2024 Van

Yarbay Ahmet Alaca Tugaydaki odasındaydı. Bugün Albay Elmas Aksa'dan gelen emri tekrar okuyordu. Onu Şırnak'a çağıran emri. Eğer bu kadar kendini kaybetmiş olmasaydı Aylin'in ölümünün üstünü kapatabilirler miydi? Canı bu kadar yanmasa kendi araştırmaz mıydı çiçeğinin ölümünü? Eğer Ayça olmasaydı bizzaat almaz mıydı intikamı?

Albay Elmas kimseye güvenemiyor Aylin'in davasını sadece Aylin'e onu öldüremeyecek kadar bağlı olanları çağırıyordu. Bunlardan biriside şüphesiz ki Aylin'in abisi Yarbay Ahmet Alaca'ydı. Aylin'in davasına bakacak Yarbay olarak onu Şırnak'a çağırıyordu. Ahmet'in aklından geçen ise kardeşinin dört yıl boyunca sahipsiz kaldığıydı.

Telefonunu çıkardı. Şimdi bunu Ayça'ya söylemeliydi. Dava gizli olsada taininin çıktığını söylemek zorundaydı. Söyleyesi yoktu. Kendi kendine karar verdi. Açarsa söyleyecek açmazsa söylemeyecekti. Açmasın diye Allah'a yalvarıyordu. Ama bazen bazı şeylerin olması gerekirdi. Bazen bazı şeyler olurdu. Telefondan Ayça'nın neşeli sesini duydu Ahmet. Biraz sonra üzgün sesini duyacaktı. "Abicim sonunda arayabildin."

"Ayça" diyebildi Ahmet. Ayça abisinin sesinden bile bir şey olduğunu anlamıştı. Zira şu dört yılda abisine eskisinden de çok bağlıydı. "Abi ne oldu?"

Ahmet uzatmak istemedi. "Benim tainim çıktı Şırnak'a gidiyorum." Ayça bir süre sustu. Haberi sindirmeye çalıştı. Sonra gözleri yerde oyuncaklarıyla oynayan Aylin İclal'e takıldı. Adını şehir teyzesinden alan kızına baktı. Sonra telefondaki abisi geldi aklına "Oraya geliyorum." daha fazla uzatmadan kapattı telefonu.

Eskiden olsa çok söylenirdi. Gitme diye yalvarırdı. Ama ablasından sonra fark etmişti ki olacak olan her yerde olurdu. Ayça'da dört yıldır sakin bir kabulleniş hakimdi. Oysa çok sevinmişti ablası Urfa'dan Şırnak'a atandı diye. Gözünden düşen bir damla yaşı sildi. Artık eskisi kadar yıkıcı değildi. İnsan her şeye alışıyor her şeyi unutuyordu. Bazen ağlıyor bazen gülüyor bazen unutuyor bazen hatırlıyordu. Zaman biraz daha geçecek Ayça ablasını gülerek hatırlayacaktı. Küçükken ağladığı büyüyünce kızdığı seni çöpten bulduk şakalarına biraz daha zaman geçince gülecekti. Zaman zalimdi.

Çalan kapıyla bir buçuk yaşındaki kızının ayaklandığını gördü. Ellerini çırpıyor baba geldi diye bağırıyordu. Ayça kapıyı açtı ve içeri giren kocasına her zamankinden biraz daha fazla sarıldı. Yunus hiç yadırgamadan sıkıca sardı karısını. İçeri geçtiklerinde hafif kızaran gözlerinide fark etmişti. "Ne üzdü benim güzelimi?"

"Abimin taini çıkmış Şırnak'a gidecekmiş. Bende yanına gideceğim. Şırnak'a gitmem ama Van'dan giderken yolcularım. Yunus eşine anlayışla baktı.

Yunus ve Ayça Trabzon'da adliyede tanışmışlardı. Ayça bir cumhuriyet savcısı Yunus ise başarılı bir avukattı. Zamanla arkadaş sevgili ve eş olmuşlardı. Yunus Ilgaz'ın kardeşiydi. Onların sevgili olduğu dönem Aylin ve Ilgaz'da birlikteydi. Ayça ve Aylin yunus'u Ilgaz'ın yanında konuşana kadar bu durumdan haberleri yoktu. Sanki dünyada insan kalmamış gibi gerçekleşen bu tesadüfe çok gülmüşlerdi. Aylin'in şehit olması ve Ilgaz Aylin aşkının yarım kalmasıyla evlilik işini çok uzatmamış sade bir nikahla evlenmişlerdi. Üç yıldır birlikteliklerinde Ilgaz sadece düğünlerinde trabzona gelmişti. Sonrasında yeğeni Aylin İclal'le tanışmaya Ayça ve Yunus'un çalıştıkları şehir olan muğlaya gelmişti. Açıkçası Ilgaz'ın Aylin'den sonra hayata dair bir küskünlüğü vardı.

