Yine gözlerime bütün gece uyku girmedi.

İçimde duyguların,

Nasıl acı çektiğini hissettim.

Odadan odaya girdim.

Duvarlara dokundum.

Tavana baktım.

Her köşeyi inceledim.

Kahve bardağımı, kaç defa doldurdum.

Ve o bardağı sımsıkı tutarak,

Yutkuna yutkuna pencereden baktım.

Sonra tenimde, rüzgarı hissetmek istedim.

Pencereyi açtım ve gözlerimi kapattım.

Sanki güçsüz bedenime güç verir gibi,

Beni tutar gibi,

Rüzgar yine saçlarımı okşadı.

İnsanın içinde duygular yaşarmış.

Ve bu duygular var oldukça,

İnsanlık için savaşırız.

Utanma duygusu ile utanırız.

Acıyı hissettikçe,

Ezilenlere elimizi uzatırız.

Bir çocuğun sevgi ve barış dolu,

Bakışlarını gördükçe,

Barış için ve çocuklar için savaşırız.

Belki hiç haberiniz yok,

Ama biz savaşıyoruz.

Hisleri derin derin hissederek,

Kötülüğe karşı savaşıyoruz.

Hissiz insanlara karşı,

Hislerle savaşıyoruz.

Kirli düşüncelere, kirli bakışlara,

haksızlığa karşı savaşıyoruz.

Göz yumanlarla, susanlarla,

Kulaklarını kapatanlarla savaşıyoruz.

Yaşamak için,

Canımız için savaşıyoruz.