Satırlar arası yorum yapmayı ve beni takip etmeyi unutmayın.

Sabah kahvaltıdan sonra odama girip kapıyı kilitlemiş telefonumda boş boş gezip duruyordum.

Canım sıkılıyordu.

Afil'in aramasıyla hızla aramayı açtım.

"Alo nasılsın orkide?"

"İyiyim sen nasılsın Afil?"

Derin bir nefes alıp "iyiyim" dedi. Sesi biraz sıkıntılı geliyordu. "Müsait misin seninle konuşmak istiyorum anlatmam gereken şeyler var önemli."

Yerimde dikleşip "Olur. Nerede buluşalım?" Diye sordum.

"Tamam her zaman ki kafede buluşalım o zaman"

"Tamam. Görüşmek dileğiyle"

"Görüşmek dileğiyle" dedi ve kapattı. Konuşmak istemişti konu önemliydi. Hızla yerimden kalkıp dolabıma ilerledim.

Açık mavi bir pantalon ve beyaz bir bluz giydim. Telefonumu alıp yavaşça odamdan çıktım. Koridorda sessizce ilerleyip kapıya doğru gittim. Evden çıktım. Yengemler komşusuna gitmişti. Akşama kadar gelmezlerdi.

Hızlı adımlarla kafeye doğru yürüdüm.

*****

Kafeye geldiğimde Afil masada tek başına oturuyordu. Kafe bomboştu sadece ben ve Afil vardık.

Burası neden bomboştu?

Kötü birşey mi olmuştu?

Ne oluyordu böyle?

Afil başını çevirip beni görmesiyle hemen ayağa kalktı. Ona doğru yürüdüm.

"Hoş geldin orkide"

"Hoş bulduk Afil. Neden burası boş ve sadece biz varız?" diyerek soru dolu bakışlarımı ona yönelttim.

"Telefonda söylemiştim sana konuşacaklarımız var diye o yüzden burayı boşaltım." dedi.

Bu kadar gizli ne konuşabilirdik?

Pek emin olamasamda Afil'in karşısında ki sandalyeyi çekip oturdum.

Garsonu çağırıp iki tane sade kahve istedikten sonra o da oturdu.

"Nasılsın orkide?"

"İyiyim sen?"

"Seni gördüm daha iyi oldum" dedi. Bu sırada garson kahvelerimizi getirdi.

"Efendim kahvelerinizi getirdim"

"Tamam sen bırakıp çıkabilirsin" deyip garsonun gönderdi.

Herkesi gönderecek kadar önemli olan şey ne?

Ve neden ben? Bana ne söyleyecek?

Bana doğru döndüğünde çok gergindi arada kasılıyordu resmen diken üstündeydi. Onu ilk defa böyle görüyordum.

"Anlat bakalım Afil" diyerek onu bu yükten kurtarmak istedim. Anlatıp rahatlamasını istiyordum.

Bakışlarını bana çevirdiğinde göz göze geldik. Gözleri her zamankinden çok farklı bakıyordu. Gözlerinde ki o garip duygu gitmiş yerine başka bir duygu gelmişti. Korku...

Neyden korkuyordu böyle?

"Ben..." diyerek söze başladı. Sabırla anlatmasını bekliyordum. "Ben...Ben bir mafyayım"

Duyduklarımla adeta şok olmuş boş boş suratına bakıyordum.

Mafya mı dedi o?

Yaşadığım şoku atlatamamıştım. Kendimi biraz zorlayarak "M-Mafya mı?"diye sordum. Dizilerde ki gibi adam öldürüp kaçıranlardan olamazdı değil mi? Bunu yapmazdı

Derin bir nefes alıp "Ben bir mafyayım" diyerek cümlesini tekrarladı. "Silah ticareti yapıyorum." diyerek tane tane anlatmaya başladı.

Gözlerim dolmuştu. Ona bakamıyordum. O bir mafyaydı. Adam öldürüyordu.

Yine derin derin nefesler alıp devam etti. "Ben görünmezim..." dedi söylediklerine daha fazla şaşırarak yüzüne baktım. "Haberlerde uyuşturcu dolu tırların geçmesine izin vermeyen ve onları yakan kimsenin bulamadığı kişi benim"

Kimsenin bulamadığı görünmez Afil miydi?

Neden herkesten gizlediği şeyi bana anlatıyordu?

"Neden bana anlatıyorsun bunları?" Diye sordum.

