Uykumu almış dinç bir şekilde gözlerimi açmıştım.Saate baktığımda 11.00 olduğunu gördüm.Lavaboya gidip işlerimi hallettikten sonra valizimi başına geldim.Valizimi dolabıma yerleştirdikten sonra kendime giyinmek için kıyafet çıkarttım.Kısa bir duş alıp üzerime açık mavi üzerinde küçük papatyalar olan kalın askılı bir elbise giydim.Aynadan kendime baktığımda güzel göründüğü fark ettim.

Üzerimdeki kıyafetlerin iyi olduğuna karar verdikten sonra telefonum ve çantamı yanıma aldım.Markete gidip evin ihtiyaçlarını almam gerekti.Evden çıkmış markete doğru yürürken telefonum çalmaya başladı.Elime aldığımda babamın aradığını fark ettim.Telefonu açtım.

"Ayperim iyi misin kızım? Telefonu neden gec açtın."

"İyiyim baba senede fazla abartmıyorum musun nede olsa bu zamana kadar iyi olup olmadığımı merak etmezdin.Bu günlere kadar gelebildiysem kendi başımın çaresine bakabilirim değil mi ? "

Telefonda sessizlik oluşurken sinirli bir soluk verdim.

"Tamam haklısın kızım ama o zaman en azından gözümün önündeydin.Şimdi uzaktasın ne yiyip içiyorsun ne yapıyorsun bilmiyorum."

Bu sözlere sevinmem gereken ben öfkenmekten alıkoyamıyorum kendimi.Göz önündeyken neler yaşadım neler atlattım bilmediği için böyle konuşması basitti tabi.

"Gözünün önündeyken de beni görmüyordun baba ben sensiz birçok şeyi atlattım.Sen o zamanda yanımda yoktun şimdi bana ajitasyon yapma.Buna gerek yok birşey söylemeyeceksen kapatıyorum."

"Dur kapatma Ece seninle konuşmak istiyormuş seni merak etmiş."

Beni gerçekten merak etse kendi telefonundan arayabilirdi.Babam herzamanki gibi emrivaki yapıyordu.

"Baba !"

"Alo naber Ayperi aslında seni merak etmiyorum sadece şunları söylemek istemiştim.Iyiki gittin Ayperi sen gittiğin andan beri annem rahatladı biz fazlalıklardan kurtulup tam bir aile olduk.Umarım ordan hiç gelmezsin."

Sinirlenmem öfkelenmem veya bağırıp çağırmamı bekliyordu ama ben bunların hiçbirini yapmayıp sakin bir şekilde yanıtladım.

"Ne güzel Ece biliyor musun ? Bende sizden kurtulduğum için çok mutluyum.Senin beni kıskandığın için ağlama krizlerine girmeyeni görmeyeceğim mesela annenin iftiralarına katlanmak zorunda kalmayacağım.Sizden uzaklarda daha çok huzur buluyorum ayrıca benim adıma sevindiğini için teşekkür ederim canım kardeşim başka birşey yoksa kapatıyorum."

Tabii ki cevap vermesi beklemeden kapattım.Bu cevap ona yeter de artardı.Kısa sürede markete vardım.Eksik ne varsa almıştım.Bunları taşımak gözümde o kadar büyüyordu ki elime doldurduğum poşetlerle marketten çıkıp lojmana doğru ilerlerken poşetlerin ağırlığından doğru dürüst adım atamıyorum.Biraz ilerledikten sonra ayağımın takılmasıyla yüz üstü düşmeyi beklerken birinin tutmasıyla son anda düşmekten kurtulmuştum.

Rezillikti resmen kızaran yanaklarımla kendimi geri çekip toparlandım.Mavi gözleri sert bakışlarıyla bana bakan adama dönünce içimden bir ürperti geçti.

"İyi misiniz hanımefendi ? "

"Evet iyiyim teşekkür ederim sanırım bu kadar fazla alışveriş yapmamalıydım."

Gözleri ellerimdeki poşetlere kayarken sert ifadesi yumşamış ve hafif alayla söylenmişti.

"Kendi kilonuzdan fazla poşet var elinizde."

Sözleri benide gülümsetirken elimdeki poşetleri uzanıp aldı.

"Ben teşekkür ederim size zahmet olmasın."

"Olmaz nerede oturuyorsunuz ? "

"Lojmanda."

"Bende eve gidiyordum zaten aynı yerde oturuyoruz problem olmaz.Adınızı öğrenmem sıkıntı olur mu ? "

"Hayır olmaz eğer sizde söylerseniz tabii Adım Ayperi Ünsal."

"Yeni atanan hemşire sizsiniz öyleyse."

Başımı olumlu anlamda salladım.Bunun üzerine gülümseyip kendini tanıttı.

"Bende Üsteğmen Akın Yılmaz tanıştığıma memnun oldum küçük hanım."

Bu hitabı beni gülümsemişti.Tıpkı bir abim varmış gibi hissetmiştim.Keşke onun gibi bir abiye sahip olsaydım.En azından yanlız savaşmak zorunda kalmazdım.

"Bende öyle Akın abi."

Abi lafını duyunca gözlerinden geçen acı üzülmeme sebep oldu.Acaba bilmeden yanlış bir laf mı söylemiştim ? Ona acısını mı hatırlatmıştım.

"Şey eğer yanlış birşey söylediysem özür dilerim."

"Yanlış birşey söylemedin küçük hanım.Ben tek çocuğum hep bir kız kardeşim olsun istemiştim bu hitabın beni hem mutlu etti hemde hüzünlendirdi."

Belki ilk tanıdığım birine bu kadar yakın konuşmam garibinize gidebilir ama onda hissettiğim güven duygusu beni etkiliyordu.