2024 Şırnak

Ilgaz toplantı odasına doğru yürüyordu. Albay sadece onu çağırmıştı buda Aylin'le ilgili demek oluyordu. Kapıyı çalıp içeri girdiğinde albay elindeki dosyayı inceliyordu. Ilgaz tekmil getirdi ve albayın emri üzerine sandalyeye oturdu. "Bir çok kez incelemiş olsamda dikkatimi hiçbir şey çekmedi. Sonra duydum ki sen hiç incelememişsin. Aylin'i en iyi tanıyan sen olmana rağmen neden otopsi raporunu hiç incelemedin?" Ilgaz tebessüm etti. "Onu en çok ben tanıdığım için o raporu hiç incelemedim. Eğer şehit olan ben olsaydım Aylin onu inceleyebilir ölümümü daha erken araştırabilir ve beni huzura kavuşturabilirdi. Beni daha az sevdiği için değil benden daha güçlü olduğu için." Albay üstelemedi. Kapının tekrar çalınmasıyla ikisininde başı o tarafa döndü. Albayın gel demesiyle kapı açıldı ve Ilgaz'ın kaşlarıda şaşkınlıkla yukarı kalktı. Yarbay albaya tekmil verdikten sonra binbaşının karşısına oturdu. Ilgaz ise en son Aylin'in mezarında konuştuğu adama bakıyordu. Ahmet Alaca kesinlikle ondan daha iyi duruyordu. Ilgaz bazen madem bu kadar güçsüzüm neden bu mesleği seçtim diye düşünüyor sonra işin güçsüzlük değil isteksizlik olduğunu fark ediyordu.

Zira Ahmet Ayça için toparlanmıştı. Ilgaz ise Aylin'de takılı kalmayı seçmişti. "Evet bugünden itibaren Alaca operasyonu resmen başlıyor. Bu operasyondan ikiniz sorumlu olacaksınız. İzci timinin görevde olsuğu zamanlarda kalan araştırmalarla siz ilgileneceksiniz yarbayım. Çıkabilirsiniz." albayın kalkmasıyla Ahmet ve Ilgaz'da ayaklandı. Üçü toplantı odasından ayrıldılar. Ahmet kendi odasına gitmak için Ilgazın yanından ayrıldı. Ilgaz'sa bahçeye çıktı. Genelde hayat timinin hep birlikte oturduğu kamelyanın boş olduğunu gördü. Kamelyaya oturduğunda bir sigara yaktı. Sigarasını içerken Hilal'de yanına gelmişti. Bir süre abisine baktıktan sonra bir sigarada o yaktı. İkili bir süre sessizce sigaralarını içtiler. Bazen susmak daha iyiydi. Hilal'in anlatamadıklarını Ilgaz'ın aşamadıklarını iki sigaranın dumanı bir sessizliğe sığdırdılar.

Ertesi gün Cihan ve eşi Derya kahvaltı yapıyordu. Derya ve Aylin bir zamanlar çok yakın arkadaştı. Cihan'la onları Aylin tanıştırmıştı. İkisinin bir yıllık bir evlilikleri vardı. Onları birleştiren Aylin evliliklerini görememişti. Derya eşinden Ilgaz'ın buraya geri döndüğünü dinlerken içinde bir tedirginlik vardı. Aylin şehit olmasına yakın bir zamanda ona bir emanet bırakmış ve sadece Ilgaza teslim etmesini kendisinden ne olduğuna asla bakmamasını istemişti. Derya hisli bir kızdı. Babası ölmeden önce abisi onu evlendirmek istemeden önce annesi onu alıp gitmeden önce Aylin şehit olmadan öncede hissetmişti. Şimdi de bir şeylerin başladığını hissediyor sonunu hiç merak etmiyordu. Tek bildiği Ilgaz'ın bir gün ondan emanetini almak için geleceğiydi. Kendisi bir şey söylememeliydi. Aylin öyle istemişti.

Şimdi ise tüm bu hisleri kenara bıraktı. Akşam Cihan'a hamile olduğunu söyleyecekti. Bu kadar hisli biri olmak ona anı yaşamayı öğretmişti.

Bölümler hakkındaki düşünceleriniz?

Aylin hakkındaki düşünceleriniz?

Ilgaz hakkındaki düşünceleriniz?

öneriler ve şikayetleriniz?

teorileriniz?

Ahmet hakkında düşünceleriniz?

izci timi hakkında düşünceleriniz?

Hayat timi hakkında düşünceleriniz?

Ayça hakkında düşünceleriniz?