Ufkum

Sokak lambası altında ıslak ayaklar

Hepsi loş ışığın arkasında sırılsıklamlar

Giyilse bile içten üşütür o kalın parkası

Sen ürettikçe derdin asla gelmez ardı arkası

Uyan biraz gözünü aç ve son günümüzü selamla

Yok dedikçe kesildi bak selamlar ve sabahlar

Artık fazla güneşe bakmak istemiyor yüzüm

Kırıştıkça alnım alındı teki yüzsüzün

Biraz daha fazla yükle bana melankolik

Ağlamamak bahanesi olmanın alkolik

Seni sen olduğundan sevmiyorlar asla

Çünkü hepsinin güdüsü tam olarak kemirgenlik

İçim ayrı terane ve başım farklı bir hanede

Her gün aynı hadise ve zor nefes almak da

Beni benimle yaşamak isteyenler var mı sırada?

Yoksa son dizenin parıltısı gelir ufuktan...