Yırtık Kağıt

Kanla kaplı bir yüzün önünde

Sanki adımlarım yavaşlar gözümde

Yanımda yöremde bir beşikleyim eşikte

Her gün aynı yerde keşmekeşlik içinde

Bir rüyadan uyandır da gel öyle

Şoka uğratıp da nefsimi, terbiyeyle yeğle

Bir salonda yalnız oturmakla olmuyor

Loş ışıklar etrafında gün aydınlık olmuyor

Karıştı bütün ince detaylar bir anda

Şeytanı aramak mı? Nefsin ahbap on'la

Yırtık bir kağıt parçası gezinir kotumda

Yarım bir şiir var içinde, silik durumda