Merhaba. Öncelikle herkese iyi okumalar. Umarım sevrsiniz🤗🤗

İyi okumalar...

Selin: Ya abi kalksana ya. O kadar kahvaltı hazırladım. Ama umrunda değil.

Dedim ve abimin kolunu daha fazla dürttüm. Abim homurdanarak gözlerini açtı.

Rüzgar abim : Ne diye başımda bağırıyorsun kızım? Kalkıyorum işte

Dedi. Hiçbir şey söylemedim ve aşağı indim. Hep böyle yapıyordu. Neyse şu an abimle uğraşamam ,bir diğer odaya girdim. Burada Ayaz abim uyuyordu. Masasının üstünde bir bardak su gördüm. Sinsice sırıttım ve bardağı almaya giderken kendimi yatakta buldum.

Selin: Yaaa abi ne yapıyorsun?

Kolumdan tutup beni yatağa çekmişti.

Ayaz: Küçük cadı seni. Suyla mi uyandıracaktın beni?

Dedi. Hemen u dönüşü yapalım

Ben: Yooo sadece su içecektim.

Ayaz abim : İnandım say.

Dedi ve yanağımı öptü. Ben de yataktan kalktım üzerimi düzelttim ve odadan çıktım. Sırada Meriç abimin odası var.

Aslında Meriç abim ile aramız diğer abimler kadar iyi değil. Ama kötü de değil. Kimi zaman beraber eğleniriz falan ama Meriç abim içine kapanık. Galiba en büyük abim olduğu için de böyle. Onun ya yapısı öyle işte. Rahatsız edilmekten pek hoşlanmayan, kimi zaman katı kural damarı tutan kimi zaman ise küçükken olduğu gibi eğlendiğim canım abim.

Kapısının çaldım. İçeriden komut gelince kapıyı açtım.

Selin; Abicim. Kahvaltı hazır.

Meriç: Tamam sen çık. Gelirim birazdan.

Kafamı salladım ve odadan çıktım. İşte bundan bahsediyorum. Galiba bugün de biraz tersinden kalkmış. Aman bana bulaşmasın da.

Son bir kişi kaldı. Erkek kardeşim Poyraz.

Onun odasına doğru ilerledim. Kapıyı hızlıca açtım. Açmam ile kapatmam bir oldu.

Selin: Ay Poyraz çok özür dilerim.

Poyraz: Tamam abla gelebilirsin.

Dedi. Gömleğini giyiyordu. Aslında Poyraz i daha önce üstü olmadan gördüm de alışkanlık olmuş.

Selin: Günaydın bücür

Büyük bir kahkaha attı. Tamam, sakinim.

Poyraz: Ben miyim bücür?

Dedi ve eliyle ikimizi gösterdi.

Evet Poyraz in omzuna geliyor olabilirim. Ama ablası olduğum gerçeği değiştirmez

Selin: Olabilir. Ama hala ablanım

Kolunu omzuma atti. Ve yanağımı öptü

Ayaz: Evet benim biricik ablam.

Kocaman gülümsedim. Canım kardeşim. Beraber aşağı indik. Abimler masaya oturmuştu. Biz de yerimizi aldık ve kahvaltıya başladım.

Masanın köşesinde Meriç abimin yanında duran çikolata kavanozuna baktım. Meriç abimden istesem vermez. Çünkü ona göre çikolata çok zararlı. Ama beni kıramayıp kendisi işten gelince elinde bir poşet dolusu çikolata ile geliyor . Tabi bu çok nadir günler oluyor.

Meriç abim çikolataya olan bakışlarımı fark etti ve yeşil gözlerini gözlerime dikti

Meriç: Kahvaltını yaptıktan sonra çikolata yiyebilirsin Selin.

Selin: Tamam

Dedim ve tabağına iki dilim peynir, bir tane zeytin, üç dört tane de domates salatalık koydum.

Ama ilk önce ekmeğin bir kısmına reçel sürdüm ve onu yedim. Sonra tabanımdaki yiyecekleri bitirdim. İstekle Meriç abime baktım.

Meriç abim sabır çekti ve yanında bulunan çikolata kavanozunu bana uzattı. Ben de hemen aldım ve kaşığı kavanozun içine daldırdım. Hemen ağzıma çikolatayı götürdüm.

Ağzımdaki çikolatayı afiyetle yedikten sonra tam bir daha kaşığı kavanoza götürüyordum ki kavanozun elimden alınması bir oldu

Kaşlarımı çatarak Rüzgar abime baktım

Rüzgar: hiç öyle bakma güzelim. Çok çikolata yiyorsun.

Selin: Ama abi...

Ayaz: Abim haklı Selin.

