Yağız Ege gittikten 1 ay sonra

Ayperi hastane kontrolü için erkenden uyandı.Lavaboya gidip elini yüzünü yıkadıktan sonra üzerini siyah kumaş pantolon ve mavi renkte tişörtünü giydi.Saçlarını  tarayıp boş bıraktıktan sonra çantasını da alıp odadan çıktı.Dış kapının orada kendini hazır bir şekilde bekleyen kardeşini görünce gülümsedi.

"Günaydın kardeşim."

"Günaydın abla bu sefer ümitliyim bak.İyi sonuçlarla eve döneceğiz."

"İnşallah kardeşim inşallah."

Kapının önüne çıkıp ayakkabılarını giyen abla kardeş birlikte hastaneye doğru yola çıktılar.Hastaneye geldiklerinde randevu saatlerine az kalmıştı bu yüzden direk doktorun odasına çıktılar.Doktor Merve hanım EKG çekilip detaylıca bakılmaksını istedi.EKG çekilmiş sonuçlar çıkmıştı.Ayperi oturduğu sandelyede eliyle oynarken Ece heyan ile doktor hanıma bakıyordu.Şu bir ay da olumlu bir cümle duymak için can atar hale gelmişlerdi.Doktor hanımın konuşmayla Ayperi gözlerini doktora çevirdi.

"Ayperi ilaçlar etkisini göstermiş tümörde büyük oranda küçülme var.Bundan sonra radyoterapi ile ilerleyelim diyorum.Daha hızlı sonuç alırız.Sende kabul edersen süreci biraz ilerletelim artık."

Bakışlarım Eceye döndü kabul et der gibi bakıyordu.Açıkçası bende istiyordum.Artık bu hastalıktan kurtulmak sağlığıma kavuşmak huzurlu bir hayat sürmek istiyordum.Doktor hanıma dönüp gülümseyerek konuştum.

"Ben artık bu hastalıktan kurtulmak istiyorum.En hızlı etki edecek bu yola girmeyi kabul ediyorum doktor hanım."

"O zaman en kısa sürede tedaviyi uygulamaya başlıyoruz o zaman Ayperi hanım."

Ayperi gülümseyerek onayladı doktoru.Sonunda hastaneden çıktıklarında yüzünü gökyüzüne çevirdi.

"Sonunda birşeyler artık yoluna girmiş gibi hissediyorum Egem.Şuan yanımda olmasan da hisset beni ben iyiyim sevgilim sende iyi ol.Seni seviyorum."

Yağız Ege görev olarak sızdığı mağaranın ağzında durmuş gökyüzünü izliyordu.Ayperiden tam 30 gündür uzaktaydı.Ondan ne haber almıştı nede kendi haber gönderebilmişti.Sanki duyacakmış gibi fısıldadı gökyüzüne.

"Seni seviyorum Ayçiçeğim.Tek hayalim sana kavuşmak özlediğim kokunu doya doya içime çekmek.Umarım iyisindir hep iyi ol bitanem.Çünkü sen iyiysen bende iyiyim."

********

Ayperi radyoterapi ile birlikte kemoterapi de almaya başlamıştı.Bu süreçte daha çok yıpratmaya başlamıştı.Kemoterapinin etkisi olarak saçları dökülmeye başlamış mide buluntıları artmıştı.Günden güne eriyen bedenine baktı Ayperi.Umudunu yitirmek istemiyordu.Arkada bırakacağı insanları düşünüp kendini güçlü kalmaya zorluyordu.Eli boynundaki kolyesini buldu.Yağız Egesinden ayrı tam 90 gün geçmişti.Ne yiyip içiyor iyi mi değil mi bilmiyordu.Tek isteği sevdiği geldiği vakit iyileşmiş bir şekilde onu karşılamaktı.

