Sanki Akın abiyle hiç konuşmamış gibi mutfağa geçtik.Ayperi ile Ece kendi arasında sohbet ederek kahvaltı yapıyorlardı.Bir müddet kapı kenarında izledikten sonra yanlarına ilerledik.Akın abi Ecenin yanına oturunca bende Ayperinin yanına oturdum.Leyla hanım Akın abi ve bana da çay doldurmuştu.Çayıma şeker atıp karıştırırken bir yandan da iki gün sonrasını düşünüyordum.Süresiz görev arkada bıraktığım yaralı bir yar sonu nasıl ne şekil biter bilmediğim bir yol.

Allahım sen bu imtihandan da şükür ederek geçmeyi nasip eyle.Kaşığı bardaktan çıkartıp masaya bıraktım.Çayı içerken Akın abi sıkıntılı bir nefes alıp annesine baktı.Belli ki söyleyecekti.

Akın:Anne biz iki gün sonra göreve gideceğiz.Uzun bir süre burada olamayacağız.Kızlarla birbirinize emanetsiniz.

Ayperinin bakışları anında beni buldu.Gözlerinde gördüğüm acı ile bakışlarımı kaçırdım.Çay bardağındaki yarım kalan sıcak çay birden başıma diktim.Sıcak su yemek borumu yakarak mideme ulaşırken içim yanıyordu.Ama çaydan değil Ayperinin bakışlarından.Ayperi benim konuşma yapmayacağımı anlayınca abisine döndü.

"Bu süre ne kadar bir süre? "

Sesi titremesin diye özen gösteriyordu.Ama ben onun sesinin her tonunu ezbere biliyordum.Akın abinin gözleri benimle buluştu ne diyeceğim diye bakıyordu.Yalan söyleyemezdi bir tarih veremezdi.

"6 ay da sürebilir 2 yılda.Süresi belirsiz durama göre değişebilir."

"Yani yanımda olamayacaksınız.Bana ümit verip tek başıma bırakacaksınız.Yine tek savaşacağım."

Gözleri dolan Ayperim masadan kalkıp odasına doğru ilerledi.Kalkıp arkasından gidecekken Akın abi kolumu tuttu.

Akın :Biraz yanlız kalması gerek aslanım.Sebebini anladığında bize hak verecektir.

Sinirle burun kemiğimi sıktım.Bir geldi mi peşpeşe geliyordu.Ecenin sözleri odada bomba etkisi yaratmıştı.Sanki duvarlar yıkılmış o enkazın altında kalmıştık.

Ece :O size anlıyor zaten hak ta veriyor.Ama siz onu anlamıyorsunuz.Onun sitemi size değil ki hayata.Bu yaşına kadar yanlız büyümek zorunda kaldı ablam.Bir babannem vardı onu seven destek olan o da gidince iyice yanlız kalmış gibi hissetti kendini.Hatta babaannemle olan evden anılarından kaçmak için buraya geldi.Sonra siz girmişsiniz hayatına.Abim Ege abi ve demir timi ablam size çok değer veriyor sizi de kaybetmekten tekrar yalnızlığa mahkum kalmaktan korkuyor aslında.

Ayrıca size gerçekten ihtiyacı var.Ablam anılarını unutuyor yavaş yavaş sizi unutmamak için hergün görmek konuşmak istiyor.Siz şimdi gittiğinizde sanki sizle birlikte anılarınız da gider diye düşünüyor.Belki sizsizlikten değilde sizi unutmaktan korkuyordur.

Şuan bir çocuk gibi oturup hıçkırarak ağlamak istiyordum.Bunları bana hiç yansıtmamıştı.Son zamanlarda daha fazla fotoğraf çekiliyorduk.Hatta bunları çıkartıp yapıştırdığı defter vardı.Anı defteri diyordu ona o günün fotoğrafını yapıştırıp altına ne yaptığımızda ilgili bir kaç cümle yazıyordu.

