merhabaa çerezlik bir kurgu yazmayı planlıyorumm umarım seversiniiz (:

Buradan bana bu kurguyu yazmam da destek çıkan yakın arkadaşıma teşekkür ederim.

"İnşallah torunların aldığın oyuncağı beğenmez," diyerek beni Ankara'nın ayazında bırakıp giden dolmuşa söyleniyordum.

Götüm donmak üzereyken gelen dolmuşla eve gidince şükür namazı kılmaya karar vermiştim. Boş bir yere oturdum ve altıncı kez başladığım Asparagas kitabımı çıkartıp okumaya başladım. Karşımda oturan kişinin elindekini olduğum tarafa düşürmesiyle eğilip yere düşürdüğü şeyi aldım. E bu benim kitabımın aynısıydı.

Wtf?

"Şey kitabı alabilir miyim acaba?"

"Efendim?" Anın şaşkınlığıyla kitaba bakakalmıştım ve kızın ne dediğini anlamamıştım.

Elimdeki kitabı gösterdi. "Kitabı diyorum alabilir miyim?"

Aydınlanma yaşarcasına bir ifade belirdi yüzümde. "Ah çok özür dilerim. Aynı kitabı okuduğumuzu fark edince şaşırdım biraz."

Anlayışla gülümsedi. "Önemli değil. Sever misiniz kitabı? Ben yeni başladım da..."

Heyecanla, "Evet, altıncı kez okuyorum en sevdiğim kitaplardan biri. Yazarın diğer kitaplarını da öneririm, bence hepsi çok iyiler," diye şakıdım.

Gülümseyerek, "Okumaya çalışırım. Açelya bu arada ben," diyerek kendini tanıttı.

Ben de mal gibi bakmamak için konuştum. "Bende ışıl memnun oldum."

Ardından pencereden dışarı baktı. Bunun üzerine hüzünlü bir ifade belirdi gözlerinde. "İnmem gerek, umarım görüşürüz Işıl."

Benim de aynı şekilde yeni arkadaşımdan bu kadar çabuk ayrıldığım için hüzünle konuştum. "Umarım görüşürüz Açelya."

İlk bölüm hakkındaki düşüncelerinizi buraya alayımm.

Açelya hakkındaki düşüncelerinizi buraya alalımm.

Işıl hakkındaki düşüncelerinizi de buraya alalıım.

​​Görüşmek üzeree.