(Geriye Dönüş)

***

"Özür dilerim."

Fatih: "Ne için?"

Dudaklarını aralayıp baktı. Daha kısık sesle konuştu.

"Gidiyorum."

Fatih: "Nereye?"

"Ankara."

Fatih: "Sorun olur mu ki?"

"Sence?"

Fatih: "Beni tanıyorsun. Mesafeyi sorun etmem."

"..."

Fatih: "Senin için sorun mu yoksa?"

"Kalıcı olarak gidiyoruz."

Fatih: "Bu sevgiye engel midir?"

"Fatih... Gerçekten özür dilerim. Böyle olmasını istemezdim."

Fatih: "İstemezdin, öyle mi?"

"Beni de anla lütfen."

Fatih: "Başka şansım mı var ki?"

"Çay için teşekkürler. Kendine iyi bak. Umarım mutlu olursun."

Fatih: "..."

***

Fatih, gözlerini pencereden vuran güneş ışıklarıyla açtı. Gün yeni ağarıyordu. Bir anlık olarak sanki kıyametin ortasında olduğunu unutmuştu. Çünkü kendi odasında uyanmıştı. Ancak dışarıdaki manzaraya baktığında bu yanılsama uzun sürmedi.

Odasından çıkıp alt kata indiğinde Gülşen ve Savaş'ın kanepede oturup konuştuğunu gördü. Usul adımlarla yanlarına gitti ve konuştu.

"Günaydın."

Savaş: "Selam."

Fatih: "Neden bu kadar erken uyandınız?"

Gülşen, yerinden kalkarak çantasından birkaç paket atıştırmalık çıkarttı ve kişilere uzatarak konuştu.

"Erken kalkan yol alır çünkü."