Geçmişi başarı zafer ve feda dolu bir ülkeyi..

Doğurduğu gözü gibi baktığı oğlunu kızını kına yakarak feda eden anne babaları ...

Vatan sağ olsun diye kendi canını hiçe sayan askerleri hangi kurşun hangi mermi hangi birey hangi millet yıkabilirdi ki ?

Tek bir cevap vardı : KİMSE .

...............

" Zehra ! Kalk babana çay koy , yanına da tatlı koy "

" Tamam anne !!"

Bu benim annem ; sizin anneniz nasıl bilmiyorum ama benim annem babam beni döverken önüne geçmeyen , babam küfrederken susup dinleyen , her gece içip içip gelmesine rağmen onu bekleyen , kendisini annesinden ayırmasına rağmen bu evden gitmeyen , ve en kötüsü kardeşimin mezarına sırf babam izin vermedi diye gitmeyen annem . Bu durumda kim benden ne bekler ,? Ben ortaokulda öğretmen olmak istememe rağmen yaka paça götürülen o kızım ! Kitapları yakılan o kızım ! 16 yaşıma gelmeme rağmen kahramanlara inanan o kızım! Ama şimdiden ahdım olsun ; okumaktan , gelişmekten asla vazgeçmeyeceğim . Kendi özgürlüğümü kendim elime alacağım . Ben Zehra ' yım . Zehra Özdağ ' ım . Bir gün soyadımın ne olacağını , nereye gelin olup hangi yiğide yaren olacağını bilmeyen Zehra ..