İnanmıyorummm 1K olmuşuz

1K şerefine bir bölüm daha yayınlayayım dedim 🤗

Kurgumu sevdiğiniz ve desteklediğiniz için teşekkür ederimm

İyi okumalar 😃

Poyraz' dan.

Ablam sonunda uyumuştu. Uyuduğunda daha tatlı oluyordu. İçimde ablama oluşan sevgi pıtırcığı arttı.

Meriç abim olaya çok sinirlenmişti. Haklı olarak tabi ki. Kadın ablama tokat atmıştı. Ah o an ablamın yanında ben olacaktım var ya.

Şu an ablama vuran kadının kim olduğunu bulmaya çalışıyoruz.

Ablamı dikkatlice koltuğa yatırdım. Sonra sessizce odadan çıkıp diğer odaya girdim.

Abim ile müdür burada konuşuyordu.

Meriç abim: Kimmiş o kadın?

Müdür: Alışveriş merkezinin sahibinin annesi.

Şaşkınca kaşlarımı kaldırdım. İş çok karışacaktı. Meriç abim kesinlikle hakkımızı sonuna kadar arardı. Konuşmanın uzayacağını anladım ve ben de biraz katlarda biraz gezmeye karar verdim.

Bir odaya girdim. Birsürü kocaman tencereler vardı. Tencerelerin önündeki yazıyı okudum.

'Başak ile Kenan Kara'

Bu annem ile o adamın düğünü için yapılan yemekti.

Aklıma şeytanice bir fikir geldi.

Ortalığı kontrol ettim. Kimse yoktu. Tencerelerin kapağını açtım. Çok güzel yemekler vardı. Kenarda duran baharatlıkları da aldım. İçine ne varsa karıştırdım. Resmen tüm kavanozları boşaltmıştım. Ortalıkta kamera olup olmadığını da tabii ki kontrol etmiştim. Ortalık temizdi.

Tadı eminim ki kötü olmuştur. Kenarda duran küçük kaşığı aldım ve tadına baktım.

Evet yenmeyecek haldeydi.

Gülümsedim ve herşeyi geri yerine koydum. Daha sonra ellerim cebimde ıslık çalarak odadan çıktım.

Üzgünüm anne ama ablam benim için daha önemli. Ablamın yanına gittim. Hala uyuyordu. Yüzüne baktım. Zaten krem sürmüştük. Kızarıklık geçmişti.

Canı kim bilir nasıl acıdı?

Ablam karakterik olarak çok güçlü bir kızdır. Her zaman yanımda olduğunu hissettirdi küçüklüğümüzden beri. Her zaman benim için elinden ne geliyorsa en iyisini yaptı. Bazen benim suçlarımı üzerine aldı. Bazen de beni korumak için kavga etti. Şimdi ben ablam için birşeyler yapmak istiyorum. Ve galiba en iyi şeyi yaptım.

O benim annem. Herşeyim. Ablam olmasaydı büyük bir ihtimalle ben böyle olmazdım.

İyiki varsın abla.

İçeriye Meriç abim geldi. Sessizce Selin in yanına gitti ve kadının vurduğu yeri öptü.

Meriç abim aslında hiçbirimize karşı yumuşak davranmaz. Bize içini açmaz, derdini anlatmaz. Soğuktur. Mesela ben Meriç abimin eve köpek getirdiğine çok şaşırdım. Çünkü bu imkansız bir şeydi. Ama bu duvarları ablama karşı indiriyor. Aslında haksızlık yapamam bana da çoğu kez ablam ile aynı davranıyor.

Ama evdeki tek kız Selin olduğu için ona daha farklı davranıyor.

Ablama özellikle sarıldığımda çok tatlı duruyor. Zaten küçük. İyice küçük oluyor. Tam ısırmalık.

Allah'ım iyi ki böyle tatlı ablam var.

Ben: Abi biraz konuşabilir miyiz?

Abim kafasını salladı . Beraber dışarı çıktık.

Ben: Abi, ablam sadece kadına yardım etmek istedi. Kadın birden ablama vurdu. Uzaktan izliyordum. Ama yetişemedim. Eve gidince ablama kızma. Kizacaksan bana kız. Ama ablama kızma.

Meriç abim şefkat ile yüzüme baktı. Daha sonra elini omzuma koydu ve beni kendine çekti sarıldı.

Meriç abim: Aslan parçası, neden ablana kızayım? Ablan doğru olanı yaptı. Buna kizamam. Tamam mı?

Dedi. Kafamı salladım. Meriç abim bize karşı ne kadar soğuk olsa da özellikle ablam ve ben ona daha çok düşkünüz. Galiba en büyük olduğu için. Abimi babamız yerine koymuş da olabiliriz tabi.

Ayrıldık. Abim yüzüme baktı. Ve gülümsedi.

