BÖLÜM 42:yarım kalmalı

Argun:Eflin!,çabuk in aşağı(ıçtın ama be Argun aşkımızın içine ıçtın KSMXZZN)

Abim beni kucağından aldı

Eris:sen kimsin ya?(Eris,Farah İskoç abi deyince,herhangi bir tanıdığı sandı)

İskoç:Farah'ın abisi

Eris:baştan desene,Argun bak, kayınçon gelmiş

Farah:abiim

İskoç ve Farah sarıldılar

Eflin:abi indirsene ne bakıyorsun,öküzün trene baktığı gibi

Argun:Eflin?

Eflin:efendim

Argun:senin kalbin neden hızlı atıyor?

Eflin:o senin kalbin olmasın abi

Argun:çevirme konuyu

Eflin:abi ya,uyduruyorsun

İndim abimin kucağından,yemeğe gittim,taş gibi çocuk-pardon taş kafalı çocuk ya,beni buldu hey Allahım

Farah'ın ağzından:

Abimi gerçekten çok özlemiştim

İskoç:ziyarete geldim canım kardeşimi,sevindi mi(Farahtan daha çok başka birileri sevindi sanki)

Farah:sevinmez olur muyum?,şu çilli tavuk neden yok

İskoç:hanımefendi'nin ayağı ağrıyormuşta,gelemezmişte,mişte miş

Farah:beklendik birşeydi zaten

Yemeğe geçtik hep birlikte,sohbet ettik,ama 2 çift göz sürekli abimin üzerinden gözlerini ayırmıyordu

Ve o kişi tabii ki de Eflindi,abim masadan kalktı

İskoç:ben artık gideyim,baya bir sohbet ettik,iyi olduğunuda gördüm,rahatladım biraz

Argun:tekrar bekleriz kayınço

İskoç derin bir iç çeker gibi nefes aldı

İskoç:Farah,bana yazmayı unutma tamam mı?

Farah:tamamdır

İskoç geri gitti,bizde yemeğe devam ettik

Farah:Devin ablaa!

Devin:efendim kuzum

Farah:baharatlı zeytin bitti de,var mı bir daha acaba?

Devin:tabi var,hemen getireyim,afiyet olsun

Eflin:baharatlı zeytin gibisi yok Farah

Farah:benim diğer favori yemeklerim,sarma,topkek ama dondurulmuş,ve köfte,şimdilik aklıma gelen bunlar

Eflin:sen köfte dedin,bak canım çekti

Eflin ayağa kalktı,buzdolabından çiğ köfte getirdi

Farah:bu nerden çıktı-(dıığt kestiiğkk Farah böyle mi yapar)

Gerçek Farah böyle yapar;

Direk daldım köfteye,Eflinde hızıma yetişti

Argun:senin için köfte dükkanı bile açarım Farahım

Farah:iyi aç,yalnız günde en az 2 kez gelirim haberin olsun

Argun:ne yani hiç naz yapmayacak mısın,gerek yok falan?

Çatalımda köfteyle konuştum

Farah:yapmak için,sebep?,yok

Yedim köfteyi

Argun:o zaman ben bu hafta açayım

Farah:adres neresi,yalnız okula yakın yaparsan güzel olur,gitmesi kolay olur

Argun:yeter ki sen iste

Farah:yalnız sen bu yaşta nasıl hastane,dükkan falan ilgilenebiliyorsun?

Argun:21 yaşında kuzenim var,her türlü,evrak gereksinimi olunca ona yıkıyorum,ama yönetim ben de

Farah:oh ne rahat,yan gel yat,mafyasın bir de

Argun:bazı zorluklarıda var,ama şimdi konuşmayalım(açtırmayın ağzımı KSKXNDNNDSA)

Efin:abi köfteden son bir tane kaldı yemek ister-

Çatalımla daldım köfteye

Farah:(ağzında köfteyle)bir dahaki sefere artık

Argun:afiyet olsun Farah(yutkunarak)

Farah:sağol