Dudaklarımız dans ederken ayaklarımızda onlara eşlik etmeye çalışıyordu. Daha doğrusu şu an Ayaz ne yapsa ben emrine ammedeydim. Son bir kez dudağını öpüp ondan uzaklaştım. Boşluğa düşmüş gibi hissediyordum. O da kirpiklerini araladı ve bana baktı. Gözlerim dudaklarına kaydı şişmişti. Tam tekrar yaklaşıyordu ki sessizlik dikkatimi çekti ve etrafa baktım. Kimse yoktu.

“Herkes nerede?”

“Gittiler.”

“Neden, ne zaman?”

“Seni öpmeden önce. Birde durup sen beni öperken o kadar erkek seni mi izleyecekti.”

Çok utanıyordum gözlerimi kaçırdığımda çenemden tutup kendine bakmamı sağladı.

“Utanıyor musun? Ama neden?” Yüzüne baktım.

“Normal değil mi?”

“Hayır bak ben hiç utanıyor muyum?” dudağımın kenarına bir öpücük kondurup geri çekildi. Utanma desen, sıfır adamda.