sinirle bağırarak ağlamaya devam etti

“Alacağım Ana Sen hiç merak etme için Rahat etsin Ağabeyimin Kanı yerde kalamaz” dedi Zafer Ağa Sinirle kalkıp odasına çıktı hızla

Ve Fırat Konağa eve geldiğinde Göktuğ ve Züleyha Çay içiyordu TV izliyorlardı Fırat ağa içeri girdiğinde ikisi birden ayağa kalktılar Fırat ağa Onlara birşey söylemedi Gülümsedi Belli etmemek için Herşey yolunda gibi davrandı Ama Züleyha anlıyordu Hissetti onun Birşeyi olduğunu Fırat ağa anlatmadı söylemedi Söylemek duyurmak istemedi Onlara

“Hoş geldin Hayatım bu akşam Sizinle çay içmek istedim biraz oturup eve gitmem lazım” dedi Züleyha gülümsedi

“İyi yapmışsın Gülüm Hadi geç bakalım oturalım” dedi Fırat ağa hafifçe tebessüm etti

“Hayatım sen iyi misin bence değilsin Birşey var “ dedi Züleyha

“Yok birşey gülüm Annemle babamın mezarlığına gittim Birde kardeşimin Onların yanına gittiğim zaman böyle oluyor” dedi Fırat hafifçe tebessüm ederek Başını öptü onun

“Boran Diye bir adam ölmüş Kimdi O aşiret Ağası oluyormuş sanırım “ dedi Göktuğ çayından bir yudum aldı

Fırat ağa iç çekip gözlerini yavaşça kapadı ve açtı Yeni duymuş gibi davrandı Bilmiyormuş Sanki Kendi öldürmemiş gibi

“Senden duyuyorum bunu... hani Babamı annemi öldüren Şerefsiz vardı ya Onun Babası Kendi de Amcamızı öldürmüştü” dedi Fırat ağa Kalktı ayağa Banyoya girdi

“Oha... iyi olmuş O zaman Hemde çok iyi bunun üzerine bir çay daha içilir rahat rahat “ dedi Göktuğ kalkıp kendine çay koymak için mutfağa girdi

Ve Gece olduğunda Züleyha Fırat ile beraber eve doğru yürüdü Kapının önüne geldiklerinde Züleyha Tekrar sordu Ama Fırat ağa söylemek istemedi Yine sakladı gizli tuttu bunu onunla vedalaşıp içeri girene kadar bekledi

“Fırat lütfen söyle artık Neyin var senin” dedi Züleyha

“Birşey yok gülüm sen endişe etme hadi geç içeri üşüteceksin” dedi Fırat onu yüzünden öptü

“öyle olsun bakalım “ dedi Züleyha girdi içeri

Zafer Ağa Ağabeyi Boran Ağanın yazıp kendisine gönderdiği mektubu odasında gizlice okudu Boran ağa Zümra’ya Tecavüz ettiğini yazmıştı Bunu okuyan Zafer ağa Ne diyeceğini ne yapacağını bilemedi Ve O mektup Hamile olduğunu bile yazıyordu Zafer ağa mektubu yırttı sinirle Sinirinden Yatağını odasını dağıttı

“Bu olamaz... Ağabeyimden hamile olamaz” dedi Zafer ağa Bağırarak

Ve O gün Zümra Tekrar eve geldi Paltosunu ayakkabısını çıkarıp Salona geçti oturdu Uzandı Koltuğa Karnına dokundu O bebeği Yok etmek istiyordu taşımak istemiyordu Karnı gittikçe Büyüyecekti Herkes öğrenecekti Ve Zümra bir an önce kurtulmak istiyordu ondan Onu karnında taşımak istemiyordu Tekrar kalktı Zümra Mutfağa girdi Mutfak dolabında duran ilaçlara baktı Hepsini alıp Masanın üzerine koydu Baktı ilaçlara içmek istedi Hepsini avucuna doldurdu Tam ağzına götüreceği sırada Göktuğ ve Hüseyin Hoca geldiler Yanlarında Nazlı vardı O gün erken çıkmıştı