"Ben senin kız kardeşin olurum o zaman Akın abi hem Bende hep bir abim olsun istemiştim."

Akın abi gülümseyip konuştu.

"Ol bakalım küçük hanım.Hadi eve gidelim sen şimdi kahvaltı da yapmamışsındır.Aç durma."

Gülümseyip onu onayladım.Beraber lojmana ilerledik.Lojmanin önüne geldiğimizde kapının önünde nöbet tutan askerlerin hazır ola geçtiğini görmüştüm.Sivil de olsa hazır ola geçmişlerdi.Akın abi onlara baş selamı verdiğinde işlerine geri döndüler.Bizde içeriye girdik.Asansör geldiğinde ikinci kata bastıktan sonra Akın abiye baktım.

"Komşunum ikinci katta kalıyorum bende."

Anladım anlamda kafa salladım.Asansörden indikten sonra Akın abiye döndüm.

"Teşekkür ederim Akın abi bundan sonrasını hallederim ben."

"Tamam birşeye ihtiyacın olursa yanıma gelebilirsin.Hatta bekle sana numaramı vereyim.Kolayca ulaş bana."

Telefonumu çıkartıp numarayı kaydettim.Onu çadırdıktan sonra o da benim numaramı kaydetti.Anahtarımi çantamdan çıkartıp kapıyı açtım.Poşetleri teker teker içeriye taşıdıktan sonra kapıyı kapattım.Hızla poşetlerini içindeki yiyecekleri yerleştirdikten sonra kendime kahvaltı hazırladım.Kahvaltimi yaparken aklıma Gülbahar teyzem geldi.Eminim çok merak etmiştir beni hemen onu aradım.Ikinci çalışta telefonumu açtı.

"Ayperim güzel kızım ne yaptın vardın mı? Yolculuk nasıl geçti ? "

Telaşlı sesi gülümsememi sağlarken aklıma babannem geldi.Gül kokulum ne çok özledim seni keşke gitmeseydin benden.

"Merak etme Sultanım geldim ayrıca gayet rahat ve güzel geçti yolculuğum.Şimdi kahvaltımı yapıyorum.Seni daha önce aramadığım için kusura bakma."

"Ne kusuru kızım sadece merak ettim seni.Sen bana ahiretliğimden emanetsin.Kendine dikkat et hemi kızım."

Gözlerim dolu bir şekilde başımı salladım.Daha fazla konuşamayacağım fark ettiğimde kısa bir veda ile telefonu kapattım.Yediğim kahvaltı mamasını kaldırıp bulaşıkları makineye düzdüm.İçeriye geçip bilgisayarımdan babannem ile videolarımızı açıp izlemeye başladım.

Beraber çekildiğimiz bir sürü videolar vardı.Kahkahalar attığımız onu oyunlarıma alet ettiğim birsuru video.Çok güzel sevmişti veni babannem bir torunu değilde bir kızı gibi sevmişti.Cani bilmişti beni.Videolar kısmında gezerken gözüme bir video çarptı.Babannem ölmeden iki gün önceye aitti bu video hızla üzerine tıklayıp videoyu açtım.

Ekranda beliren babaannemin solgun yüzü dikkatimi çekti.Gözleri doldu dolu tebessüm ediyordu bana.Bu hali iç çekmeme sebep olurken babaannemin sesi odada yankı yaptı.

"Ay gibi güzel perim benim.Canımın canı biriciğim bu videoyu izlediğini göre ben çoktan ebedi dünyaya intikal etmişimdir.Sana arkamdan ağlama üzülme demeyeceğim peri kızım.Biliyorum çünkü sen ne dersem diyeyim yine bildiğini okuyacaksın dedesi kılıklı seni.Ama unutma meleğim senin âğlaman benim kalbimi yangına çekiyor senin ağlaman benim canımı yakıyor.Arkamdan yaş tutmani istemiyorum Ayperi.Beni unut anılarında güzelliklerle kalayım bu yeter bana.Beni acı bir kayıp olarak anma.Ben seni izliyor olacağım meleğim senin mutlu olmanı istiyorum artık.Benim yerime de gül benim yerime de mutlu ol bitanem.Ne kadar seviniyorsun iki katı sevin ne kadar guluyorsan iki katı gül.Ben herzaman yanındayım.

Şimdi eline kalbinin üzerine koy ve hisset.Babannen hep orada olacak güzelliğim hep seninleyim.Bu ağlayışın son olsun.Söz ver bana o gözlerden yaşlar sadece mutluluktan akacak artık.

Seni seviyorum ve hep seveceğim Canımın içi babannen seni herzaman çok sevecek...

Video son bulurken gözlerimdeki yaşlar birbir akıyordu.Ahh be babannem ah be melek kalblim ölmekten değilde beni yanlaz bırakmaktan korkacak kadar beni çok severken nasıl seni unutayım ben.

Kapıya vurulurken ayağa kalktım.Gözlerimdeki yaşları silip derin bir nefes aldım.Kapıyı açtığımda Akın abiyi gördüm.Yüzümü incelerken kaşlarını çattı.

"Ayperi bu halin ne böyle gözlerin kıpkırmızı ağladın mı sen ? "

"Ben çok yoruldum Akın abi güçlü durmaktan sorun yok havalarına girmekten nefes alamazken dışarıya mutluyum pozu çizmekten çok yoruldum.Herkes beni güçlü olarak görüyor ben güçlü değilim ki sadece güçlü durmak zorunda kalanlardanım.Ben güçlü durmaktan bu hayatta yaşamaya çalışmaktan başka birsey yapamayan o kızım.Bittim artık dayanamıyorum.Beni seven tek kişiyi de kaybettim."

Gözümün önü kararırken en son gördüğüm yüz Akın abinin endişeli yüz ifadesiydi...

Bölüm sonu...