Akşamın karanlığı çökmüşken kişiler araç içerisinde yarı endişeli yarı meraklı halde ilerliyorlardı. Fatih ailesinin kaldığı evi Savaş'a tarif ediyordu.

"Evet... Şu aradan... Sonrasında yol sonuna kadar ilerleyip sağa döneceksin."

Gülşen: "Şu arabayı daha sakin sürer misin? Atılganların dikkatini daha çok çekiyor."

Savaş: "Şu atılgan deyiminizi hala garipsiyorum. Çok düşündünüz mü?"

Fatih sessiz kaldı. Gülşen konuştu.

"Sen ne demeyi tercih ederdin?"

Savaş: "Hmm... Beyinsiz? Ya da beyin yoksunu? Beyin yiyen? Daha egzotik değil mi?"

Fatih: "Fazlasıyla temel bir tabir. Atılgan demeyi tercih ederim. Şimdilik."

Savaş: "Atladıkları için mi öyle dediniz?"

Gülşen: "Atladıklarını görmedim ama bakışları ve koşma biçimleri her an atlayacakmış gibi. O yüzden aklıma o gelmişti."

Savaş: "O şeyler... Atılganlar yani... Ortaya çıktığında nerede bulunuyordunuz?"

Fatih: "Marketteydik. İkimiz de."

Savaş: "Aynı market mi?"

Fatih: "Elbette."

Savaş: "Başka insanlar yok muydu markette?"

Gülşen: "Hepsi adi pisliğin teki."

Savaş, şaşkın biçimde dikiz aynasından Gülşen'e bakıp konuştu.

"Neden?"

Gülşen: "Bizi ölüme terk ettiler."

Savaş: "Nasıl yani?"

Gülşen tam konuşacakken Fatih devreye girdi.

"Buradan sağa."

Ortamda o an sessizlik oluştu. Savaş üstelememeyi tercih etti. Hedeflerine yaklaşıyorlardı. Fatih evlerine yakın bir yere park etmesi için Savaş'ı yönlendirdi.

"Şu karşıdaki ağaca park et. Karşı tarafta ev zaten."

Gülşen: "Şu iki katlı dubleks mi?"

Fatih: "Evet. Sizinki gibi."

Savaş: "Ne kadar hoş." dedikten sonra arabayı park etti ve hep birlikte araçtan dikkatle indiler. Etrafta hiç atılgan görünmüyordu. Şanslıydılar.

Evin önüne geldiklerinde birbirlerine fısıldayarak konuştular.

Savaş: "Umarım ailen oradadır ve sağdır."

Fatih: "Güçlüdürler."

Evin kapısına geldiklerinde Fatih derin nefes aldı ve sakince kapıyı tıklattı. Evin içinden ne ses geliyordu ne de biri kapıyı açmıştı. Fatih umutlarını sağlam tutarak tekrar kapıyı tıklattı. Bu sefer Fatih kapıyı tıklatırken bağırmıştı.

"Anne! Baba! Benim Fatih. Ferit! Orada mısınız?"

Gülşen bu esnada Fatih'i dürterek uyardı.

"Çok bağırıyorsun. Başımıza üşüşecekler."

Fatih umursamadan kapıyı daha sert bir şekilde çaldı. Savaş sessizce Fatih'in yüzüne bakıyordu. Fatih'in yavaş yavaş endişelenen yüzüne...