Evin bahçesine çıkıp gizlice etrafa bakarlarken çitlerin ardında bir araba gördüler. Bu araba sedan bir arabaydı. Savaş araca doğru yürürken konuştu.

"Umarım sıkıntı çıkarmaz."

Kişiler aracın başına geldiklerinde Savaş aracın etrafını dolanıp inceledi. Bu sırada Fatih konuştu.

"Ne oldu?"

Savaş: "Arabanın alarm sisteminin olup olmadığını anlamaya çalışıyorum. Camı kırıp içine gireceğiz."

Gülşen: "Başka türlü giremez miyiz? Camı parçalamak bile gürültü çıkarır."

Savaş: "O kadarına hakim değilim. Tek yolumuz bu." dedikten sonra sürücü kapısının yanına gelerek diğerlerine baktı ve tekrar konuştu.

"Sanırım alarm sistemi bulunmuyor."

Fatih: "Sanırım mı?"

Savaş: "Yüksek ihtimalle."

Gülşen bu sırada gökyüzüne bakarak konuştu.

"Çabuk olmalıyız güneş batıyor."

Savaş, yerden bir büyük bir taş alarak zaman kaybetmeden aracın sürücü kapısının camına fırlattı. O anda birden cam kırıldı ve kişiler alarmın ötüp ötmeyeceğini anlamak için birbirine baktı.

Alarm ötmemişti. Kişiler derin bir oh çekerek araca bindiler. Savaş sürücü koltuğuna geçti. Gülşen arka koltuğa geçti. Fatih ise ön koltuğa oturdu. Savaş konuştu.

"Fatih, bıçağını verir misin?" dedikten sonra Fatih belinden bıçağını çıkarıp ona uzattı. Savaş bıçağı alarak arabanın kontağında kısa devre yapmak için uğraşmaya başladı. Bu sırada Gülşen etrafta atılgan olup olmadığına bakıyordu. Şanslı hissediyordu ki etrafta hiç atılgan yoktu.

Bu şans fazla uzun sürmedi...

Savaş, aracı çalıştırmaya çabaladığı esnada aniden arabanın alarmı ötmeye başladı.

Fatih: "Ha siktir!"

Gülşen: "Ses çok yüksek! Buraya toplanacaklar çabuk ol!"

Savaş, tedirgin hale bürünmüş ve eli ayağına dolanmıştı. Yine de hızla kendini topladı ve aracın kontağını çalıştırmayı başardı. O anda Fatih arkasını dönüp baktığında arabaya koşan 7 atılgan gördü. Ön taraflarından da 3 atılgan araca koşuyordu.

Gülşen: "Sür şunu çabuk!"

Savaş gaza yüklenerek aracı hareket ettirdi. Önlerinden koşan atılganlardan birini ezerek aralarından sıyrıldılar.

Araç atılganlardan uzaklaşırken kişiler rahatlamış şekilde sessizce oturuyorlardı. Savaş aracı sürerken konuştu.

"Evin nerede Fatih."

Fatih: "Dümdüz ilerle. Şimdilik."