Ben nasıl bu kadar kör olmuştum sevdiğime.Sandalyeden kalkıp Ayperinin odasında gittim.Kapıya vurmadan önce duyduğum hıçkırık sesi ile bedenim buz kesti adeta.Kendimi toparlayıp kapıya vurdum.

"Kimseyle görüşmek istemiyorum.Rahat bırakın beni."

Kızmakta haklıydı elimi kapıya koyup konuştum.

"İstediğin gibi olsun Ayçiçeğim.Özür dilerim seni bırakıp gitmek istemesem de buna mecuburum.Sana bir yara da ben açtığım için çok özür dilerim bitanem.Seni çok seven bu adamı affet olur mu? Ben kendimi affetmesem de sen affet.Hoşçakal meleğim."

Vedamız böyle olacaktı demek ki ? Ben hiç kimseye iyi gelmiyordum.Çevreme de kendime de zararım vardı.Son kez kapıya baktıktan sonra uzaklaşıp daireden çıktım.Ayakkabılarımı giyip askeriyeye doğru yola çıktım.

Ayperi den

Yağız Egenin sözleri ile kalbim acıdı.Biliyorum isteyerek gitmiyorlar ama en ihtiyacım olduğu anda gitmesi canımı yakıyor.Sanki o giderse onu görmezsem yıkılacakmış gibi hissediyorum.Düşersem tutanım olmayacaktı ve bu sefer ayağa kalkabilir miydim bilmiyorum.Bu dayanılmaz baş ağrılarına aniden gelen his kayıplarını katlamaya çalışıyorum.Yorulduğumda onu arıyor onunla konuşuyordum.Sesini bile duymak bana güç veriyordu ama şimdi benden çok uzaklara gidecekti.Ne zaman geleceği belli olmayan zamansız bir yolcu peki geldiğinde beni bulabilecek miydi ? Yada ben onu hala unutmamış hatırlıyor olacak mıydım? Ya da o bana sağ salim geri dönebilecek miydi ?

Bu düşünceler beynimi kemiriyordu.Odamdaki pencereye ilerleyip pencereyi açtım.Masmavi gökyüzü baktıp konuşmaya başladım.

"Takatim kalmadı Allahım.Dizlerim yara bere içinde kalbim acıyla kavruluyor çıkar yol bulamıyorum.Bütün yollarım çıkmaza girdi sanki.Bana yardım et Allahım.Dertte senden gelir derman da.Dayanmaya gücüm kalmadı bedenim de ruhum da beni düşürmek için biran kolluyor.Yollarım dikenlerle dolu.Sen yolumu aydınlığa çıkar yarabbim."

Penceremin önüne beyaz bir güvercin kondu.Güvercin öylece bana bakıyordu.Güvercini sanki rabbim göndermişti."Sabret kulum işittim dertlerini dermanın yakın."diyordu sanki bana.Güvercinin başını okşadım.Biraz durduktan sonra tekrar uçup gözlerden kayboldu.Penceremi kapatıp yatağıma geçtim.Biraz uyuyup üzerimdeki gerginliği atmak istiyordum.Gözlerimi kapatıp uykuya daldım...

2 Gün Sonra

Ayperi iki gün boyunca herkesten kendini soyutlamış odasından çıkmamıştı.Ege ise iki gün boyunca kapısından ayrılmamıştı.Gitme vakti geldiğini fark eden Yağız Ege oturduğu yerden kalktı.Mahrum kaldığı okyanus gözleri gitmeden son birkez görmek istedi.Sevdiğinin kokusunu son kez içine çekmek ona en azından veda etmek istedi.Ama kapı yine açılmadı.Arkasını dönmüş dış kapıya doğru ilerlerken kilit sesi duydu.Ardından kapının açılma sesi arkasını dönmeden Ayperinin yanına gelmesini bekledi.Aradan geçen dakikalardan sonra Ayperi Yağız Egenin önüne geçerek kollarını boynuna doladı.

Yağız Ege' de kollarını Ayperinin beline sarıp sıkıca sarıldı.Iki aşık birbirlerine sarılmış vedalaşıyordu.Yağız Ege kısık sesiyle konuştu.