Nazlı Mutfağa girdiğinde Gördü Zümra’nın elinde ilaçlar olduğunu endişe etti O anda Hemen Hüseyin Hoca ve Göktuğuyu Çağırdı hemen geldiler

“Zümra... sen ne yapıyorsun O ilacı” dedi Nazlı

“Baba... Zümra O ilaçları bırak” diyerek Bağırdı Nazlı Zümra ağlıyordu yine

“Ne oldu... Zümra ne yapıyorsun Yavrum bırak onları saçmalama “ dedi Hüseyin Hoca Bağırarak endişe ile baktı

“Zümra Sen delirdin mi bunu yapamazsın bak böyle olmaz” dedi Göktuğ

Ve Zümra ilacı ağzına götürdü Göktuğ hemen Çekti elini ağzından ilaçlar yere düştü Zümra Ağlamaya başladı İsyanlar etti O bebeği istemediği için Göktuğ artık biliyordu onun hamile olduğunu

“O bebeği istemiyorum Onu da kendimi de öldürmek istiyorum “ dedi Zümra Ağlayarak Nazlı ona Sarıldı Salona götürdü onu

“Zümra Hamile mi... kimden Hüseyin Hoca arkadaşım kimden hamile” dedi Göktuğ Üzülerek Kardeşi olarak bildiği kız Hamile idi

Nazlı onu Sakinleştirmek için Odasına götürdü Onunla konuştu Bebeği İyi bir doktora gidip aldıracaklarını ve Bu durumun kimsenin öğrenmeyeceğini Anlattı

“Ağlama artık ne olur Yarın hastaneye gideceği Bebeği aldıracağız Kimse bilmeyecek bak söz veriyorum sana” dedi Nazlı saçlarını okşadı onun elini tuttu

“Nazlı Abla İyi ki varsın Hep yanımda ol” dedi Omzuna başını koydu Zümra Nazlı sarıldı ona Hep yanında olacaktı bir Abla olarak

“Ben hep yanında olacağım söz veriyorum” Dedi Nazlı

Zümra başını kaldırdı İç çekip gülümsedi hafifçe Ayağa kalktı dolaptan Bir Kolye çıkardı Annesinin kolyesi idi O Annesinden Ona kalan tek hatıra idi İçinde hem kendi hem Annesinin resmi vardı

“Nazlı Abla boynuma takar mısın Annemin kolyesi Ondan bana kalan tek şey” dedi Zümra

“Takarım Tabi ki Ablacım otur bakalım” dedi Nazlı taktı kolyesini

“Hep takacağım Bunu Hep Boğazımda Olacak” dedi Zümra gülümsedi hafifçe

Ve Bir kaç gün geçti aradan Zafer ağa Babası Raşit Ağa’ya herşeyi anlattı Raşit ağa bunu duyar duymaz hemen Torununu istedi Zümra Konağa gelecek bebeği konakta doğuracak ve

“Baba seninle konuşmam gereken şeyler var” dedi Zafer ağa

Avluda oturan Raşit ağa Kahvesinden bir yudum alıp Oğlu Zafer Ağa’ya döndü

“Konuş bakalım neymiş “ dedi Raşit ağa

Zafer ağa karşısına oturdu ve söyledi ona gerçekleri Anlattı hepsini

“Baba... Ağabeyim... Onun bir çocuğu olacakmış Bana bir mektup yazmış Zümra denen Bir kız var Bu Fırat’ın Evinin yanında oturan O kız Ağabeyim’den hamile “ dedi Zafer ağa

Raşit ağa ayağa kalktı Tesbih çıkardı ve iç çekip çekmeye başladı Oğlu Zafer Ağa’ya döndü

“Demek Öyle... Madem var öyle birşey O zaman git getir O kızı Belli mi çocuğun Cinsiyeti “ dedi Raşit ağa onun için erkek olması şart idi

