Karşımda duran kadın Annemdi.Benim annem ama aslında yabancıydı bana.Yavaşça ayağa kalktım.Yüzünü incelediğimde yılların ondan çok şey götürdüğünü fark ettim.Ama fark ettiğim birşey daha vardı.Annemin bana bakarken ki duygusuz gözleri abime döndüğü anda canlanıyor parıl parıl parlıyordu.Tıpkı Serpil hanımın Eceye bakarken ki hali gibi.

Beni bırakan anneme gülümseyerek baktım.Bazen en büyük cezadır karşındaki insana gülümsemek.

"Neden beni bıraktın demeyecek misin ? Abimi yanına aldın benide alabilirdin neden almadın diye sormayacak misin ? "

Hayır sormayacaktım deli gibi merak etsem de bunu yapmayacaktım.Eğer umrumda olsam bırakmazdı beni.

"Hayır  buna gerek görmüyorum.Anne olsanız evladınızı bırakıp gitmediniz çünkü.Ayrıca benim anne bildiğim bir kadın var.Babannem benim gözümden bir damla yaş aksa hesabını soran kadın.Beni her gece sarıp sarmalayıp uyutan kadın.O şimdi toprağın altında olsada onun kalbi ruhu herzaman benimle olacak.Bu zamana kadar bir annem yoktu.Olmasanız da olur."

Çok istemiştim annemin gelmesini beni yanına almasını anne kız günleri yapmayı ona geçen günümü anlatmayı çok istemiştim.Keşke böyle olmasaydı keşke beni de sevseydin anne.Keşke abim için olan o sevgi biraz da olsa benim için olsaydı.

"Sen sormasan da ben söyleyeyim ben hiç kız çocuğum olsun istemedim.Senin kız olduğunu duyduğum an nefret etmeye başladım senden.Hatta aldırmak istedim seni çok kavga ettim babanla ama o benim gibi düşünmüyordu.Her dakika yanımda bitiyor karnımı sevip seninle konuşuyordu.

Senin olacağını duyduğu andan beri sadece odağı sendin sanki beni unutmuş sadece sana odaklanmış gibiydi.Bu beni deli etti her dakika peşimde pervane oluyor canım birşey istiyorum mu ? İyi hissediyor muyum diye soruyordu.Bu tavrı daha da sinirimi bozmaya başladı.Ben seni sevmiyorken onun sevmesi daha çok nefret etmemi sağladı senden.Sen doğduğunda kucağıma almak emzirmek istemedim ama babannen denilen kadın zorla kucağıma verdi.Seni görmek istemiyordum tahammül edemiyordum sana.

Baban ise ah desen yanında bitiyordu.Dayanamadım en sonunda ayrılmaya karar verdim.Abini de alıp gittim.Abim ilk başlarda çok ağladı kardeşim nerede diye zorda olsa ona unutturmuştum seni.Ondan sonra hayat sadece benim ve oğlum için aktı.Çok güzel ve huzurlu bir hayatımız oldu.Taki babanın beni arayıp senin Akının olduğun yere geldiğini söyleyene kadar."

Beni dünyaya getirmek istememişti.Bir insan daha küçücük bir bebekten neden bu kadar nefret ederdi ki ? Herşey üstüme üstüme geldiyordu dayanamıyorum artık.Ellerimi çok fazla sıktığım için tırnaklarım elime geçmiş kanıyordu.Abimin elini ellerimin üzerinde hissederken bakışlarım ona döndü.

"Yapma güzelim yakma canını."

Kalbimin acısı elimin acısının yanında neydi ki ? Dayanamıyorum yaşamak nefes almak zoruma gidiyor.Abimin gözlerinde gördüğüm korku dolu ifadeyle  derin nefes aldım. Üzülmesine gerek yoktu ki ? Dışarıdaki yaralarım en azından zaman geçince kapanıyordu asıl yaralarım kalbimdeki ruhumdaki yaralardı nasıl kapanacaktı.Kapanmayacaktı yıllardır kapanmamıştı ki yine kapanmayacaktı sadece ben yine yaram yokmuş hiç kanamıyormuş gibi devam edecektim.

