Demir geçen bir haftanın sonunda zor bela hastaneden taburcu oldu. Damla ne kadar kendi evlerine götürmek için diretse de Demir kabul etmemişti. Bu sefer Damla iki ev arasında mekik dokumaya başladı. Kendi evinde yemek yapıp karşı daireye geçecekken kapıda zili çalıp çalmama arasında kalan bir kadın ile karşılaştılar.

Damla "Buyrun hanımefendi kime bakmıştınız?"

"Ben Damla ve Deniz'e bakmıştım."

Deniz" Buyrun biziz."

Kadın birden ağlamaya başladı kapıda duran üç kişi ne olduğunu şaşırdı. Kadın ağlamaktan konuşamadı.

Deniz" Damlam sen yemekleri Demir'e götür istersen biz ne olduğunu bir anlayalım. Hanımefendi sizde içeri geçin, sakinleşin bir ne olduğunu anlatın bize."

Damla Demir'in yanına gitti Tuğrul ve Deniz de hanımefendi ile salona geçti. Sakinleşip anlatmaya başladığında bu sefer Deniz'in sakinleşmesi gerekti.

Deniz"Sen ne dediğinin farkında mısın? Ağzından çıkanı kulağın duyuyor mu? Bir de gelmiş burada anlatıyorsun. Allah'tan Damla'yı gönderdik yoksa sen onun benim gibi karşılayacağını düşünüyor musun? Annenizim sizi bıraktığım için pişmanım diyorsun. Senin asıl pişmanlığın bizi bırakmak olmamalı evli bir adamın koynuna zorla girip çocuk peydahlamak olmalı. Biz neler çektik ya! Bizim öz kardeşlerimiz bizi kabul etmiyor sen bunu biliyor musun? Halalarımız babaannemiz dedemiz kabul etmiyor bizi. Ulan babamız bile kabul etmiyor bizi gelip burda birde bıraktığım için pişmanım diyorsun."

Salona giren Damla kadının kolundan tuttuğu gibi dışarı fırlattı. " Bizim birbirimizden başka ailemiz yok şimdi elimden bir kaza çıkmadan burdan defolun gidin. Yoksa Deniz'in dediği gibi sakin karşılamam elimden bir kaza çıkar." Abisi ve Deniz'e dönüp "Hadi Demir bekliyor yemek yiyeceğiz." dedi.

Yemekte kimseden çıt çıkmadı. Demir tam konuşacak oldu Tuğrul'un bakışları ile karşılaştı.

Deniz'in Damla demesi ile Damla'nın "yemeğini ye " demesi bir oldu. Masadaki tek konuşma bu oldu. Tuğrul ve Deniz eve giderken Damla Demir'in yanında kaldı.

Damla öyle boşluktaydı ki ne yapması gerektiğini bilmiyordu. Merak edip eğer gitmeseydi belki annesinin döndüğünü bile bilmeyecekti. Çünkü adı kadar emindi ki Deniz ona bir şey söylemeyecekti. Annesi babası ile birlikte olurken onun evli olduğunu karısını da çok sevdiğini biliyordu. Olan neden hep çocuklara oluyordu. Öz ailesinden bir tek albay olan amcası kabullenmişti. Başka da kimse onları kabul etmemişti. Hatta amcası bile ailesi ile karşı karşıya gelmişti. Amcasının eşi Sena yengesi zamanla kabul etmişti. Sena kayınvalidesinin etkisinden çıktıktan sonra yeğenlerine kol kanat germiş bir anne edası ile yaklaşmıştı.

​​​Damla amcasına mesaj atıp onlara gideceğini söyledi. Demir'in uyuyakalması ile de evden çıkıp amcasına gitti. Kapıyı Sena yengesi açtı, sıkıca sarıldı yengesine. Daha sonra amcasının yanına çlışma odasına gitti.

"Amca o geldi. Pişmanmış bizi bıraktığına. Düşünebiliyor musun amca gelip bize pişman olduğunu söylüyor. Sanki para için bizi doğurmamış gibi. Şimdide kesin beş parasız kalmıştır kesin. "

"Güzel kızım belki gerçekten pişmandır araştırmadan soruşturmadan yargısız infaz yapma."

"Yapma amca o kadın bizim hayatımızı mahvetti. Ben sana sarıldığım gibi babama sarılamıyorum. Ben sevdiğim adam ile yakalanmamın hesabını babama değil de amcama hesabını veriyorum."

"Bana her halükarda bunun hesabını verecektin küçük hanım."

"Ya amca yaaa"

"Sus kız daha o Demir efendinin ifadesini alacağım. Benim yeğenimin yanına yaklaşmak ne demekmiş gösterelim ona."

"Senin yeğenin yaklaşmıştır abi o askerine ne de olsa anasının kızı. Bizim yerimize tercih ettiğin kıza bak "

"Tamer ağzını topla o senin kızın. Yeter artık bu çocukların hiç bir suçu yok. Baksana kızın haline seneler sonra annesi karşısına çıktı diye ne hale geldi. Bir kabullenemediniz gitti. Tamam o kadın seni oyuna getirdi eyvallah ama bu çocuklar isterler miydi böyle olsun."

Damla"Amca lütfen bizim yüzümüzden kavga etmeyin ben gidiyorum zaten Demir yalnız kaldı haberi yok evden çıktığımda telefonu da evde bıraktım merak ederler. "

Damla ardından seslenen amcasına aldırış etmeden evden çıktı. Arabasına atlayıp evine doğru yol aldı. Demir'in evine geldiğinde delirmiş 3 kişi ile karşılaştı.

​​​Demir "Nerdesin sen?"

Deniz"O telefon boşuna mı var sende ?"

Tuğrul" Kimseye haber vermemek ne demek Allah aşkına delirdik biz burada."

Damla "Sakin olun buradayım amcama kadar gittim geldim. Hadi herkes evine ve yatağına. Yarın iş var gençler. Hadi kış kış Demir'in de dinlenmesi gerek."

​​​​​Tuğrul; " Damla doğru diyor hadi eve gidelim. Bunu daha sonra konuşuruz. Hepimizin dinlenmesi gerek. Kaç zamandır vukuatsız günümüz geçmiyor."

Gerçekten de vukuatsız gün geçmiyordu. Damla artık sıkılmıştı. Bela mıknatısı gibi herşeyi çekiyordu. Damla yatağına girip düşünmeye başladı. Yetümhaneyi, üvey ailesinin yanına gelmelerini, amcası ile tanışmasını her şeyi düşündü. Uyuyamayacaktı belli ki. Telefondan film izlemek istedi ama şarjı azda. Şarja takmak için kalktığında mesaj geldi.

Askerciğim: Güzelim hiç bir şey için üzülmeye değmez. O gülen gözlerinden bir damla yaş düşürme lütfen senin gözlerine gülmek yakışıyor seni seviyorum iyi geceler ❤️