“Daha yeni sanırım bilmiyorum Ama Konağa gelmesi şart mı yani Boşver gelmesin” dedi Zafer ağa kalktı giderken Raşit ağa Bağırdı arkasından

“Karnında bizim kanımızı taşıyor Asla buradan çıkamaz git getir hem ayrıca Zaten nikahsız kalmayacak seninle evlenecek “ dedi Raşit ağa Bağırarak

“Benimle mi... olmaz Baba Evlenemem onunla hem O Ağabeyimin el sürdüğü kız saçmalama” dedi Zafer Ağa

“Evleneceksiniz... Çünkü ben Öyle uygun görüyorum” dedi Raşit ağa Geçti içeri

Zafer ağa ne yapacağını bilemedi Çıktı dışarı bindi arabasına tek başına gidecekti Son hızla sürdü arabayı Zümra kızı seviyordu Aşık olmuştu ona ilk görüşte Ama Ona koca olamazdı Ondan Yar olmazdı Ona Bu imkansız bir Aşk idi Zafer Ağa için Ağabeyinin dokunduğu kıza O yanaşmak istemiyordu Daha hızlı sürdü Zafer ağa Arabayı nereye gittiğini bilmeden sürmeye devam etti Öyle çok Düşünceye dalmıştı ki Öyle hızlı sürdü ki arabayı Yoldan çıkıp ağaca Çarpmıştı Ama Zafer Ağa’ya bir zarar gelmemişti arabayı çalıştırmak istedi ama çalışmadı Sinirle Arabanın direksiyonuna Vurmaya başladı Ve O an Telefonu çaldı Babası arıyordu Ona eğer O kız ile evlenirse Konağın Ağası olacaktı Ondan sonra ise Doğan bebek olacaktı

“Sana diyeceklerim var” dedi Raşit ağa

“Baba O kızla evlenmem diyorum sana” dedi Zafer ağa Bağırarak

“Eğer evlenir isen Aşiretin Ağası sen olursun herşeye herkese daha çok hükmün geçer Senden sonra ise O doğacak bebek olur Seçim senin .... ha evlenmez isen Gelme bu konağa “ dedi Raşit ağa kapadı telefonu

Ve Akşam olduğunda Zafer ağa Adamlarını toplayıp Zümra kızı almak için yola koyuldu Onu alıp konağa getirecek kendine karı edecekti Töre ne derse O olacaktı Zafer ağa aşiret Ağası olacak Zümra Onun nikahlı karısı olacaktı Bebek ise eğer erkek olursa İlk göz ağrıları Olacaktı Kapıya geldi Zafer ağa indi Arabadan Kapıya vurdu Fırat ağa ve Göktuğ Kapıyı açtılar Fırat ağa Onu karşısında gördüğünde asıldı yakasından Adamları onları tuttu

“Buraya kavga etmeye gelmedim... Zümra kızı almaya geldim Karnında bizim çocuğumuzu taşıyan kızı O konağın gelini olacak Benim ise karım” dedi Zafer ağa Zümra kızın Kolundan tutup kendine çekti

“Hiç bir yere gelmiyorum asla gitmem O konağa Anladın mı” dedi Zümra Bağırarak Ve Zafer ağa Gözlerinin içine baktı yine Onu çeke çeke arabaya soktu Kendi ise şoför koltuğuna oturdu ayrıldılar oradan

Fırat ağa ve Göktuğ adamlardan dayak yediler Adamlar onları sopa ile dövdü Fırat ve Göktuğ kendilerini tabi savundular ama Onlar çok fazla olduğu için Onlara yenildiler Züleyha ve Nazlı ise Adamlar tarafından tutuldu Bir kaç dakika sonra Adamlar arabalara binip oradan ayrıldılar

Konağa geldiklerinde ise Zafer ağa Zümrayı Arabadan indirdi Zümra Gelmek istemese bile Onu zorla konağa soktu İçeri kadar götürdü Konaktakiler Oturuyordu Salonda Zümra onları gördüğünde Sinirle baktı korkuyordu aslında ama Bunu belli etmek istemiyordu onlara