"Egem gel diye günleri sayıyorum ama ben bu haldeyken de gelmeni istemiyorum.Beni tükenmiş bitmişken görmeni istemiyorum.Çok zor Egem sonunda sen olmasan bu kadar direnmezdim.Senin için direniyorum sevdiğim sende bütün zorluklara benim için diren olur mu?  "

Ayperi gözlerini kapatırken rüyasında Egeyi görmek için dua ediyordu.

Yağız Ege yanında oturan Ardaya baktı.Kardeşi de sevda ateşine düşmüştü.Eceye sevdalanmıştı ama söyleyememişti.Olur da şehit düşersem pişmanlık yaşayıp kendini kahretmesin demişti.Ama şimdi Ecenin kendini unutup başka biriyle olma ihtimali geldikçe yüreği acıyordu adamın.Omzuna dokunan Ege ile daldığı düşüncelerden ayrılıp kardeşim dediği adama baktı Arda.

"Ece vefalı kızdır ayrıca sana bakışlarını gördüm kardeşim.Bir insan ancak sevdiğinde öyle bakar.Merak etme Ece seni bekleyecektir."

"Bir yanım beklesin istiyor diğer yanım bencillik yapma bırak kız hayatına devam etsin diyor.Sürekli görevlere gideceksin onu tek bırakacaksın o bunu hakemiyor senden iyilerini hakkediyor diyor.Ne düşüneceğimi ne hissedeceğimi şaşırdım.Siz bu hisle nasıl başa çıkıyorsunuz? "

Akın ikilinin yanına oturup konuştu.

"Başa çıkamadığımız zaman sevdiğimizin gözleri bakıp ondan güç alıyoruz.Eğer yanımızda yoksa hayalinden güç alıyoruz.Topla kendini aslanım.Sevda çekmek zordur bilirim hele de belirsizlikle ilerleyen bir sevda daha da zordur.Kafandaki sesleri susurup gönlünü dinle o seni en doğru yola iletecektir."

Yağız Ege Akına bakıp nasıl gidiyor anlamında sordu.

"Kuş kafese adım adım yaklaşıyor.Yemleri yutmaya başladı."

Bu haber iki sevdalı adamın sevinmesine sebep olmuştu.Keyifleri biraz olsun yerine gelirken Yağız Ege gökyüzüne baktı.Bugün hava tam Ayperinin gözlerinin rengiydi.Sabret dedi kendine sabret belki de vuslat çok yakındır...

*********

Yağız Ege göreve gittikten 6 ay sonra

Ayperi bugün son kontrolü için hastaneye gidiyordu.Acı bir direnişin sonucunu alacaktı bugün.Ya yıkılacaktı yada yeniden küllerinden doğurmuş olacaktı.Saçları çok döküldüğü için kesmişti.Aynadaki görüntüsü yüzünde buruk bir tebessüm oluştururken onu kapı ağzından bakan kardeşi,annesini ve Sevdayı yenice fark etti.Gözleri dolu bir şekilde bakan üç kadın Ayperinin her anına şahitlik etmiş yaşadığı acıyı birebir görmüşlerdi.Bir ara onların bile ümidini kestiği anlar olmuştu.Çünkü doktor bir ara o kadar umutsuz konuşmuştu ki herkes sanki Ayperiyi gidecekmiş gibi görmüşlerdi.Ama Ayperi buna rağmen direnmişti.Bugün sonuçlardan sonra çabasının boşa gidip gitmediğini öğrenecekti.

"Hadi gidelim de sonuçları öğrenelim artık.Sabredecek halim kalmadı."

Üç kadın onu başıyla onaylanmıştı.Vakit kaybetmeden evden çıktılar.Ayperi hastaneyenin kapısına geldiğinde duraksadı.Korkuyordu olumsuz birşey duymaktan ölesiye korkuyordu.Bu korkusunu fark eden Leyla hanım kızını kendine çevirip kendine bakmasını sağladı.

"Sen başardın annecim.Biz bile ümidimizi kaybetmişken sen kimseyi umursamadan savaştın bugün herşey güzel geçecek.Sen bu savaştan galibiyet ile ayrılacaksın.Korkma annecim biz yanında olacağız."

