Başımın ağrısından dolayı çok geç yatmıştım.Bu hastalık gerçekten yoruyor yıpratıyordu beni sabah da Ece yanıma gelmiş kahvaltının hazır olduğunu söylemişti.Zorlukla kalkıp elimi yüzümü yıkadım.Gerçekten berbat hissediyordum.Kahvaltı masasına oturduğumda Ece gözlerime baktı.

"Yine ağrılardan dolayı uyuyamadın değil mi abla.Acaba babama söylesek mi ? O en iyi doktorları bulur.Belki daha farklı bir tedavi uygularlar."

"Sakın Ece babamın hiçbirşey den haberi olmayacak.Ben kimsenin duymasını istemiyorum biliyorsun.Eğer babam öğrenirse bütün herkes öğrenir."

"Ama...neyse tamam senin istediğin gibi olsun."

"Ece anla beni olur mu ? Kimsenin benim için endişe etmesini istemiyorum.Özellikle abim ve Egenin bilmesini hiç istemiyorum."

"Yanlış yapıyorsun abla Ege abinin de abimin de bilmeye hakkı var.Sen onlar adına da karar veriyorsun.Senin şu an en büyük destekçin Ege abi olacaktır.Sonra da abim.Ama sen bunu kabul etmek istemiyorsun.Neden böyle yapıyorsun biliyorum anlıyorum da seni ama sende beni anla.Ege abinin bunu bilmeye hakkı var abla.Sevdiği kadının hasta olduğunu bilmeye hakkı var."

"Biliyorum Ece sen benim bu durumdan keyif aldığımı felan mı sanıyorsun.Ama yapamam Ege annesini kanserden dolayı kaybetmiş.Gözümün önünde eriyip gitti dedi.En zoruda hastalığını bilmeme rağmen elimden birşey gelmemesi dedi.Şu halime bak gün geçtikte çöküyorum.Baş ağrılarından uyuyamıyorum.Dahası ben anılarımı unutuyorum Ece.Korktuğum şey gerçek oluyor.Beni ben yapan anılarım da ellerimden kayıp gidiyor.

Buna rağmen savaşıyorum.Kendim için Ege için savaşıyorum.Nereye kadar dayanabilirim bilmiyorum.Ben onunla kurduğum hayalleri gerçekleştirmek istiyorum.Yaşayıp yaşamayacağımı bilmeden onlu hayaller kuruyorum ben.Bu kadar bencilim işte.Onu kendime saklamak isteyecek kadar bencil.Onu bırakmayacak kadar bencilim."

Sinir bozukluğu ile ağlamaya başladım.Ece bana sarılıp konuştu.

"Özür dilerim abla.Düşünmeden konuştum çok özür dilerim ağlama nolur.Ben sana inanıyorum abla.Bu hastalığı da atlatacaksın başaracaksın ben sana güveniyorum."

"Ya başaramazsam Ece ya Egeye bir acı da ben yaşanırsam.Ben onda yara olmak istemiyorum.Yarası olarak kalmak istemiyorum."

Çalan zille gözyaşlarımı sildim.Ece kapıyı açmaya gitmişti.Umarım gelen Ege yada abim değildir.Berbat bir haldeyim bu şekilde görmeleri iyi olmaz.

"Abla misafirin var.Buraya baksana."

Ecenin sesiyle oturduğum sandalyeden kalkıp dış kapıya ilerledim.Kapı da gördüğüm annem ile dudaklarım şaşkınlık ile aralandı.Ece bana bakıp konuştu.

"Sizin konuşacaklarınız vardır ben içerdeyim."

Ece içeriye gittiğinde Annemin gözleri beni buldu.Yüzümü dikkatlice incelemesi ile olduğum yerde rahatsızca kıpırdadım.Neden gelmişti ki ?

"Şey birşey mi gerek oldu ? "

"Nasıl olduğunu merak ettiğim için geldim.Iyi durmuyorsun bir hastalığın mı var ? "

Bakışlarımı elime indirip parmaklarıyla oynarken konuştum.

"Hasta değilim."

