Bugün ile birlikte tam tamına 365 gün 16 saattir ayrıyım sevdiğim adamdan.Aç mı tok mu ? İyi mi köyü bilmeden geçirdiğim koskoca bir yıl.Bazen diyorum ki keşke bu kadar uzun sürmeseydi.Ama sonra eski halim aklıma geliyor.Saçlarım dökülmüş incecik kalmış günden güne eriyen bedenim.Hemen def ediyorum bu düşünceyi çünkü biliyorum sevdiğim benim o hallerime katlanamazdı.Benden daha fazla acı çekerdi.Bana her bakışında aklına annesi gelirdi.Onun bana acıyla bakması benim dayanma gücümü kırardı biliyorum kendimi.Ama şimdi toparlandım.Saçlarım eskisi gibi uzun olmasa da omuzlarıma geliyor.Kilom da düzenli diyet listesiyle eski haline geldi.Eski sağlığıma sonunda kavuştum.Bu beni mutlu etse de bir yanım hep buruk hep hüzün dolu.Yağız Egem,abim ve kardeşlerim ne halde olduğunu bilmeden gün geçiriyoruz.Bu durum çok zorumuza gidiyor. Allahım Yağız Egem,abim ve kardeşlerim sana emanet.Sen onları koru düşmanlara fırsat verme yarabbim.

Yatağımdan kalktım.Lavaboya gidip işlerimi hallettikten sonra odama geçtim.Yaz mevsiminin sonları doğru gelmiştik.Geçen sene bu zamanlar yaşamaya umudum yoktu.Aynaya baktığımda gözlerimde yorgunluk ve bıkkınlık vardı.Ama şimdi bu gözlerde umut var hasretlik var cesaret var.Aynada kendime baktığımda dimdik ayaklarının üzerinde duran bir kadın gördüğümde kendim ile gurur duyuyorum.Dolabımdan turuncu ince askılı elbisemi çıkartıp giyindim.

Üzerime akşam havalar soğuyor diye hırkamı da aldıktan sonra odamdan çıktım.Salonda karşılaştığım Eceyle gülümsedim.Bugün işime geri dönüyordum.Ece ise okuluna gidiyordu.Sevimli bir şekilde gözlerine bakıp konuştum.

"Günaydın kardeşlerin en tatlısı  rica etsem saçıma balık sırtı beliği yapar mısın?  Biliyorsun bugün benim için çoook ama çoook önemli.Çok güzel olmalıyım."

Ece bu hallerine gülümseyip tamam anlamda kafasını salladı.Beraber salona geçtik.Ece koltuğa oturunca bende önüne oturdum.Saçlarımı taradıktan sonra örmeye başladı.Aklıma Yağız Egemin saçımı ördüğü gün geldi.Çok güzel örmüştü.

"Ece biliyor musun Ege benim saçlarımı örmüştü.Hatta bu konuda benden daha ustaydı."

Ece ' nin elleri biran duraksadı.Sonra tekrar örerken bir yandan da benimle konuştu.

"Şaşırdım Ege abiyi romantik biliyorum da bu kadarını beklemiyordum.Acaba Arda biliyor mudur ? "

Ece ne dediğini yeni fark edince lafı çevirmeye çalıştı.

"Yani şey için dedim onda da romantik bir tip duruyor tabi ama bilemeyiz değil mi ? "

"Ece  güzel kardeşim anladım ben anlayacağımı kendini boşuna yorma.Sen seviyorsun Ardayı değil mi ? "

Ece saçımı bağladıktan sonra ona döndüm.Gözleri dolmuştu, minik kuzum benim.Gözlerinde gördüğüm acıyla karışık özlem cevabımı almamı sağlamıştı.

"Seviyorum abla o benim hayatımda gördüğüm en anlayışlı en kibar en dürüst insan.Bir kalbi var ki görmen lazım çocuklara sevgiyle yaklaşıyor çocuklar onu görünce sevinç çığlıkları atıyor.Sadece bunlar değil onu görünce yerinden çıkacakmış gibi atan kalbim bana adımla seslendiğin de heyecandan karnımda kelebekler uçuşuyor gibi hissetmem ve her göz göze geldiğimizde bana kıyamıyormuş gibi bakması...

Abla ben belki senin gibi büyümedim.Annemle babamla sevgi dolu bir ailede büyüdüm.Ama son olanlardan sonra babamdan böyle bir darbe yemek insanlara güvenimi sarstı.Ben kendime kimseye güvenmeyeceğime dair yeminler ederken biranda ona güvenirken buldum kendimi.Kalbim sanki en başından ona aitmiş hep onunlaymış gibi hissediyorum.Sende mi böyle oldun abla ? "

Benim güzel kardeşim sevdaya düşmüştü.Ellerini tutup sıktım.

"İnsan karderindeki insanı ilk görüşte anlarmış.Sadece ona tamamen söylemesi zaman alırmış.Ardayla senin sevdanda öyle olmuş Ecem.Güzelim rabbim sizi birbirinize bağışlasın."

"Amin ablam amin."

Birlikte ayağa kalkıp kapının önüne geldik.Ayakkabımızı giyerken karşı dairenin kapısı açıldı.Annem hazırlanmış dışarıya çıkıyordu.