Leyla hanım kızını kollarının arasına alıp sıkıca sarıldı.Ayperi de ayni şekilde karşılık verdi.İçinde biryerde affetmişti annesini.Leyla hanım kızından ayrılınca elinden tuttu.Ben burdayım dercesine elini sıktı.Ayperi annesinden aldığı güçle hastaneden içeriye girdi.Doktor Mervenin odasına girdiklerinde doktor hanim onları gülümseyerek karşıladı.

"Hoş geldiniz kendini nasıl hissediyorsun Ayperi ? "

"Gergin,stresli aynı aynı zamanda umut dolu.Ben bugün hayatımın son günü ile ilk gününü aynı anda yaşıyor gibi hissediyorum.Şuan ikiside bir Terazi üzerinde dengede durmuş sizin ağzınızdan çıkacak sözü bekliyor."

"O zaman seni daha fazla bekletip strese sokmayalım.Başardın Ayperi tümörü yendin bu savaşı kazandın.Tebrik ederim seni canım benim."

Ayperi duyduklarına inanamadı.Bitmişti kurtuluştu yani artık.Kazanmıştı gözlerinden yaşlar akarken Doktora döndü.

"Teşekkür ederim bana destek olduğunuz için iyileşmeme yardımcı olduğunuz için.Ben ne diyeceğimi ne yapacağımı şaşırdım.Kurtuldum artık tamamen bitti değil mi ? "

"Bitti canım benim tamamen bitti.Artık sağlıklı bir bireysin.Sadece kendini toparlamak için bir süre daha kendine dikkat etmen gerek.Daha sonra tamamen normal hayatına geri dönebilirsin."

Bugün o adada tam dört kadın mutluluktan ağladı.Ayperi şükür etti rabbine.Bu imtihandan da geçtiği için sonunda kurtulmuştu.Hastaneden çıktıklarında sevincini içinde tutamayan Ayperi gökyüzüne baktı ve bağırdı.

"DUY BENİ YAĞIZ EGEM YENDİM HASTALIĞIMI.BİTTİ ARTIK KAZANDIM SEVDİĞİM BİZİM İÇİN KAZANDIM.YENDİM KANSERİ BUGÜN KÜLLERİMDEN YENİDEN DOĞDUM SEVDİĞİM."

Hastanenin çevresindeki insanlar Ayperinin sözlerinden sonra onu alkışladılar.Zor bir süreçten geçmiş pes etmeyerek başarmıştı.Bu sözler odasında kemoterapi gören birçok hastaya umut oldu.Ayperi bugün kendi hayatını değiştirmekle kalmamış savaşmaya pes eden insanlara yeniden umudun olduğunu hatırlatmıştı.

Yağız Egenin içinde tarif edemediği bir mutluluk vardı.Hava soğumuş buz gibiydi .Ama onun içi sıcacıktı sanki.Günlerdir ne kar ne yağmur yağmıştı.Sadece ortada dondurucu bir hava vardı.Ama bugün bereketin rahmetin simgesi olan yağmur yağıyordu.Gökyüzünden akan her damla içine ferahlık getiriyordu.Bu pis yerde pisliğin içinde ülkesine ihanet eden itlerin yanında ruhunun sıkışıp kaldığını hissediyordu geldiği günden bu yana.Ama bugün içinde farklı bir duygu vardı.Uzun zamandan beri hissetmediği bir mutluluk.

"Mutluluğumun sebebi sensin değil mi Ayçiçeğim.Uzun zaman sonra kalbimin hızlanmasını sağlayan şey senin mutlu olman.Umarım mutlusundur bitanem.O güzel yüzünde güller açıyordur."

Ege haklıydı uzun zamandan sonra bu kadar mutlu olmasının tek sebebi sevdiğinin mutlu olmasıydı.Kim bilir belki de kavuşmalarına çok az kalmıştır....

Bölüm sonu...

Oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum .

😊🥰🤭