Selin: Tamam o zaman. Bir tane daha. Söz bir daha istemeyeceğim.

Rüzgar abim kafa salladı ve kaşığı kavanoza batırdı ben de ağzımı açtım. Abim de kaşığı ağzıma getirdi. Ben ağzıma gelen çikolata ile gözlerimi kapattım ve iç çektim

Meriç: Hadi. Herkes işine.

Dedi. Hepimiz ayaklandık. Herkesin gözü bende kaldı.

Rüzgar: Ama Selin önce üzerini değiştirecek değil mi abim?

Selin: Bilmem? Öyle miymiş? Benim hiç haberim yok.

Dedim bilmemezliğe vurarak. Abilerim bu konuda çok abartılı davranıyor. Bu da beni çok sıkıyor. Zaten yeterince kendime ve giyim kuşamıma dikkat eden biriyim. Neyse, ben bunları da zamanla aşacağımızı umuyorum.

Meriç: Hadi Selin. Seni bekliyoruz.

Derin bir off çektim ve yukarı çıktım. Sadece dizimde biten bana göre şort olmayan ama abilerime göre en kısa şort olan uzun şortu çıkardım. Onun yerine uzun bol pantolon giydim.

Yine çok güzelim.

Merdivenlerden seke seke aşağı indim. Tüm abilerim ve kardeşim beni bekliyordu. Ben de Poyraz ın yanına gittim. Poyraz da hemen kolunu omzuma atti. Hep beraber dışarı çıktık. Bugün bizi Meriç abim okula bırakacaktı.

Poyraz dan hızlı davranarak ön koltuğa oturdum. Poyraz da arkaya bindi.

Meriç abim de arabaya bindi. Ve yola çıkmaya hazırız.

Ben Selin Sert. 16 yaşındayım. Doğum günüm yaklaşıyor. 17 olacağım Üç abim ve bir erkek kardeşim var. Abilerimi ve kardeşimi çok seviyorum. Onlar olmasaydı yaşayamazdım.

Annem ve babam ise başka bir şehirde. Meriç abim bizi aldı ve İstanbul'a getirdi. Oysa ki ben de on yıl öncesine kadar annem ve babam ile kalıyordum. Gerçi Poyraz da kalıyordu. Ama hala annem ve babam ile görüşüyorum. Bazen tatile gidiyorum.

Meriç abim 24 yaşında. En büyük abim. En büyük olduğundan mıdır bilmem ama hepimize karşı biraz daha mesafeli. Sevgisini göstermeyi esirgemez. Hatta abim ile çok güzel eğleniriz ama arada sırada. Daha çok vakitini çalışarak harcıyor. Canım abim.

Rüzgar Barlas abim ise ikinci büyük abim. 20 yaşında. Beraber inanılmaz eğleniriz. Abime herşeyi anlatabilirim. Beni yargısız dinler. Üniversite okuyor. Ama Meriç abime şirkette yardım da ediyor. Gözleri ve saçları ile ailemizdeki en farklı kişi. Çünkü siyah gözleri ve siyah saçları var. Canım abim benim.

Ayaz abim ise en küçük abim. 19 yaşında. Bir üniversite sınavına bu yıl girecek. Çünkü geçen yıl sınava hazırlanmadi. Ayaz abim ile bazen tartışırız bazen de iyi anlaşırız. Karışık yani.

Şimdi ailemizin en küçük üyesine geldik. Benim biricik kardeşim. Canım Poyraz. Poyraz benden 11 ay küçük. Yani 16 yaşında Bana fazla abla demez. Her zaman harika anlaştık. Fazla tartışmayız. Tartıştığımızda da yer gök inler ama.

Araba durdu. Meriç abime döndüm. Meriç abim Poyraz a iyi dersler diledi ve Poyraz arabadan indi. Ben de iniyordum ki bileğimden tuttu. Abime döndüm.

- Güzelim. Kendine dikkat et olur mu? Okul çıkışı araba göndereceğim. İyi dersler

Dedi ve alnımdan öptü.

+ Tamam abicim.

Dedim ve arabadan indim. Abime baktım. Hala bekliyordu. Arabanın camları filmliydi. Ama bana baktığını biliyorum. Gülümsedim ve okul binasına girdim. Sınıfıma ilerledim.

Meriç abim sevgisini herkesin yanında kolay kolay gösteremiyor. Aslında abime hak veriyorum. Çünkü ben de aynıyım.

Sınıfa girdim derin bir nefes aldım ve orta sıra en ön sıraya oturdum. Derslerim iyiydi. Tabi evde abilerim tarafından günde üç saat boyunca aralıksız ders alıyorum. İyi olsun bir zahmet. Hem notlarım kötü olursa abilerim kızıyor.