"Çünkü bilmeni istiyorum. Nasıl bir adamla arkadaş olduğunu..."

Arkadaş mı?

Beni arkadaşı olarak mı görüyordu?

Kalbim cız etti. Gözlerimde büyük bir hayal kırıklığı vardı.

"Anladım" diyerek ayağa kalktım.

"Orkide benimle g-" derken sözünü kestim "Afil bana seni anlamam için zaman ver lütfen buna ihtiyacım var" deyip arkamı döndüm. Söylediği tek şey "Özür dilerim" oldu.

Kapıya doğru yürüdüm tam çıkacakken duraksadım. Ona doğru dönüp "merak etme sırrını kimseye söylemem." Başını kaldırıp bana baktığında "görüşürüz" dedim ve kafeden çıktım. Kafeden çıktığım gibi gözyaşlarımın yanağımı ıslatmasına izin verdim.

'Görüşmek dileğiyle' değil,

'görüşürüz' demiştim

Görüşeceğimiz belli değildi

Bir daha onu görür müydüm bilmiyorum

Onu affedebilir miyim bilmiyorum

Ben hiçbir şey bilmiyorum

*****

Eve gelmiştim. Yol boyunca ağlayıp durmuştum. Muhtemelen gözlerim kızarmıştı. Yengem ve ferda hâlâ evde değildi. Amcam bugün eve erken gelmiş koltukta televizyon izliyordu. Çantamı odaya bırakıp amcamın yanına geçip koltukta oturdum.

Amcam kafasını çevirip bana baktı, ben ise ona değil karşımda ki boş duvara bakıyor bugün olanları düşünüyordum. Çıkmaza girmiştim ne yapacağımı bilmiyordum.

Amcam sehpanın üstünde ki kumandaya uzanıp televizyonu kapattıktan sonra bana döndü. "Orkide bir şey mi oldu kızım ne bu halin?" Bir şey söylemeyip kafamı salladım sadece.

Çenemden tutup yüzümü kendisine çevirdi. "ağlamışsın" dedi. Gözlerinin içine baktım. Tam bir baba şefkatiyle bakıyordu. "Amca" dedim "Ben birini seviyorum". Daha kendime bile itiraf edemediğim bir şeyi amcama itiraf etmiştim.

Ben Afil'i seviyorum.

Amcam bir süre yüzüme baktıktan sonra "Ne güzel işte yeğenim sen birini sevmişsin bunun için mi ağlıyorsun?"

"Ama bizden olmaz amca ben yapamam... onu kaybedemem" yapamazdım onu kaybedemezdim ben bir kayıp daha kaldıramazdım. O bir mafyaydı. Sıradan biri değildi. Bir sürü düşmanı vardı. Her gün acaba ona birşey oldu mu diye düşünmeden durabilecek miydim, buna dayanabilir miydim?

"Neden olmasın yeğenim yoksa o seni sevmiyor mu?" dedi çatık kaşlarıyla.

Cevap vermedim.

Beni seviyor mu?

Bilmiyorum

Amcam bir süre benimle sessizce durmuş "Biliyor musun babanda az annenin peşinden koşmadı. Baban anneni çok sevmişti ama annen onu kabul edemiyordu baban polis olduğu için korkuyordu hep uzak dururdu."

Amcam o günü hatırlayıp içine derin bir nefes çekti " Ama zamanla annende babanı anladı. Babana olan sevgisi daha baskın gelince evlendiler. Demem o ki yeğenim, sevmekten vazgeçme. Eğer gerçekten seviyorsan sevdiğini sımsıkı tut bırakma. Kıymetini bil. Vazgeçme."

Amcamın son söylediklerine gülümseyip kollarımı beline doladım.

O bir mafya ve kurtarıcıydı ülkede ki çoğu kişinin hayatını kurtarıp, çoğu kişinin ise hayatına son vermişti.

Ben onu seviyordum.

Onu affedip görüşebilecek miydim?

Onu kabul edecek miydim?

BÖLÜM SONU

Herkese merhaba arkadaşlar.

Nasılsınız?

Umarım bölümü beğenmişsinizdir.

Demir Afil sonunda mafya olduğunu itiraf etti. Bölüm hakkında neler düşünüyorsunuz?

Alttaki yıldız butonuna tıklamayı ve yorum yapmayı unutmayın.

İnstagram: @karanliginhakimi (takip ederseniz sevinirim.)

Bir sonra ki bölümde görüşmek dileğiyle...