İYİ OKUMALAR🤍

Başvuru kabulünü beklerken Swian ailesini iyice araştırmaya karar vermiştim. Ama bazı bilgiler eksik veya hiç yoktu bunu biraz garip bulsamada boşverdim.

Louis Swian, 26 yaşında. Şirketin varisi ve genel müdürü. Küçüklüğünden beri üstün başarılar elde etmiş. Lisedeyken girdiği sınavda ülke birincisi seçilmiş ve ödül almıştır. 18 yaşındayken şirkette çalışmaya başlamış ve şirketi daha ileriye götürerek bir sürü ödül kazanmasını sağlamıştır.

Simon Swian, 53 yaşında. Şirketin şimdiki sahibi Louis'in babası. Bu zamana kadar şirketi en iyi şekilde yönetmiş, ayakta tutmuştur.

Olivia Swian, 47 yaşında. Simon Swian'nın karısı ayrıca 'vicend' markasının ön yüzü ve modeliydi. Şuan moda tasarımı ile uğraşıyor.

Bunlar dışında şirketle ilgili bazı bilgiler vardı, o kadar. Şirket'in yaptığı ticaretler, yaptığı kazançlar, aldığı ödüler vs. vs...

Birde yaptığı kötülükleri, ailemi öldürdüklerini bilseler ne güzel olurdu. Ama olucak o da olucak ben bu yaptıklarını bütün dünyaya anlatıcam.

Odamın kapısı çalınca bilgisayardan kafamı kaldırdım kapı açılınca içeriye Edward girmişti "ne yapıyorsun?" Diye bir soru yöneltti "Swian ailesini araştırıyorum ama pek bir şey çıkmadı sanki biraz garip"

"istersen ben araştırırım"

"yok, sağol, zaten yeterince yardım ettin"

"Tamam, hadi gel yemek ye annem yine döktürmüş" diyip güldü. "Birazdan gelirim"

Edward odadan çıktı. Edward, 25 yaşında yazılımcıydı bana birçok konuda yardım etmişti. Bazen bulamadığım bilgileri o kolaylıkla buluyordu.

Sandalyeden kalkıp odadan çıktım merdivenlerden aşağıya indim salona girince herkesin masaya oturmuş beni beklediğini gördüm gülümseyip "beni beklemenize gerek yoktu" dedim ve bende masaya oturdum. Amelia yengem "beraber yiyelim dedik" diyip tabakları doldurmaya başladı bende ona yardım edince hemen bitirip yemeğe başladık. Martin Dayım, "başvurun nasıl gitti" diyince "iyi şimdi de kabul etmelerini bekliyoruz" dedim "sen… emin misin? Yani bunu yapmakta" "evet" diye kısa ve kesin bir cevap verdim. Onlarda biliyordu, onlara herşeyi anlatmıştım. Önce karşı çıksalarda sonradan bana hak vermiş arkamda durmuşlardı.

Yemeklerimizi bitirip masayıda topladıktan sonra herkese bir kahve yapıp beraber salaonda oturup konuşmaya basladık. Telefonumdan gelen mesaj sesiyle telefonu elime aldım. Mesajı açıp bakınca önce bir şok geçirdim sonra sevinçten koltuktan fırladım. Herkes bana şaşkınca bakarken "edildi, kabul edildi!" bağırmamla herkes ayağa kalkmıştı. Martin dayım "Ne, ne kabul edildi"

"Başvurumu kabul etmişler" diyip mesajı sesli okudum "Sayın Maria Willians yaptığınız korumalık başvurusunu gördük ve değerlendirdik. Bunun sonucunda yarın işe başlamanızı istiyoruz, sizin en önemli işiniz Louis Swian'ın yakın koruması olmak onu en iyi şekilde koruyun iyi günler" mesajı okumam bitince herkes sevinmişti Edward mutlu bir şekilde "başardın" diyince kafamı salladım"başardık"

herkese tek tek sarıldım. Amelia yengem "hadi hayırlı olsun orada elinden gelenini yap" "yapıcam yenge…yapıcam"

Akşam saatlerinde elimde sıcak bir kahve ile terasta oturuyordum ailemi düşünüyordum mutluluğumuzu, üzüntümüzü, kavgalarımızı… bir sürü anılarımız vardı en çok da mutluyduk. İkizimle nasıl oyunlar oynadığımızı, birbirimizi nasıl koruduğumuzu hepsini özlüyordum. "Ne düşünüyorsun?" Gelen sesle oraya baktım, Edward gelmişti onun da elinde bir fincan kahve vardı kollarını korkuluklara yasladı. Sorusuna cevap verdim "eskileri düşünüyorum" kahvemden bir yudum aldım. Edward "yarın o eve gideceksin…"

kafamı salladım "sence ne olucak Edward" "sana kalmış sen ne yapacaksan olaylar öyle gelişecek" "intikam almak istiyorum ama…" ben durunca devamını Edward getirdi "ama korkuyorsun" "evet… korkuyorum"Edward gelip yanıma oturdu kolunu arkamdan götürüp boynuma sardı kafamı omzuna yasladım "korkma, biz senin arkandayız, seni yalnız bırakmicaz" diyip saçlarımdan öptü "teşekürler, yanımda olduğunuz için minnettarım"...

-Son-

OY verin ve yorum yapın💜