Fatih, kızın yaptığını görmemezlikten gelerek ona yaklaştı ve etrafta kimsenin olup olmadığını tekrar kontrol etti. Sonrasında kıza bakarak konuştu.

"Neden yapıyorsun bunu?"

Kız: "Çünkü hayatta kalmalıyım."

Fatih: "Çalarak mı hayatta kalacaksın?"

Kız: "Çalmıyorum. Verilen imkanı değerlendiriyorum ve gerekeni yapıyorum."

Fatih: "Adın ne?"

Kız: "Gülşen."

Fatih: "Benim Fatih."

Gülşen, reyonlardan bir şeyler doldurmaya devam ederken Fatih ile konuştu.

"Kimsenin buraya doğru gelmediğinden emin ol. Yakalanmak istemiyorum."

Fatih: "Yaptığının ne denli bir şey olduğunun farkındasın yani. Bu da iyidir."

Gülşen: "Çalışıyor musun?"

Fatih: "Okuyorum."

Gülşen: "Ne üzerine?"

Fatih: "Gemi kaptanlığı."

Gülşen: "Yazık olmuş. Pek bir işine yaramayacak."

Fatih: "Nasıl bu kadar emin olabiliyorsun?"

Gülşen: "Aklımı kullanıyorum. Bir gün sen de kullanırsın."

Çantasının dolduğundan emin olduktan sonra fermuarını çekerek kapattı. O sırada Fatih cebinden telefonunu çıkarıp bir umut açarak şebekeleri kontrol etti. Tahmin ettiği gibi yine çekmiyordu. Şarjı azalmadan tekrar kapattı ve cebine koydu. Bu sırada Gülşen konuştu.

"Bu insanlarla beraber kalmak intihar demektir."

Fatih: "Neden?"

Gülşen: "Şu köşede oturan ihtiyara baksana. Yaşlı ve güçsüz. Onunla aynı ekipte olduğumu düşünemiyorum. Hele ki şu mızmız çocuğu olan kadına bak. Aksilikler abidesi."

Fatih: "İyi yanından bakılabilir. Şu bıyıklı ve kel olan adam acayip sağlam duruyor. Hemen yanındaki adam da polismiş."

Gülşen: "Fark etmez. Biri bile sorunluysa bu herkesin sonu demektir. Yani bu markette geçirilen her dakika risk puanımızı yükseltiyor."

Fatih: "Belki de kontrol altına alınıyordur. Burada bekleyip daha sonra dışarı çıktığımızda o hastalıklılardan arınmış olur etraf."

Gülşen: "Belki belki belki... Belki ile bir ömür geçmez ki."

Fatih sessiz kaldı. Sonrasında reyonlar arasında Gülşen ile oturmaya devam etti. Gülşen reyonlardan topladığı çikolatalardan birini Fatih'e uzattı. Fatih başta tereddüt etse de aldı ve Gülşen ile birlikte gizlice yemeye başladı.

Gülşen: "Hızlı uyum sağlıyorsun."

Fatih: "Ne demezsin..."

Gülşen: "Benimle gelmek ister misin?"

Fatih: "Nereye?"

Gülşen: "Dışarıya."

Fatih: "Delirdin mi sen? Dışarıda kıyamet kopuyor. Ayrıca kepenkleri açmazlar."

Gülşen: "Sonsuza kadar burada durup bizi kurtarmalarını beklemeyeceğim. Ayrıca kepenkleri kullanmayacağız. Arka kapı var."

Fatih: "Arka kapının daha tehlikeli olduğu söylendi."

Gülşen: "Salak mısın Fatih? Kepenkler kapanmadan önce o atılganları görmedin mi? Koşamıyorlar bile. Ancak yürüyerek saldırıyorlar. Biz koşabiliyoruz. Ne kadar zor olabilir?"

Fatih: "Atılgan mı? Onlara bu ismi mi verdin?"

Gülşen: "Bilmiyorum şuan içimden geldi... Fena değil sanki."

Fatih: "Pekala... Onlardan sıvıştıktan sonra nereye gideceksin? Ailenin yanına mı?"

Gülşen: "Annem 3 yıl önce öldü. Babam 4 gündür iş seyahatinde. Bir kardeşim falan da yok. Yani şuan için gideceğim yer ailemin yanı değil evim."

Fatih: "Ah... Anlıyorum."

Gülşen: "Sen nereye gideceksin?"

Fatih: "Ailemin yanına. Umarım evdedirler ve iyidirler."

Gülşen: "Kardeşin var mı?"

Fatih: "Bir erkek kardeşim var. 18 yaşında."

Gülşen: "Hım..."

Fatih: "Madem teksin buradan neden çıkıp gitmek istiyorsun? Evinde yalnız durmak daha kötü değil mi?"

Gülşen: "Yalnızlığa alışkınım."

Fatih: "Böyle bir dünya için de alışkın mısın?"

Gülşen: "Değilim elbette ancak asıl böyle bir dünyada yalnız olmak daha mantıklı."

Fatih: "Yanılıyorsun."

Gülşen: "Şaşırt beni."

Fatih: "Benimle gel. Ailemin yanına gideriz. Hiç değilse artık tanıştık. Birbirimize güvenebiliriz değil mi?"

Gülşen: "İyi birine benziyorsun ancak kendi evime gidip eşyalarımı almalıyım."

Fatih: "Tamam! Ben de gelirim. Beraber gideriz. Daha iyi olmaz mı?"

Gülşen: "Kendini riske atmaya değer mi?"

Fatih: "Madem dünya artık dediğin gibi... Attığım her adım zaten risk."

Gülşen gülümsedi. Sonrasında Fatih de gülümsedi ve önüne bakındı.

Gülşen, arka kapının bulunduğu bölüme doğru bakarak konuştu.

"Şu taraftan gideceğiz. Kimseye bir şey demeden çıkabiliriz. Anlamazlar bile."

Fatih: "Pekala. Nasıl istersen."

Fatih'in içinde Gülşen'e karşı bir güven oluşmuştu. Belki de Gülşen'in bilmiş tavırları sayesindedir.