"Çok korktum Ayperi sana bir veda bile edemeden ayrılacağız diye çok korktum.O okyanus gözlerde gördüğüm son şeyin acı ve hayal kırıklığı olmasından çok korktum."

"Özür dilerim Egem.Sana veda edebilmek için zamana ihtiyacım vardı.Belki sen geçireceğimiz son 2 günü senden çaldım diye kızıyorsun bana ama yapamadım.İçimdeki kızgınlık engel oldu bana.Özür dilerim sevgilim ben ne kadar zaman geçerse geçsin bekleyeceğim seni bana sağsalim geri dön tamam mı ? "

"Özür dileme güzelim haklısın bu konuda elim kolum bağlı bu yüzden asıl ben senden Özür dilerim.Seni bu haldeyken bıraktığım için yanında olamayacağım için özür dilerim.Beni beklediğini bildiğim için kendime çok dikkat edeceğim merak etme.Seni seviyorum sevdiğim.Ömrünü ömrüme katacak seni eşim yapacak kadar çok seviyorum seni.Geldiğimizde ilk işim seni abinden istemek olacak.En kısa sürede düğünümüzü yapacağım."

"Heycanla bana gelişini bekleyeceğim sevgilim."

"Heycanla sana kavuşacağım günü bekleyeceğim sevgilim."

Telefonumun çalmasıyla Ayperiden ayrılıp telefonumu açtım.

Akın:Ege çok az bir vakit kaldı.Gel artık askeriyeye belli ki Ayperi çıkmayacak odasından.Hadi aslanım vatan beklemez.

"Geliyorum abi."

Telefonu kapattıktan sonra Ayperiye döndüm.Nasıl benimle vedalaşmadıysa Akın abiyle de vedalaşmamıştı.Elimden tutup konuştu.

"Hadi gidelim Egem.Abimle de vedalaşırım."

Ayperinin sözlerinden sonra lojmanda ayrılıp askeriyeye geçtik.Ben hazır olduğum için direk helikopterin kalkış yapacağı yere geldik.Akın abinin gözleri bizi bulunca yüzündeki buruk tebessüm yerini kocaman tebessüme bıraktı.Ayperi benden ayrılıp abisine koştu.Akın abi kollarını iki yana açıp kardeşini karşıladı.İkisi sıkıca sarılırken bende kenarda onları izliyordum.

"Abi sağsalim gidip gelin olur mu?  Ben burada sizi bekliyor olacağım.Ayrıca aklınız burada kalmasın.Benim yanımda Ece ile sevda olacak."

Sonra gözleri Leyla Hanımı buldu.Buruk bir tebessüm ile konuşmasına devam etti.

"Annemde var bana çok iyi bakıyorlar.Siz orada kendinize dikkat edin olur mu?  Allaha emanet olun."

"Sende Allaha emanet ol kardeşim.Rabbim biran önce şifa versin.Geldiğimizde sapasağlam karşıla bizi."

"İnşallah "

Helikoptere geçmeden önce Ayperi demir timine seslendi.

"Hepinizi ailem olarak kabul ediyorum Demir timi.Hepiniz kendinize dikkat edin kız kardeşiniz sizin için  endişeyle bekliyor olacak çünkü.Dualarım sizinle yolunuz açık olsun."

Demir timi :Sizde Allaha emanet olun.

Demir timi helikoptere bindi.Arkalarında sevdalarını, annelerini,babalarını, kardeşleri bıraktılar.Ve hiç düşünmeden vatanlarını korumaya gittiler.Geri de kalanlar ise arkalarından gözyaşı döküp dua ettiler.

"Günüm battı Yağız Egem.Boynum sen gidince bükük kaldı.Mahsun kaldım.Sen geldiğinde o gün yeniden doğacak bana.Ayçiçeğin yeniden canlanacak o gün.Seni sabırla bekleyeceğim sevgilim.Sağ salim gel bana..."

Bölüm sonu...

😊😊