"Beni Ege 'nin yanına götürür müsün abi ? "

"Götürürüm abim eğer iyi gelecekse hemen götürürüm."

Tek koluyla bana sarılıp ilerlemeye başladı.Arkadan annemin sesi geldi.

"Beni anneni bırakıp gidiyor musun Akın? Hemde buraya senin için gelmişken daha dün tanıdığın kız için anneni karşına mi alacaksın?  "

Abim sinirle kafasını arkaya çevirip sert bir şekilde konuştu.

"Kes sesini anne eğer sana yaptıklarının hesabını sormuyorsam bil ki şuan yeri değil diye.Bu konuyu daha detaylıca konuşacağız merak etme.Şimdi git buradan."

"Akın oğ-"

Abim saçlarımdan öpüp konuştu.

"Hadi güzelim içeriye girelim biz."

Ona ayak uydurdum takatim kalmamıştı.Sadece iyi bir haber bekliyordum Ege ' den.Umarım beni bırakıp gitmezdi.Umarım bize bir şans verirdi.Ameliyathanenin önüne geldiğimizde Sevda bizi görünce korkuyla yanıma geldi.

Sevda :Ayperi iyi misin canım daha kötü hale gelmişsin sanki ?

Konuşacak dermanım kalmamıştı.Salonda duran sandalyelerden birine geçip oturdum.Gözlerim ameliyathanenin kapısını buldu.Allahım nolur gitmesin oda bırakmasın beni.Lütfen Allahım.Elimde hissettiğim yanma ile gözlerim elimi buldu.Abim elime pansuman yapıyordu.Elimi geri çekecekken konuştu.

"Mikrop kapacak abicim bırakta sarayım yaralarını."

Kastettiği yara elimdekiler değildi anlamıştım.Abim vardı yıllardır istediğim olmuştu.Rabbim dualarımı kabul etmiş bana bir abi göndermişti.Ama ben sevinemiyorum bile bana yapılanlar zoruma gidiyordu.Ben sadece beni seven bir ailede büyümek istemiştim.Annemin ben doğmadan beni öldürmek istemesi zoruma gidiyordu.Elimi çekmekten vazgeçtim.Abim pansuman yapmaya devam ederken konuştum.

"O seni gerçekten sevdi mi ? İyi bir annemiydi  ? Kokusu nasıldı peki ? Şey hiç seninle uyudu mu ? Sana masal anlattı mı?  "

Pamuk tuttuğu eli yumruk olmuştu abimin.Gözlerime acıyla baktı.

"Sormasan güzelim."

"Lütfen yanıtla sorularımı çok merak ediyorum.Hem bu sayede kafam dağılır."

Gözlerime kararsızlıkla baksa da bir karar vermiş olacak ki konuştu.

"İyi bir anneydi.Sevgisini hiç eksik etmezdi benden.Kokusu yasemin kokardı.Bazı geceler yanımda uyurdu.Masal anlatmazdı ben masallara inanmam sende inanma derdi."

Mutlu olmuştum bana annelik yapmasa da abime iyi bir anne olmuştu.En azından birimiz aile sevgisi anne sevgisi almıştı.

"Senin adına çok mutlu oldum abi."

Abim endişeyle kendini açıklamaya başladı.

"Özür dilerim kardeşim yemin ederim hatırlasam bir dakika durmaz yanına gelirdim.Özür dilerim  seni tek bıraktığım için çok özür dilerim.Affet beni "

"Affedilecek birşey yok abi.Sende çocuktun ve daha küçüktün bize bunu yapan ailemiz suçlu.Senin hiçbir suçun yokken kendini suçlama lütfen.Benim bu olayı sindirmek için zamana ihtiyacım var sadece."

"Benden uzaklaşmazsın değil mi ? Seni yeni buldum kaybetmek istemiyorum Ayperi."

Birini kaybetmek ne demek iyi bilirdim.Bu yüzden bu kadar bencilce davranamazdım.Abimin elini tuttum.

"Senden uzaklaşamam ki şuan tek aile bildiğim sensin abi.Ben sadece biraz kafamı toplamak istiyorum."

