Bir anda kitlendim Argun'a,sonra gözümden yaş gelerek,yan bir gülümseme ile karşılık verdim,sürekli yüz ifadem bir ağlıyordu bir gülüyordu o 5 saniye içerisinde...

Eflin:abi!

Eris,koşarak adama saldırdı var gücüyle,adamın gözleri artık kör olmuştu çok eminim

Argun'un yanına,yığılır gibi oturdum,Argun acı çekiyordu ama belli etmemeye çalışıyordu

Argun:bak,senin için ölümü bile göze alırım demiştim,ciddiydim

Farah:keşke şaka olsaymış

Ben hala bir yan yanağımla gülüyor,bir yan yanağımla ağlıyordum,çünkü ben ağlarken hep gülerdim...

Argun:o yumuşak ellerini tutabilir miyim?

Farah:neden?

Argun:ilk ve son kez tutmak istedim

Farah:o zaman al elimi

Ellerimle ellerini tuttum,ellerimiz birbirine kenetlendi

Eflin,o sırada Erisle birlikte adamı öldürmekle meşguldü

Eflin:senin bu dünyada artık tek bir metrekare kalacak yerin dahi yok!(ağlayarak)

Eflin adamın belinden sil@hını çıkarıp,adamı kendi sil@hı ile vurdu 3 el ateş ile

Argun:daha yeni vuruldum,bir öpücük versen?

Farah:çok beklettim

Argun:hep bekleyeceğimi söylemiştim

Farah:gene tek derdin bu

Kısa süreli bir öpücük sonrası,Argun kendini ecelin eline teslim etmişti

Farah:artık,seni çok seviyorum Argun,ve bu yük bana fazla

Eflin'e doğru koştum,elinden sil@hı bir hışımla alıp,kendimi vurdum,çelik yelek giymediğim bir tarafımdan vurduğum için artık Argun'a kavuşabilirdim