Yağız Ege bana sarılıp sütünun arkasına çekmişti.Göğüsüne yaslanmış korkudan titreyen bedenimi kontrol etmeye çalışıyordum.Diğerleri de masa altlarına geçmişti.Korktuğum için bacaklarım titriyor ayakta durmakta güçlük çekiyordum Nereden çıkmışlardı ki birden bire Yağız Egeye sarılıp korkumun dinmesini istedim ama elimde hissettim ıslaklık korkumu arttırmaktadır öteye geçmemişti.Elimi Ege den çekip baktığımda kan olduğunu fark ettim.

Benim için hiç düşünmeden kendini tehlikeye atmıştı.Gözlerim dolarken üzünce Egeye baktım.

"Ege "

İlk defa ismiyle seslenmiştim.Sesim kısık çıksa da o duymuş elimin altındaki bedeni adını söylemem ile kaskatı kesilmişti.

"Uğursuzsun sen annen bu yüzden bırakmış seni."

"Annesinin uğursuz diye bıraktığı kıza annelik yapmam ben."

"Uğursuz."

"Senin yüzünden oldu her şey bela mıknatısısın.Şeytan seni."

"HEMŞİRE  ! "

Daldığım düşüncelerden Egenin sesiyle çıkarken kendimi Ege den geri çektim.Uğursuzdum ben bir kere çevremde bulunan herkese zarar veriyordum.Annem bu yüzden bırakmıştı beni.

"Özür dilerim çok özür dilerim Ege yaklaşma bana durma yamacımda ben benim yüzümden hepsi benim yüzümden oldu.Buraya hiç gelmemeliydim."

Elimdeki kan bana ders olmuştu.Unuttuğum gerçekleri hatırlatmıştı.Ege beni kendine çekip sarıldı.

"Sen uğursuz değilsin Peri kızım.Sen kendi yarasını umursamadan insanlara şifa dağıtmaya çalışan yaralı bir şifacısın sadece.Hadi topla kendini bak benim tam şuanda senden şifa almaya ihtiyacım var."

Silah sesleri etrafta yankılanırken kafamı hafifçe geri çekip Egenin yüzüne baktım.Canı yandığını için dişlerini sıkmış kaşlarını çatmıştı.Anlından terler akarken beni teselli etmeye çalışıyordu.

Pekala acilen kendimi toparlayıp ona yardımcı olmazsam çok geçmeden kan kaybından  bayılacaktı.Kendimi geri çekip yarasına baktım.Kurşun içerdeydi dahası tehlikeli bir bölgeye denk gelmişti.Az ileride duran garsona bağırdım.

"Arka tarafta mutfak harici bir oda var mı?  "

"Patronun odası var.Küçük biryer neden soruyorsun abla ? "

"Beni iyi dinle delikanlı şimdi senden bana yardımcı olmanı isteyeceğim.Hemen bana o odayı göstereceksin anlaştık mı? "

Başını tamam anlamında salladı.Egeye bakıp konuştum.

"Bana yükünü ver hızlıca arka tarafa geçelim."

Bana yükünü vermemişti ama benden destek alıyordu.Hızlı adımlarla arka tarafa geçtik.Odadaki siyah deri koltuğa Egeyi uzandırdım.Garsona dönüp konuştum.

"Bana acilen temiz bez havlu bulman gerek çabuk ol."

O dediğimi yapmaya giderken bende yaranın olduğu kısmı yırtmış yaraya detaylıca bakıyordum.Yarası ağırdı çok dayanamazdı böyle.

"Bana bak Üsteğmen kendini bırakmak yok  tamam mı ? "

Yarası kanarken onu böyle görmek mahvediyordu beni.Yanıma elinde bizlerle gelen garsonu çağırdım.

"Ben gelene kadar bezi yaranın üzerine koyup bastır tamam mı?  "

Garson  dediğimi yaparken Ege acıyla inleyip konuştu.

"Sen nereye gidiyorsun ? "

"Akın abiyi haber edeceğim bir şekilde seni hastaneye ulaştırmayı gerek çok fazla kan kaybediyorsun."

Hızla odadan çıkıp ön tarafa geldim.Duvarın arkasından Akın abiye bağırdım.

"Akın abi Ege vuruldu.Ayrıca kanaması çok fazla bu gidişle dayanamaz birşeyler yapmanız gerek.Ben şimdi arka odada kanaması durması için çalışacağım ama kurşunun çıkması gerek."

Akın abinin gözleri üzerimde kısa biran dolaştığını sonra timine bağırdı.

"Demir Timi oyalanmadan bitiriyoruz bu işi.Yağızı hastaneye götürmemiz gerek.Destek ekip çağrıldı mi ? "

Arda :Jammer kullanıyorlar komutanım telefonlar çekmiyor.

Onlar kendi aralarında konuşurken ben Egenin yanına döndüm.Gözlerini kapatmamak için savaş veriyordu.Garson beni görünce kenara çekildi.Onun olduğu yere geçip  yaraya tampon yapmaya devam ederken Egenin bilincini açık tutmak için konuştum.

"Seni ilk gördüğümde çok sert biri olduğunu düşünmüştüm.Aslında öyle değilmişsin.Sen sadece beni sinir etmekten hoşlanan bir odunsun Üsteğmen."

Ege gülecekken yarısının acımasıyla gülüşünü yarıda kesti.

"Odun mu ? Başka birşey bulamadın mı hemşire."

"Aslında dağda dura dura dağ ayısı olduğunu da düşünmüştüm.Kaba uyuz gıcık bir insan olarak görüyordum seni Taki biraz önce

"Bayaa kin beslemişsin bana."