Meriç abim: İyi ki varsınız. Hem ablan, hem sen. Siz olmasa siz ben kiminle böyle uğraşacağım. Bizim koca sıpalarla mi?

Dedi. Son dediğine güldüm. Beraber ablamın yanına gittik. Eve gitme vakti gelmişti.

Ablamın yanına gittim ve elini tuttum. Sessizce konuştum.

Ben: Abla. Sultanım. Hadi uyan. Eve gitme vakti geldi. Evde uyursun.

Ablam yavaşça gözünü açtı. Sonra etrafa baktı. Kafasını salladı. Uyku sersemi ile ayağa kalktı. Düşeceği anda ben tuttum ve gülümsedim.

Ben: Dikkat et.

Ablam kafasını salladı. Beraber alışveriş merkezinden çıktık. Arabaya bindik. Ablam başını omzuma koymuştu.

Ben de ablamın elini tuttum ve öptüm. Eve geldik. Ablam uyandı. Beraber eve girdik.

Rüzgar abim ve Ayaz abimin sorularını geçerek direkt ablamı odama götürdüm. Odası bir üst kattaydi. Zaten yorgundu.

Benim yatağıma yatti. Ben de üzerimi değiştirdim. Ablamın üzerinden zaten rahat kıyafetler vardı.

Yanına yattım ben de. Sımsıkı sarıldım. Ablam olmadan uyuyamıyorum. Bana ilaç gibi geliyordu. Direkt uykuya daldım.

Selin' den

Gözlerimi belimde oluşan ağrı ile açtım. Hemen elimi belime götürdüm. Her ne ise ittirmeye çalıştım ama bir işe yaramadı.

Ben: Poyraz. Poyraz çek kolunu.

Poyraz: Hıhı.

Ben: Poyraz canımı acıtıyorsun.

Böyle dememle birlikte anında kolunu çekti.

Poyraz: Selin, çok özür dilerim. Canını acıtmak istemedim. Gerçekten. Çok özür dilerim

Ben: Tamam. Önemli değil. Saat kaç?

Poyraz telefonuna baktı.

Poyraz: Sabah altı.

Kafamı salladım. Ve yatağa geri yattım. Hala uykum vardı. Gözlerimi kapattım.

...

Sonra tekrar Poyraz in sarıldığını hissettim.

Poyraz: Ablaaa. Abla hadi kalk. Sabah oldu. Bugün düğün var.

Gözlerimi açtım. Ve kafamı salladım.

Yataktan kalkıp odama gittim.

Kısa bir duş aldım ve üzerime yine en rahat kıyafetimi giymeye başladım. Üzerimi giyecektim ki birden kapı açıldı.

Ben: Oha oha. Yavaş

Rüzgar abim: Çok pardon.

Dedi ve hemen çıktı. Üzerimi hızlıca giydim.

Ben: Gelebilirsin.

Abim geldi. Hemen sarıldı. Sarılırken konuşuyordu.

Rüzgar abim: Kuzum benim. Çok acıdı mi canın? Kıyamam kız sana.

Benden ayrıldı ve anında ciddileşti.

Rüzgar abim: Bir daha bensiz bir yere çık bakalım neler oluyor?

Yutkundum. Abimin daha doğrusu abilerimin sinirli halinden korkardım. Doğal olarak. Bana genelde göstermezlerdi ama bazen onlar da kendilerine hakim olamıyordı.

Ben: Tamam abi.

Dedim sadece. Sonra abim tekrar sarıldı. Saçımı okşamaya başladı.

Rüzgar abim: Çok korktum

Ben de abime sarıldım.

Rüzgar abim: Hadi kahvaltıya.

Kafamı salladım. Beraber aşağı indik. Masaya oturduk. Kahvaltıya başladık.

Canım yemek istemiyordu. Bugün annem evleniyordu çünkü.

Ayaz abim: Selin neden yemiyorsun?

Ben: Canım istemiyor.

Dedim ve ayağa kalktım ama Meriç abimin bakışları ile geri oturmak zorunda kaldım. Herkes bana bakıyordu.

Rüzgar abim: Hadi Selin

Dedi uyarıcı bir tonda. Zorla yedim. Sonra kalktım ve odama çıktım. Ama yine yalnız kalamadım çünkü Ayaz abim geldi.

Ayaz abim hiçbir şey söylemeden sarıldı. En çok ihtiyacım olduğu şey. Daha sonra elini saçımda hissettim.

Ayaz abim: Sıkma kendini. Ağla.

Kafamı iki yana salladım. Ağlayamam. Birinin yanında ağlamayı sevmiyorum.

Ayaz abim: Güzelim hadi. Zorlama kendini. Ben yanındayım.

Gözümden bir yaş düştü. Daha sonra yenileri eklendi.