"Hayırdır anne nereye gidiyorsun ? "

"Gidiyoruz kızım, kızlarımı alıp kahvaltı yapamaya gidelim dedim.Oradan da gideceğiniz yere gidersiniz."

Eceye baktım fark etmez der gibi omuz silkti.Yani bana da fark etmezdi bu yüzden sorun etmeden konuştum.

"Olur aslında aç gitmemiş oluruz."

Üçümüz birlikte lojmandan çıktık.Annemde ayrı bir heycan vardı sanki belli etmek istemiyordu.Yol da Sevdayla birlikte buluşup kahvaltı yapacağımız lokantanın önüne geldik.Küçük şirin bir restorandı.İçeriye geçip masalarımıza oturduktan sonra şiparişlerimizi verip beklemeye başladık.

Önüme bırakılan beyaz lale buketiyle kaşlarım şaşkınlık ile havalandı.Yerinden kalkmadan arkamı döndüğümde Egeyi karşımda görmem bir oldu.Şaşkınlık ile ayağa kalkıp sarıldım.Hasret kaldığım unutturum diye korktuğum o kokusu genzime dolduğunda dolan gözlerimden yaşlar akmaya başladı.Sanki bir hayal gibiydi sanki sarılmayı bırakırsam gidecekmiş bu rüyadan uyanacakmış gibi hissediyorum.Titreyen sesimle konuştum.

"E-egem buradasın ben rüya görmüyorum değil mi ? "

Aramıza az bir mesafe koyduktan sonra hasret kaldığım koyu kahveler sonunda maviliklerim ile buluştu.Elleri yüzümü kavradıktan sonra içten bir gülümsemeyle konuştu.

"Geldim Ayçiçeğim geldim birtanem sonunda hasretlik bitti.Sonunda vuslat vaktimiz geldi gül yüzlüm."

Gelmişti Yağız Egem bana sağsalim geri gelmişti. Teşekkür ederim Allahım Yağız Egemi bana sağsalim ulaştırdığın için çok teşekkür ederim. Gözlerim ayağa kalkmış Sevda ile Eceyi buldu.Sevda abime sıkıca sarılırken abimde yüzünde beliren kocaman gülümse ile ona sarılıyordu.Ece ise Ardaya sarılmıştı.Arda ilk duraksadı.Sonra vakit geçirmeden kollarını Ecenin beline doladı.Demir timide buradaydı.Annem hepsini oğlu gibi sarıp sarmalıyor iyi olup olmadığını soruyordu.

Abim Sevdadan ayrılınca annemle sarıldı.Ben hala Egemin kolları arasında izliyordum onları.Ege ise halinden memnun bir şekilde burnunu saçlarımı dayamış saçlarımı kokuyordu.

"Örgü yakışmış ama saçların açıkken daha güzel.Öyle olduğunda daha rahat sevebiliyorum güzel saçlarını."

"Ben aslında açık bırakıyorum ama bugün uzun aradan sonra ilk iş günümdü.Özenli davranmak istedim."

Yerinde rahatsızca kımıldadı.Yaramaz bir oğlan çocuğu gibi  duruyor şikayetleniyordu.

"Offf ben bütün gün dizlerine yatıp seni izlemek istiyordum.Bütün planım suya düştü."

Bu hali gözüme tatlı gelirken yanağından öpüp konuştum.

"Merak etme sevgilim.Akşam evde olacağım.Hep beraber toplanıp Akşam yemeğine gideriz.Hem gözlerin altı morarmış ayrıca gözlerinde de kızarıklık var.Zamanın çabuk geçmesi için uyuyup dinlenirsin artık."

O hala huysuzca mırıldanırken abim kollarını bana açmış bekliyordu.Egemden ayrılıp abime gittim.Sıkıca ona sarılırken oda bana sarıldı.Bir eli saçlarımda dolanırken konuştu.

"Benim güzel kardeşim başarmış.Tümörü yenmiş beni dimdik ayakta karşılıyor bu bugünün bana en anlamlı hediyesi.Çok korktum abim yine aramıza mesafeler girer  bu sefer sana ulaşamam diye ama benim güçlü kardeşim bize verdiği sözünü tutmuş.Güçlü durup savaşmış aferin sana abicim.Gurur duyuyorum seninle."

Gözlerim dolarken boğazıma oturan yumruğu geçirmek için art arda yutkundum.O günler gerçekten zordu bir ara pes etme raddesine gelmiştim.

"Zordu çok zordu abi ben bir ara pes etme raddesine gelmiştim.Beni o halden çıkaran yine sizdiniz.Seni, Egeyi ,ailemi geride bırakma düşüncesi siz olmasanız başaramazdım.Iyi ki hayatıma girmişsiniz.Benim iyikilerim."

Daha geniş bir masaya geçip oturduk.Kahvaltımız geldiğinde demir timi ile hep beraber kahvaltımızı yapmaya başladık.Bu masada kan bağı ile olmasa da can bağı ile birbirine bağlanmış kardeşler vardı.Bu aile herkesin imrendiği özendiği güzellikte bir aileydi.

Buruk hüzünlerin yerini sevinçli kahkahalar aldı.Herkesin neşesi yerine gelmişti.Ayperiyi artık güzellikler bekliyordu ve tabii ki demir timini kim bilir belki de kaderin onlar içinde güzel planları vardır...

Bölüm sonu...

Oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum.

🤭😊🥰