Bir cumartesi gününe açtım gözümü almam gereken kitaplar aklıma gelince üşenerek ayağa kalktım banyoya elimi yüzümü yıkamaya giderken yine midem bulandı lavaboyu zor yetiştim midemdeki herşeyi çıkardıktan sonra elimi yüzümü yıkayıp çıktım bu aralar noluyordu. Bana bilmiyorum ama bu mide bulantıları baş dönmesi ve halsizlik çok olmaya başladı vitaminsizlik var diyip çıktım banyodan üstümü değişip bı şey yemeden çıktım dışarı ne de olsa her yediğimde kusuyordum dışarı çıktığımda çok güzel bir ilk bahar günüydü güneşli güzel bı gün yürümeye başladım kaldırımda yürken başım dönmeye başladı sanırım aç çıkmam pek iyi bı fikir değildi kan şekerim düşmüş olmalı diye düşünürken etrafımdaki her şey dönmeye basladı gözüm karardı ve yürüyemicek hale geldim diz çöküp oturdum geçmesini bekledim ama gözlerim kapandı sonrası yok

karanlık yutmuştu sanki beni sanki hafif hafif gözlerimi açmaya basladıgımda halla kendimde değildim başım ağrıyor ve midem bulanıyordu elimi basıma kolumda hafif bı ağrı his edince koluma baktım serum takılıydı ne sürüm mu şaşkınlıkla gözlerim kocaman açıldı ve etrafıma bakınca bı hastane odasında olduğumu anladım anlamadıgım şey şu an bana bakan bu kadın da kim siz kimsiniz diye sorduğumda seni bayginken görüp hastaneye getiren kişiyim dedi ayağa kalkıp yanıma geldi telefonu nu uzatı anneni ve babanı ara istersen dedi bende annem ve babam yok yetimhanede kalıyorum dedim hafif gülüm sedi ve o Zaman ikimizin de birbirimize ihtiyacımız var dedi ne dicegimi bilemedim nasıl yani diyince konuşmaya başladı bak kan tahlilerin çıktı hamilesin diyince küçük çaplı bı şok yaşayıp bayılmışım ben hamile yım hayır olamaz olamam kendime gelince olanların rüya olmadigini anladım ve hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım