MERHABA SEVGİLİ OKURLARIM..

UMARIM İYİSİNİZDİR VE UMARIM HAYATINIZDA HER ŞEY YOLUNDA GİDİYORDUR...

YENİ BÖLÜM İLE KARŞINIZDAYIM .AMA BUGÜN SİZE BİR SORU SORMAK İSTİYORUM.

LÜTFEN CEVAPLARINIZI YORUMA YAZIN.ÖNEMLİ BİR SORU ÇÜNKÜ BU? BELKİ DE ÇOĞUNUZUN İÇİNDEN GEÇEN VE CAVABINI BİR TÜRLÜ BULAMADIĞI BİR SORU...

BANA ÖYLE GELİYORKİ DOSTLARIM ,İNSAN ACISINDAN SÖZ EDERKEN ,ASIL ACISINI ANLATMIYOR,ANLATAMIYOR.

SİZCE ACI ANLATILABİLİR Mİ?

Dün akşam abimle çok güzel vakit geçirdim.Ailem iyiki vardı.Onlar olmasaydı ne olurdum kim bilir?

Güzel vakit geçirdim ama işe geç kaldım .Sabah 8'de muayenede olmam gerekiyordu ve saat şu an 10 'du ...Ben ise kahvaltı masasında sakince kahvaltımı yapıyordum.Nedense bugün üzerimde bir sakinlik vardı.Acele edesim yoktu.Ailemle uzun zamandır bir arada güzel bir kahvaltı etmemiştik ve ben şu an onun keyfini çıkarıyordum.Abimin şerefine...

Kahvaltımı kahkahalar ve gülüşmeler içinde bitirdim.Hazırlandım.Hiç acele etmeden ...

Saat 11:30 .Muayenenin önündeydim.Hemen giriş yaptım.Figen abla danışmada değildi.Aklıma birden ameliyatını yaptığımız o kadın geldi.Acaba bir sıkıntı mı vardı?

Hemen odama çıktım .Önlüğümü giyip o kadının odasına yöneldim.Koridorda Aynur'la karşılaştım:

-Mine ne haber?

-İyidir senden .

-Ben de iyi . Seni çok iyi gördüm bugün .

-Bugün çok iyi hissediyorum gerçekten Aynur'um...

Sana bir şey soracağım?Şu ameliyat ettiğimiz kadın nasıl?

-Durumu iyi .Dün sen gittikten sonra uyandı.Bilgilendirdim kendisini..Doruk hoca da baktı hiç bir sıkıntısı yok.Her şey yolunda meraklanma.

-Oohh çok şükür...O kadın aklımdan hiç çıkmadı.Hiç kimse gelmedi mi yanına?

-Yok kimse gelmedi.Kimsesi yok galiba ...

Acıdım kadına.

-Neyse ben gidip bir bakayım.Hadi işinin başına..

-Emredersin patron ,deyip yanımdan ayrıldı.

Kadının odasının önündeydim .Kapıyı tıklattım ve bir müddet bekleyip içeri girdim .Kadın yatağında dik oturmuş .Kitap okuyordu.

-Merhaba "Ben Doktor Mine Aydemir.Ameliyatınızı gerçekleştiren doktorlardanım.Ağrınız var mı?

Kadın "Hayır"anlamında başını salladı.Bir müddet konuşamazdı.Bu bir kaç gün sürebilirdi.Ama düzelecekti,iyi olacaktı.

Aslında onunla konuşmak istiyordum .Daha doğrusu onunla konuşmak için sabırsızlanıyordum.Çünkü neden yalnız gelmişti?Refakatçisi neden yoktu?

İçimden bir his bu kadınla ilgilenmemi söylüyordu?

Aklıma odamdaki küçük tahta ve kalem geldi.Hemen odama gidip tahta ve kalemi alıp geldim .

Tahta ve kalemi kadına uzattım ve:

-Sizinle biraz sohbet edelim mi?

Kadın" olur " anlamında başını salladı.Tahtaya bişeyler yazmaya başladı bile ...

Sanırım o da benimle konuşmak istiyordu.Tahtaya yazmayı bitirdi ve tahtayı bana çevirdi.

"Ne kadar güzelsiniz "yazıyordu .Ben de gülümseyerek cevap verdim:

-Teşekkür ederim ,dedim .O sizin güzelliğiniz.

Tahtaya tekrar yazmaya başladı.

"Evli misin kızım?"

-Hayır teyzeciğim , nasip olmadı.

"Annen ,baban var mı?"

-Evet varlar teyzeciğim çok şükür .

Babamın lafını duyunca tekrardan hüzünlendim ama söz vermiştim kendime...

Üzülmek yoktu...

Şimdi tam fırsatıydı.Konu aileye gelmişti.

-Teyzeciğim sizin aileniz varmı ?

Kadın gözlerimin tam içine baktı ve sonra tahtaya dönüp bir şeyler yazdı ve çevirdi.

"Eşim 10 yıl önce rahmetli oldu.Bir oğlum var ."

-Peki teyzeciğim oğlunuz nerede?Neden yanınızda değil?

Kadın tereddütle yüzüme baktı.Acaba söylemelimiyim? Söylememelimiyim? diye içinden geçirdi sanki...

Tahtaya tekrar bir şeyler yazdı ve çevirdi:

"Oğlum asker ...Orduda yüzbaşı "

Kafamı salladım.Şaşırmıştım doğrusu .İlk defa böyle bir hastam oluyordu.Bir yüzbaşı annesi ...

Sohbet böyle 1 saat boyunca devam etti .Teyzenin adının Ahsen olduğunu öğrendim.Çok samimiydi.Çok kanım kaynamıştı .

Keyiflice sohbete dalmıştıkki Aynur içeriye dalıverdi:

-Mine hastan var?

-Tamam ,hemen geliyorum.

Ahsen teyzeye döndüm ve :

-Ahsen teyzeciğim ,benim gitmem gerek .

Hadi görüşürüz .Dikkat et kendine .

Ahsen teyze bana el sallarken odadan çıktım.

Aynur kapının önündeydi.Ona döndüm ve :

-Doruk hoca nerde?

-Kuşum senin iyice aklın gitti galiba , Doruk hoca 1 hafta izin aldı ya...

-Ayy ,evet ...Tamamıyla aklımdan çıkmış.Hasta kim peki?

-Tel kontrolüne gelmişler vardı ya 3 kız kardeş onlar..

-Tamam , hatırladım.

Odama yöneldik .3 kız kardeş odamda oturmuş.Beni bekliyorlardı.Büyük olanın ismi Fatma idi.Onu unutmamıştım.Çünkü o da diş hekimi olmak istiyordu.Bende eğer olursan benimle çalışabileceğini söylemiştim .Çok memnun olmuştu.

Şu an diş hekimliği okuyordu ve 2. senesiydi.

Beni görür görmez gülümsedi:

-Merhaba hocam ,nasılsınız?

-Sağol Fatma,iyiyim sen nasılsın ,dedim.

-Ben de iyiyim ,sağolun dedi .

3 kız kardeşin dişlerini tek tek kontrol ettim ve uğurladım.Bugün Doruk hoca olmadığı için bütün hastalara ben bakmak zorundaydım.Dolayısıyla bugün çok yoğun geçti.Akşama kadar Ahsen teyzenin yanına gitmek için fırsat kolladım ama bir türlü gidemedim.

Saat 20:00 idi.

Artık muayene sakinlemiş.Hasta falan kalmamıştı.

Hepsini muayene etmiştim.İyi iş çıkarmıştım.Artık çıkmam gerekiyordu geç olmuştu.Muayeneden çıkmadan Ahsen teyzenin yanına uğrayayım diye geçirdim içimden ve odasına yöneldim.Kapının önüne geldiğimde aralıklıydı. Aralıktan içeriye baktım.Ahsen teyzenin yatağının yanında biri sandalyede oturuyordu.Bu da kimdi?

Sanırım oğluydu.

Kapıyı çalıp odaya girdim.Ahsen teyze beni görünce hafiften doğruldu.Oğlu olduğunu sandığım kişide ayağa kalktı ve bana döndü.

Uzun boylu,kızıla dönük yeni çıkmaya başlamış kirli sakalları,kalkık saçları,kahve gözleri vardı.Gözlerimin içine baktı.Kendimi o an garip hissettim ve hemen gözlerimi kaçırdım.Ahsen teyzeye döndüm ve:

-Ahsen teyzeciğim,ben gidiyorum .Dikkatli ol .Tamam mı?

Ahsen teyze başını salladı ve oğluna döndü.Oğlu bana doğru yaklaştı :

-Merhabalar Doktor Hanım.Ben dün ameliyatta burada yoktum .Merak edilecek bir şey yoktur umarım .

-Siz Ahsen teyzenin nesi oluyorsunuz ?dedim.

-Oğluyum ,dedi.

Tahmin etmiştim ama bu kadarını beklemiyordum.

-Korkmayın ,merak edilecek bir şey yok .Annenizin ameliyatı başarılı geçti .Sadece birkaç gün konuşamaz ama bilginiz olsun.

Bunları söylerken hala gözlerine bakmamaya çalışıyordum.Ama onun beni süzdüğüne emindim.

-Teşekkür ederim ,çok sağolun .Ben burada yokken annemle ilgilenmişsiniz.

-Önemli değil, ne demek görevimiz ,hayırlı akşamlar , diyerek odadan çıktım.

Ne olmuştu bana öyle ...

Kalbim neden şu an hızla çarpıyordu.Neden?

Bilmiyordum ama anlamını bilmediğim bir takım hadiseler vuku bulmak üzereydi .Ben buna hazırlıklımıydım ? Orasını bilmiyordum...

Muayeneden çıktım.Eve doğru yürüyordum ama aklımda hala onun yüzü ve sesi vardı.Kendime gelmeliydim hemen . Ne olmuştu bana böyle...

25 dk yol boyunca aklımdan hiç çıkmadı.

Evin önüne geldiğimde kendimi toplamaya çalıştım ve kapıyı çaldım.İbrahim abim kapıyı açtı ve :

-Nerdesin kıvırcık .Saat kaç olmuş ya?

-Kızma abim ,özür dilerim ama bugün Doruk hoca yoktu ve bütün muayeneye ben baktım .Çok yoruldum .

İçeriye geçtim ,annem sofrayı kuruyordu.Bora abim daha gelmemişti.Hemen ellerimi yıkadım ve sofraya oturdum.Yemek yerken bile aklımda onun yüzü vardı.Sanki beni büyülemişti.Ben öylece dalmışken ,birden abimin beni dürttüğünü hissettim .

-Neyin var kıvırcık?

-Çok yoruldum abi ,yemek yiyip hemen yatacağım.

O sırada anneme baktım.Şüpheli gözlerle bana bakıyordu.

Yemeğimi bitirdim ve odama çıktım.Ilık bir duş aldım ve saçlarımı kuruluyordumki , odamın kapısı vuruldu.

-Gelebilirsin , dedim.Abimin geldiğini sanmıştım ama gelen annemdi .Odaya girdi ve kapıyı kapattı.Bana döndü ve :

-Günün nasıldı kızım?

-İyiydi anne ,her zaman ki gibi yoğundu ama bugün 2 kat daha yoğundu.

-Demek yoruldun ,canım kızım benim..

Ben saçlarımı aynanın karşısında kurularken annemin beni süzdüğünü gördüm.

-Ne oldu niye öyle bakıyorsun?

-Bugün sende bir haller var da hadi hayırlısı...

-Ne varmış halimde...

-Neydi o yemekte ki düşünceli halin ?

-Yoruldum dedim ya...

-Bak Mineciğim herkesi kandırabilirsin ama beni asla ...Ne düşünüyordun söyle bakalım?

Gülümsedim .Gerçekten annemin gözünden hiçbir şey kaçmıyordu.

-Hiç bişey düşünmüyordum anne ...

Kendi kendine kuruntu yapıyorsun.

-Demek anlatmak istemiyorsun,bak anlatmak istersen annen burada biliyorsun ...

Güldüm ve annemin elini tuttum.

-Biliyorum anneciğim ,dedim ve sarıldık.

Annem odadan çıktı ve kendimi aynada şöyle bir süzdüm.Çok mu belli ediyordum ben?

Düşünceli olduğum her halimden anlaşılıyordu?

Ama ben neden onu düşünüyordum?

Bilmiyordum?

AH MİNECİĞİM ...

HER AŞK BİLİNMEZLİKTEN DOĞAR ...

BENCE BU BÖYLEDİR.

SİZ NE DÜŞÜNÜYORSUNUZ SEVGİLİ OKURLARIM...

BİR DAHAKİ BÖLÜMDE GÖRÜŞMEK DİLEĞİYLE HOŞÇAKALIN ...

SAĞLICAKLA KALIN...🤗