Okulda hiç arkadaşım yok. Ben istemedim. Ne gerek var? Bana abilerim ve kardeşim yetiyor.

Kısa süre sonra hoca geldi ve derse başladı. Bu konuları biliyorum. Rüzgar abim ile çalışmıştık. Derse katıldım.

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°′°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Çok şükür bu gün de bitti. Derin bir nefes aldım ve çantamı topladım. Sonra sınıftan çıktım. Okul dağılmaya başlamıştı. Okulun bahçesine çıktım. Kapıda beni bekleyen arabayı gördüm. Koruma abiye selam verdim ve arabaya bindim.

Bugün yorulmuştum. Eve gidince bir de ders çalışma vardı tabi. Poyraz in son iki dersi boş olduğu için eve erken gitmişti.

Zaten trafik yoktu. Kısa sürede eve ulaştık. Kapımı açan korumaya teşekkür ettim ve arabadan indim. Bahçe kapısını açan korumaya da selam verdim.

En son eve ulaştım. Zile bastım. Kapı birkaç dakika sonra açılmıştı. Bana hoşgeldin diyen hizmetli ablaya da selam verdim ve teşekkür ettim. Daha sonra odama üzerimi değiştirmeye çıktım.

Üzerime pijamalarımı giydim. Zaten pijama uzundu. Abilerim sorun çıkarmaz diye düşünüyorum. Saçımı da tepeden topuz yaptım ve aşağı indim. Meriç abim kapıdaydı.

Abimi görünce hemen yanında gittim.

+ Hoşgeldin abicim.

- Hoşbulduk güzelim. Bilgisayarımı odama bırakır misin?

Dedi. Ben de hemen elindeki bilgisayar çantasını aldım ve yukarı çıkmaya başladım. Abimin odasına geldim. Bilgisayarı çalışma masasının üzerine bıraktım. Masanın üzerindeki fotoğraf çerçevesi dikkatimi çekti.

Hepimizin güldüğü bir fotoğrafı. Ama küçüktük. Yaklaşık beş yıl önce falandı. Gülümsedim.

Arkadan ses geldi. Abim kapıya yaslanmış, bana bakıyordu. Abime baktım ve gülümsedim. Abim de gülümsedi. Yanıma geldi. Abime sarıldım. Abim de sarıldı.

- Günün nasıl geçti güzelim?

+ Aynı abi. Hiçbir şey olmadı. Erken yatacağım bugün. Çok uykum var

- Ders?

Diye sordu.

+ Yarın baksam?

- Sadece tekrar et o zaman bugün. Erkenden yatarsın.

Gülümsedim

+ Tamam. Ben odamdayım.

- Tamam güzelim.

Dedi. Ben de abimin odasından çıktım. Evimizin duvarlarında hepimizin olduğu birsürü çerçeve vardı. Her fotoğrafın da ayrı bir anısı...

En üst kata çıktım. Bu katta Rüzgar abim ve ben kalıyorduk. Odama girdim. Benim odam güneş alan odaydi. Güneşi seviyorum.

Çalışma masama oturdum. Bugünkünden yazdıklarımı çıkardım ve okumaya başladım. O anda kapı açıldı. Rüzgar abim gelmişti. Elleri eşofmanının cebindeydi. İlk önce odaya baktı. Sonra yanıma geldi. Elini omzuma koydu ve ne yaptığıma baktı.

Sonra yatağıma oturdu ve etrafa baktı.

Selin: Birşey mi oldu abi?

Rüzgar: Hiç. Uyaracak konu bulamadım. Ben Poyraz a bakayım.

Dedi. Abimin bu haline güldüm. Abim odadan çıktı. Islık çalarak Poyraz in odasına gitti.

Yarım saat sonra kapım çaldı. Her kim ise girmesi için komut verdim. Gelen hizmetli ablaydı.

Hizmetli: Selin kızım, seni yemeğe bekliyorlar.

Gülümsedim

Selin: Tamam abla. Teşekkürler. Hemen geliyorum.

Abla da kafasını salladı ve odadan çıktı. Ben de abilerimi ve kardeşimi fazla bekletmemek adına hızlıca aşağı indim.

Yemek odasına girdim. Herkes beni bekliyordu. Ben de yerime Rüzgar abimin yanına oturdum. Yemeğe başladık.

Doyduğumu hissettiğimde geriye yaslandım. Bir yudum su içtim. Poyraz gergin gözüküyordu. Bana baktı ve gözlerini kaçırdı. Ne oldu anlamında gözümü kırptım.

Hiçbir şey söylemedi.

Yemekten sonra uyuyacağımı söyleyerek odama çıktım. Benim hemen arkamdan da Poyraz geldi.