"Öyle oldu birazcık."

Ege gözlerini kapatınca korkuyla bağırdım.

"EGE "

Bağırmamdan sonra tekrar gözlerini açtı.

"H -hemşire kulağımın zarını patlattın ne bağırıyorsun kulağımın dibinde."

"Kapatma gözlerini lütfen ben ben senide kaybedemem ki  ayrıca beni alıştırıp gidemezsin Üsteğmen."

Ege yarasına baktırdığım ellerimin üzerine elini koydu.

"ŞEHİT olamak için can atan adama bir sebep  oluşturuyorsun hemşire yapma."

"Olsun bir sebebin Üsteğmen sebebin ben olayım.Benim sebebimde sen ol.Birbirimize şifa olalım.Gördüm Ege sende aynı yerden yaralısın seninde yaran var izin ver beraber iyileşetirelim yaralarımızı gitme benden."

Ege artık gözlerini açık tutmakta zorluk çekiyordu.

"Özür dilerim Ayperi.Özür dilerim Ayçiçeği birde benden darbe alacağın için özür dilerim."

"Hayır Ege hayır gidemezsin öylece bırakamazsın beni EGE ..."

Egenin gözleri tamamen kapanmıştı artık.Korkuyla nabzına baktım yavaş atan nabzı korkumu arttırırken bana bakan garsona döndüm.

"Buraya gelip yaraya tampon yapmaya devam et lütfen benim acilen dışarıya gidip haber vermem gerek."

Tam odadan çıkacakken odaya gelen Sevda ve Akın abiye baktım.

Akın:Durumu nedir abicim ?

"Kurşun riskli yerde çok kan kaybetti ayrıca nabzına yavaşladı.Abi acele edelim nolur yoksa kaybedeceğiz onu."

Akın:Tamam abim sakın ol dışarısı temizlendi.Feyzullah arabayı getiriyor lokantanın önüne hemen gideriz hastaneye.

Akın abi Egeyi kucağına alıp arabaya taşırken ben ve Sevda da arkasından gittik.Arabayla beraber hastaneye geldiğimizde doktorlar Yağız Egeyi ameliyata aldılar.

Elim ayağım korkudan titrerken bu halimi fark eden Akın abi gözlerime baktı.

"Gel seninle hava alalım küçük hanım biraz kendine gel."

Başımla  onayladım.Koluma girip beni hastanenin bahçesine çıkardı.Boş bankların birine oturduk.Dalgınca ellerime baktım.Uğursuzluğum bırakamıştı peşimi ne zaman kurtulmak istesem gelip buluyor ensemden yakalıyordu ansızın.Elimin üzerinde hissettiğim ellerin sahibine baktım.Gözlerindeki şefkatle bana bakan Akın abiye.Ben bu şefkati haketmiyordum ki.Benim uğursuzluğum yüzünden başlarına bunca şey gelmişti.

Utançla bakışlarımı kaçırıp konuştum.

"Ben o bakışları haketmiyorum Akın abi.Ben en başında uzak kalmalıydım sizden size de bulaştırdım lanetimi benim yüzümden geldi bunlar başınıza."

Akın abi kaşlarını çatıp yüzüme baktı.

"Hiçbirşey senin yüzünden olmadı küçük hanım neden suçluyorsun kendini.Biz askeriz teröristler bizi sevmez.Bu yüzden yaptılar seninle alakası yok.Sen gelmesen de bu olay gerçekleşirdi emin ol."

"Anlamıyorsun beni , uğursuzum ben Akın abi gittiğimiz heryere bela götürüyorum.Bu yüzden bu yüzden ben bebekken bırakıp gitmiş annem beni."

Akın abiden gözlerimi kaçırdım.Oda benden uzaklaşacaktı herzaman böyle olurdu zaten.Akın abinin kolları arasına alınmam ile şaşkınlıkla kafamı kaldırıp ona baktım.Dolu gözlerle bana bakıp konuştu.

"Hiç öyle bakma küçük hanım o annenin salaklığı imiş melek gibi kız bırakılırmıymış hiç.Hem bence sen ayağı uğurlu birisin.Benim hayatıma uğur neşe getirdin.Sana abilik yapmak beni mutlu ediyor küçük hanım."

Sarılışına karşılık verdim.Keşke keşke benim abim olsaydı da bu zamana kadar yanlız mücadele etmek zorunda kalmasaydım.

"Iyiki varsın abi iyiki çıkmışsın karşıma."

"Sende iyiki varsın küçük hanım sayende abilik nedir tadıyorum."

Bir bayanın karşımızda durmasıyla Akın abi benden ayrıldı.

"Anne ?"

Kadın bana çok tanıdık geliyordu.Ama çıkaramıyordum sanki Akın abinin sözlerinden sonra kadın hem bana hemde Akın abiye bakıp konuştu.

X :Demek sonunda buldunuz birbirinizi.Aslında bende bunu söylemek için gelmiştim sana.

"Neyi söylemek için geldin bana anne ne bulması? Neyden bahsediyorsun ? "

X:Ayperi yanında duran kız senin kardeşin oğlum.

Gözlerim şaşkınlıkla açılırken Akın abiye baktım.Onunda benden farkı yoktu.Benim bunca yıldır bir abim vardı ama ben bilmiyordum neden bunu yapmışlardı bize.Bir anne bir baba nasıl bu kadar kötü kalpli olabilirdi ?

Bölüm sonu...

Beğenilerinizi ve yorumlarınızı bekliyorum.