Ben: Abi annem o kızlara canım kızlarım diyor. Benim ne eksiğim var o kızlardan?

Ayaz abim: Şşşş. Senin hiçbir eksiğin yok. Aksine onlara bin basarsın.

O kadar güven verici tonda söylemişti ki. İçim bir anda huzurla doldu.

Ayaz abim: İnsanlar bazen bir şeyi kabullenemez. Bir anne çocuğunu kabul etmek istemez. Bu bir sendromdur. Onunla ilgilenmek istemez. Onu sever ama sevgisini belli edemez. Üzüntüye kapılma. Annem seni çok seviyor. Sadece sevgisini belli edemiyor.

Ben: Peki Meriç abim? O da öyle.

Ayaz abim: Onu Meriç abim ile konuşman gerek küçüğüm. Ben birşey söyleyemem.

Kafamı salladım.

Ayaz abim: Sen düğüne şiş gözlerle gitmek istiyorsun galiba. Çabuk sil gözyaşlarını. Hazırlan. Çok güzel olacaksın.

Dedi ve alnımdan öptü.

Ayaz abim: Ben dışarıdayım. İki saate hazır ol.

Dedi. Kafamı salladım.

Abim odadan çıktıktan sonra Meriç abimin yanına gittim. Abim çalışma odasındaydı. Çalışma odasında iken kimsenin rahatsız etmesini istemezdi. Bunu çok katı bir şekilde söylemişti.

Kapının önünde odaya girip ile girmemek arasında kaldım. Kızmaz herhalde.

Ya kızarsa? Elinde tepsi ile gelen hizmetli ablayı gördüm.

Ben: Abla ver. Ben veririm. Teşekkürler.

Dedim. Abla gülümsedi ve gitti. Derin bir nefes aldım

Yavaşça kapıyı çaldım.

Meriç abim: Gir!!

Yavaşça girdim.

Meriç abim kafasını kaldırmadan konuştu.

Meriç abim: kahveyi masama bırakabilirsin. Teşekkürler.

Abimin dediği gibi kahveyi masaya bıraktım ve koltukların birine oturdum.

Abim anında tek kaşı havada başını kaldırdı. Beni görünce şaşırdı.

Ben: Abi elbisem ne zaman gelir?

Meriç abim: On beş dakika sonra. Soracağın başka bir şey var mı?

Kafamı olumsuz anlamda salladım.

Meriç abim: Çıkabilirsin.

Hiçbir şey söylemedim. Direkt odadan çıktım.

Abilerim çok tuhaf.

Rüzgar abimin yanına gittim. Kapıyı çaldım. Komut verince iceri girdim.

Ben: Abicim müsait misin?

Aramızdaki buzlar erimişti

Rüzgar abim: Efendim güzelim.

Dedi. Ve oturduğu koltuktan bana döndü.

Ben: Saçımı sen yapar mısın?

Gülümsedi.

Rüzgar abim: Eğer çok zorsa saçlarına elveda diyebilirsin. Çünkü yapamam.

Ben: Hayır hayır. Sadece su dalgası.

Abim düşündü

Rüzgar abim: Yani?

Anlamamıştı. Sıkkınca konuştum.

Ben: Tam kıvırcık değil de onun bir açığı.

Rüzgar abim: Haa şundan. Tamam yaparım. Ama sen de gülümse azıcık.

Dedi. Gülümsedim.

Ben: Hadi gel. Bekliyorum.

Rüzgar abim: Tamam meleğim. Geliyorum.

Dedi. Beraber odama çıktık. Abim gulmem için değişik şeyler yapıyordu. Başarılı da oluyordu.

Elbisem de gelmişti. Elbisem tam istediğim boyda olmuştu. . Saçım hazırdı. Sadece ruj, dudak kalemi, göz kalemi ve rimel sürdüm.

Rujum kırmızının bir ton acçığıydı. Ayağıma topuklu ayakkabıyı da giydim ve hazırım

Abilerim son halimi görmedi. Elime küçük çantamı aldım.

Aşağı inmeye başladım. Abilerim sohbet ediyordu ve hepsi çok yakışıklı olmuştu. Poyrazi göremedim. Nerede ki?

Beni ilk gören Rüzgar abimdi. Anında kaşlarını çattı. Sonra Ayaz abim bana baktı.

Rüzgar abim: Hayatta olmaz. Hemen değiştir üzerini

Ayaz abim: Bence de. Olmamış

Şaşkınca abilerime baktım. Meriç abim de ikisinin aynı anda konuşmasına şaşkınca bakıyordu.

Ne yapacağım? Nasıl gideceğim?

...

Selammm. Nasılsınızzz

Bölüm nasıldı?

Kendinize iyi bakın. Hoşçakalın 🦋🦋😘😘😘