“Getirdim baba... Gelininiz karşınızda İşte burda olması gerektiği yerde” dedi Zafer Ağa önce ailesine sonra Zümra kıza doğru baktı

“Ben buraya ait değilim Hem benim yaşım daha 17 Reşit bile değilim” dedi Zümra

Raşit ağa ve diğerleri Bunu bilmiyordu ama onlar için sorun değildi Beklenirdi Bir imam nikahı yapar Gerçek nikahı sonra da yaparlardı İsterse 15 isterse 14 olsun Onlar için hiç birşey fark etmez idi çünkü karnında Arslanoğlu Olan bir bebek taşıyordu Zümra Ve Boran ağa Onu karısı etmişti

“Demek 17 yaşındasın” dedi Raşit ağa Elini arkasına koydu Ve yanaştı onlara

“Bekleriz Bizde İmam nikahı olur Kaç yaşında olursan Ol Sen Bu evin Gelini olacaksın Benim torunumu taşıyorsun sen “ dedi Raşit ağa Ayrıldı oradan Diğerleride ayrıldı

Küçük kız Lara Zümra’nın Yanına geldi Masum masum baktı ona gülümsedi O kadar saf O kadar güzel bir kız Çocuğu idi ki Konakta tek Masum O oluyordu Birde Çalışanları Ayfer teyze Lara Zümra’nın Elini tuttu

“Ağlama Abla... ağlarsan eğer üzülürüm Hem ağlarsan Çirkin olursun “ dedi Lara gülümsedi hafifçe

“Kızım Hadi seni odana götüreyim... merak etme Seni Ağanın odasına götürmem Ayrı odan olacak benden sır Sana dokunmaz O merak etme korkma kızım” dedi Ayfer Teyze gülümsedi hafifçe

Onlar Arkasına döndükleri An Ziynet hanım merdivenden indi ve Larayı çekti kendine Zümra kızı ezik gördüğü için Lara’nın yanında olmasını uygun görmedi Ziynet hanım

“Gel Bebeğim Yatmaya gidelim” dedi Zümra Aldı onu götürdü Odaya

Zümra odasına girdi Oturdu Yatağına Ayfer teyze çıktı odadan Dinlenmesi için Zümra kalkıp Kapıyı kilitledi korkuyordu tekrar aynı şeyleri yaşamak istemiyordu Zümra Kalkıp pencereden baktı Oturdu Cam önünde duran Tekli Koltuğa Ve Zümra O gece gözünü bile kırpmadı Ne O Nede Zafer ağa Oda aynı şekilde Camın kenarından ayrılmadı Fırat Ağa ise Zümra için Onu Konaktan alabilmek ve İntikamını alabilmek için Herşeyi yapacaktı

Yine Sabah oldu Zümra Hala uyanık Halde oturuyordu Gözünü bile kırpmadı Zümra Kapıya vuruldu Gelen Zafer ağa idi Onu kahvaltıya Çağırdı ama Zümra gelmek istemedi Onlarla aynı masada oturmak istemiyordu

“Hadi İn Aşağı Kahvaltı yapacağız “ dedi Zafer ağa

“Ben gelmiyorum “ dedi Zümra hiç Yüzüne bakmadan

“Zümra hadi diyorum Bak Babam böyle şeylerden hoşlanmaz “ dedi Zafer ağa Sert bir şekilde

Zümra Ayağa kalktı Bağırarak Onun ağzında ismini duymak istemiyordu Tam önüne dikildi Sinirle baktı ona

“Sakın benim ismimi ağzına bir daha alma anladın mı “ dedi Zümra sinirle

“Ne diyeceğim peki sana nasıl sesleneceğim sen söyle o zaman “ dedi Zafer ağa yine ona Aşk ve hayranlıkla baktı

1. Bölüm Sonu