"Yalan söylemeyi beceremiyorsun bu konuda bana çekmişsin sanırım.Bende yalan söyleyeceğim zaman parmaklarıyla oynardım.Neyin var Ayperi ? "

Neyim mi var ? Beynimde kocaman bir tümörüm var.Dahası ne zaman ne şekilde öleceğim bile belli değil.Ama ben hiçbirşey yokmuş gibi yapıp salağa yatıyorum.

"Gerçekleri söylemek gerekirse pek iyi hissetmiyorum.Uzun bir süre de hissedemeyeceğim gibime geliyor.Ama beni merak etmenize gerek yok.Yani benden nefret ederken vicdanınız rahatlasın diye ilgilenmeyin lütfen.O gün beni geri çevirmeyerek bana kocaman bir iyilik yaptınız zaten.Gerisine gerek yok."

"Buraya vicdanımı rahatlatmaya gelmedim Ayperi.Her ne olursa olsun sende benim çocuğumsun iyi olmanı isterim.Bu yüzden kontrole geldim."

"Çocuğun evet bende senin bir çocuğunum değil mi ? Beni sen doğurdun sonra da babamın üzerine atıp çekip gittin.Söylesene anne misin sen ? 1 yaşındaki evladını öylece bırakıp gittin.Ben ne yaşadım nasıl zorluklardan geçtim haberin oldu mu Hayır. Ben annem varken annesiz büyüdüm.Sen bunun ne demek olduğunu biliyor musun nereden bileceksin ki sen o sırada oğlunu sevgiyle büyütüyordun değil mi ?

Ben hep gelir beni alırsın diye bekledim.Söylese 1 yaşındaki bebek sana ne gibi bir kötülük yaptı da öylece bırakıp gittin onu.Hiç mi  sızlamadı yüreğin.Hiç mi aklına düşmedim.Bendeki de soru işte aklına düşsem gelir bulurdun beni değil mi ? Yerim yurdum belliydi nasıl olsa.Beni merak etmeyin ben yine kendi başımın çaresine kendim bakarım.Herzaman olduğu gibi."

Kapıyı kapatıp kapının dibine oturdum.Bir anne böyle bir kötülüğü niye evladına yapardı ki ? Mutfağın kapısından bana bakan Eceyle gözgöze geldim.Yüzünde pişmanlık ve utanç vardı.Küçüklüğümüz aklına gelmişti sanırım.

Ayağa kalkıp odama gittim.Rahatlamak için duşa girdim.Sıcak su bedenimden akarken düşüncelerden uzaklaşıp rahatlamak istiyordum.Duştan çıktıktan sonra üzerime yazlık beyaz rahat elbisemi giyindim.

Saçlarımı tarayıp dağınık topuz yaptım.

Göz altlarımı kapatmak için kapatıcı sürdüm.Onu yedirdikten sonra hafif bir rimel ve dudak nemlendiricisi sürdüm.Çantamı ve telefonumu aldıktan sonra odamdan çıktım.Ece üzerime bakıp ıslık çaldı.

"Yine çok güzel tatlı olmuşsun ablaların en güzeli.Ege abim aradı aşağıda bekliyormuş seni.İlaçlarını iç de öyle çık."

Ecenin uzattığı ilaçlarımı alıp içtikten sonra Eceye öpücük attım.

"Teşekkür ederim ablasının biriciği öpüyorum seni."

Beyaz spor ayakkabımı giydikten sonra merdivenlerden aşağıya indim.Ege kapının önünde arabasına yaslanmış beni bekliyordu.Yanına gittiğimde kollarını belime dolayıp bana sarıldı.

"Yine büyüleyici görünüyorsunuz hemşire hanım."

"Teşekkür ederim Üsteğmenim .Sizde fena sayılmazsınız.Ege bugün buluşacağımızı bana söylememiştin sanki ?"

"Süpriz yapmak istedim güzelim.Yoksa hoşuna gitmedi mi ? "

"Seni görmek her zaman hoşuma gidiyor koca adam."

"Koca adam ? Pekala bu koca adam arabaya bilmenizi bekliyor hanımefendi."

Ege bileceğim koltuğun olduğu kısımdaki kapıyı açıp eliyle gösterdi.Koltuğa geçip oturduktan sonra gülümseyerek cevap verdim.

"Çok naziksiniz teşekkür ederim beyefendi."

