Kurt ve Kuzu

Şairim ve ahirim bu geleceğime kahinim

Sen yalan san bu sözleri ben her cümlede sahiyim

En derin sularda endemik bitkiye aitim

Sustuğunda çehrem ben kulaklarına vaizim

Aynı ritimler kafamda dolanıyor bu sözlerimle

Bir zamanlar özveriyle süzerdim şu gözlerimle

Her gün, aynı bok ve karanlık bir okul yolu

Bazen öyle bunaldım ki dedim "Bunun yok bi' sonu"

Allah benim yazmam için verdi konu

Ben her satırda unutturdum sana vertigonu

İnsanın en büyük azametiydi gaip sonu

Bi' başlarsam eğer kulaklarına ayin olur

Kalemi aldığımda bütün bakışlarına payitahtım

Aslında yaşama değil ölüme benim kastım

Doğduğumda ağlamamın sebebi büyük yastı

Artık yeni bi' yaş gerekli çünkü sürüm kastı

Biz de değişmeliyiz artık kurt kuzunun dostu

Bi' barış daveti ve sözüm yer altının postu

Konum bolluk olunca tüm ritimlerim hoşnut

Lakin aynı kafiyeyle oluşturdum boşluk