Ameliyatanenin kapısı açılırken korkuyla ayağa kalktım.Doktorun yüz ifadesi üzgün gibiydi.

"Durumu nedir doktor bey ? "

Olumlu birşey söyle nolursun  bugün bu kadar acı yeter bana.

"Hasta geldiğinde çok kan kaybetmişti ayrıca nabzına çok yavaştı.Kurşunun riskli bölgeye gelmesi işimizi daha da zorlaştırdi.Biz elimizden geleni yaptık.Gerisi onun dayanma gücüne bağlı.Önümüzdeki 48 saat çok önemli eğer 48 saat içerisinde bir komplikasyon gelişmezse hastayı normal odaya alabiliriz.Ama siz yinede herşeye hazırlıklı olun."

Doktor yanımdan geçip giderken Egeyi ameliyathaneden çıkarmış yoğum bakıma götürüyorlardı.Solgun yüzüne bakarken sessizce fısıldadım.

"Teşekkür ederim Ege direndiği için pes etmediğin için teşekkür ederim."

2 gün sonra

48 saat dolmak üzereydi.Demir timi Sevda ve ben heycanla yoğun bakım önünde bekliyorduk.Bir umut iyi bir haber duymak için.İçimde iki ayrı ses vardı.Bir yanım o seni bırakmayacak derken diğer yanım Uğursuzsun sen senin yüzünden ölecek diyordu.Kötü olan tarafı bastırmak istesemde olmuyordu.İçeriye apar topar giren doktor ve hemşireler ile olduğum yerde donakalmıştım.

Dakikalar geçmişti ama ne doktor nede hemşire çıkmıştı.Abime baktım.Titreyen sesimle konuştum.

"Neden çıkmadılar ki ? "

Abim konuşacakken yoğum bakımın kapısının açılmasıyla hemen o tarafa döndüm.Doktar çıktı gülümseyen ifadeyle bize bakıp konuştu.

"Geçmiş olsun hasta gözlerini açtı.Birazdan normal odaya alacağız.Bu arada Ayperi diye birinin adını sayıkladı."

Benim adımı sayıklamıştı beni görmek istemişti.Heycanla abime sarıldım.

"Kurtuldu abi başardı."

"Evet abicim kurtuldu bu sınavdan kurtuldu ama benim sınavından nasıl kurtulacak acaba ? "

Ups bismillah adam bir kendine gelsin canım.

"Ne sınavı abii ? "

"Neden senin adını sayıkladı Ayperi sizin aranızda birşey mi var."

Yani bu soruyu kesin karara bağlamak için onunla konuşmamız gerekti.Evet ikimizde birbirimize karşı birşeyler hissediyorduk ama net bir şekilde söylememiştik  birbirimize.

"Yani var gibi de yok gibi de aman boşversene sen abi.Hem bak Sevda heycanla sana sarılmayı bekliyor git sarıl sevgiline."

Abim bu iş burada bitmedi bakışı atarken ben yoğun bakımdan çıkan Egeyi izliyordum.Yine uyuyordu muhtemelen ilaçların etkisinden dolayı idi.Egenin peşinden gidecekken çalan telefonuma ile durdum.Telefona baktığımda arayan babamdı.İki gündür durmadan arıyordu ama açmıyordum.Sinirle telefonu açıp konuştum.

"Neden arayıp duruyorsun istemiyorum işte neyi anlamıyorsun baba seninle konuşmak istemiyorum."

"Ben Şırnak'taydım Ayperi neredeysen söyle yanına geleceğim."

Babamın burada ne işi vardı.Sabrımın sınırı limiti zorlanıyordu.Ulan tek tek gelin be.Bende insanım benimde bir sabır kotam var.

"Nasıl geldiysen öyle geri dön  baba.İnan şuan seninle uğraşacak sabıra sahip değilim."

"Geri döneceğim Ayperi ama seninle birlikte "

Telefonu suratına kapattım.Allah kahretsin Neden huzurlu geçen dakikalarım zehir oluyordu.Ben hiç mutlu olamayacak mıydım?

Bölüm sonu...