Neydi cesaret?

Neredeydi?

İnsanın yüreğinde mi ?

Yoksa insanın beyninde mi?

İnsan insan derler idi.

İnsan nedir şimdi bildim:

İnsan en ufak kırgınlıkta,cesaretini kaybeden tekrar denemeye korkan aciz bir varlıktır.

Ki ben bunu hayvanların arasında yaşadığım günden beri daha iyi anlıyorum.

İnsan varlıkların en aşağı en merhametsiz ve en bayağısıdır.Hayvanların güveni ,samimiyeti hiç bir insanda yok .Ya da ben bulamıyorum.Ya da inanmak istemiyorum.

Bir de şu varki kendimizi hayvanlardan üstün görüyoruz.Sanki yeryüzünün sahibiymişiz gibi yaşıyoruz.Ama yanılıyoruz.Hem de çok yanılıyoruz.

Hayat denen döngüde dönüp duruyoruz.

Kendimiz için bişeyler yapmaya cesaret edemiyoruz.

"Aman düzenim bozulmasın ","Aman başım ağrımasın","Kimse canımı sıkmasın "diyerek kendi hayatımızı bitiriyoruz.Cesaret edemiyoruz.Korkuyoruz.Ama bir cesaret etsek belki her şey daha güzel olacak fakat yürek yemiyor olmuyor .Beynin ,kalbin oyun oynuyor senle ...

Seni içten içe kemirmeye yemin etmiş bir yürek var içerden yavaşça tüketiyor seni.Beyinde durmuyor düşüncelerle seni içten içe tüketiyor.

Kısacası bir kalp ve bir beyin çıkmazında tüketiyoruz ömrümüzü ...

Artık cesaret edeceğim bişeylere .Yıkacağım kalıplarımı ,düşüncelerimi ,fikirlerimi...

Yeni bir başlangıç yapacağım hayatıma .

Yeni insanlarla tanışacağım.

İlham olacaklar belkide bana ,korkmayacağım.

Korkarak yaşamayacağım artık ...☺️