Ege de arabaya bindikten sonra arabayı çalıştırdı.Nereye gittiğimizi merak ettiğim için Egeye bakıp konuştum.

"Nereye gidiyoruz sevgilim ? "

"Süpriz gittiğimizde göreceksin biraz daha sabret hemşire hanım."

"Pekala öyle olsun."

Onu sıkmamak için arkama yaslanıp onu izlemeye başladım...

Yağız Ege den

Arkasına yaslanmış beni izleyen meleğim arada bakışlar atıyordum.Gün geçtikçe daha fazla zayıflıyordu sanki üstelik gözleri uykusuzluktan kızarmış gibiydi.Yorgun bakan gözleri beni endişelendiriyordu.Birşeyler vardı gözleri gülen Ayperimi üzen yıpratan bir sorun vardı.Ama bunu benimle paylaşmıyordu.Bende üzerine gidip onu zorlamak istemiyordum.Bana gelmesini bekliyordum umarım gelirdi bana.

Sonunda Ayçiçeği tarlasına gelmiştik.Arabayı durdurduğumda Ayperinin şaşkın bakışları beni buldu.

"Ege ?"

"Hadi in Ayçiçeğim.Süpriz burası."

Kemerini çözüp heycanla indi arabadan.Ayçiçeği tarlasına bakarken gözleri ışıldıyordu.Tarlada el ele ilerlemeye başladık.

Sonunda tarlanın ortasına geldiğimizde Dikkati çiçeklerin üzerindeyken diz çöküp ellerini tuttum.Bakışları beni bulduğunda gözlerinde koca bir şaşkınlık belirdi.

"Bu anın anlamlı ve bize özel olmasını istedim Ayçiçeğim.Sana Ayçiçeğim derken bu özel anımızda bize Ayçiçekleri eşlik etsin istedim.Tıpkı Ayçiçeğinin güneşe olan aşkını bizim bildiğimiz gibi onlarda bizim aşkımızı bilsin istedim.Ben senden önce karanlıktaydım Ayçiçeğim.Ben senden önce aile kurmak istemezken aşktan kaçarken sen girdin hayatıma bana aşkı sevgiyi ailenin ne denli kutsal birşey olduğunu yeniden hatırlattın.

Ben sana bakarken geleceğimizi hayal ederken buldum kendimi.Ne kadar kaçmak istesem de her seferinde yine sende buldum kendimi.Ben seni Ayçiçeğinin güneşe olan sevgisi gibi seviyorum.Ben seninle kurduğum hayalleri yine seninle hayata geçirmek istiyorum.

Ayçiçeğim kalbim ben seninle hastalıkta sağlıkta beraber olmak bütün ilklerimi seninle yaşamak istiyorum.Seni çok seviyorum okyanus gözüm.Benim karanlık dünyama güneş olur musun ? Benimle evlenir misin Ayperim ? "

Cebimdeki yüzü kutusunu açıp yüzüğü çıkardım.

Yüzük ortası kahverengi çevresi ise sarı yaprak şeklinde pırlanta bir yüzük.Şekli tam olarak ayçiçeğine benziyor.

Ayperi dolu gözleriyle gözlerime uzun uzun baktı.Sonra yüzünde kocaman bir gülümseme belirdi.

"Evet seninle evlenirim Yağız Egem."

Sevinçle yüzüğü parmağına takıp sarıldım.Oda bana sıkıca sarıldı.Birbirimizden ayrılıp gözlerimizi buluşturduk.

Ayperi

Korksam da hevesle bana evlilik teklifi eden bu adamı kıramamıştım.Nasıl kıyardım ki bana sevdayla aşkla bana o gözlere Evet demiştim.Sonumuz ne olur nasıl biter bilmem ama ben kısa anımızda mutlu olmak istedim.Egeyle gözlerimizi buluşturduğumuzda Başıma şiddetli bir ağrı girdi.Hayır hayır şimdi olmaz Egenin yanında olmaz.Şiddeti artan ağrıyla elimi başı koyup acıyla inledim.

Acıdan gözlerimin önü kararırken kendimi Egenin kollarına bıraktım...

Bölüm sonu...

Oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum.

😊😊🤗🤗