Poyraz: Abla. Sana birşey söyleyeceğim ama aramızda kalacak. Abilerime söylemek yok.

Kaşlarımı çattım.

Selin: Ne oldu?

Poyraz: Abla... Hani Egemen vardı ya? Hatırlıyor musun? Çok yakın arkadaşımdı.

Kafamı salladım. Egemen bir ara sık sık bize de gelirdi.

Poyraz: Biz kavga ettik. Hiçbiri gerçek arkadaş değilmiş. Bugün sözlü tartıştık. Yarın kavgaya çağırıyor. İşin kötüsü de Meriç abim onlarla arkadaşlığı kurmamam konusunda beni uyarmıştı. Ne yapacağım abla?

Evet, Meriç abimin gözünün tutmadığı kişiler çoğu zaman bize sıkıntı çıkartan kişiler oluyor. Meriç abim se Egemen konusunda Poyraz' ı uyarmıştı. Tabii benim canım kardesim abimi dinlemek yerine Egemen ile görüşmeye devam etmişti.

Selin: İlk önce sakin ol. Abime gidip söyleyeceğiz. Sonradan öğrenmesi daha kötü olur.

Poyraz: Ama abla. Abimi biliyorsun. Çok kızar.

Abilerim asla kavga etmemizi istemezdi. Kendileri de etmez. Konuşup anlaşabileceğimizi düşünür.

Selin: Ne yapacağız peki?

Poyraz: Bilmiyorum.

Selin: Ayaz abime söyleyelim.

Poyraz: Abla olmaz.

Selin: Ne yapacaksın Poyraz? Yarın kavgaya gidip ağzın yüzün kan içinde geleceksin. Abimler öyle mi görsün seni?

Düşündü. Sıkıntılı bir nefes verdi.

Poyraz: İyi tamam. Birazdan abim ile konuşurum. Abla sen de yanımda olsan?

Selin: Tamam. Sen abimi çağır.

Kafasını salladı ve aşağı indi. Abilerim kavgayı sevmez. Ben de sevmem. Ama Poyraz kavgaya yatkın bir çocuk. Konuşmak yerine direkt bağırır ve güç kullanır. Abilerim de bunu engellemeye çalışır.

Fazla beklemeden ben de Poyraz ın odasına girdim. Zaten kısa süre sonra da Ayaz abim ve suçlu bir Poyraz geldi. Ayaz abim duvara yaslandı ve Poyraz a baktı. Gerçekten bazen sert olabiliyorlar.

Poyraz konuştu.

Poyraz: Abi. Egemen iyi bir arkadaş değilmiş. Bugün sözlü tartıştık. Yarın kavgaya çağırıyorlar.

Ayaz abim: Kavgaya mi çağırıyorlar?

Dedi şaşkınca. Poyraz ise iyice gerilmişti. Abim biraz düşündü. Poyraz in yanına gitti. Elini omzuna koydu ve hafif sıktı. Daha sonra Poyraz a sarıldı.

Ayaz abim: Merak etme aslanım . Ben hallederim.

Dedi. Poyraz da gülümsedi ve kafasını salladı. İşte bu kadardı. Övünmek gibi olmasın ama abilerim aynı zamanda mükemmel iş bitiricilerdir.

Bu mesele de burada bittiğine göre uyuyabilirim. Ayaz abime iyi geceler dedikten sonra odama çıktım

Direkt yatağıma atladım ve gözlerimi kapattım. Tam uyku ile gerçek dünya arasında kalmışken kapımın açıldığını duydum.

Alnımda bir baskı ve üzerimin örtülmesi. Daha sonra tekrar kapı sesi.

Bu Meriç abimdi. Bu eve geldiğimiz her gece üzerinizi örter ve giderdi. Canım abim .

Gece sebepsiz yere uykumu almış bir şekilde uyandım. Yataktan kalktım. Biraz odaya boş boş baktım. Daha sonra bahçeye çıkmaya karar verdim.

Merdivenlerden sessiz olmaya özen göstererek aşağı indim. Oturma odasında masanın üzerinde olan kitap dikkatimi çekti. Kitabı aldım ve sessizce dış kapıyı açtım.

Akşamları bahçede fazla koruma olmazdı. Onun verdiği rahatlıkla arka bahçede bulunan küçük koltuklara gittim. Hava karanlıktı. Sokak lambasının ışığı eşliğinde kitabımı okumaya başladım. Bu kitabı Meriç abimin elinde görmüştüm. Konusu çok hoşuma gitti.

Hava biraz soğuktu. Ama umursamadım. Okumaya devam ettim.

Başımda fısıltı ile konuşulmasıyla gözlerimi açtım.

Selin: Abi? Noldu?

Rüzgar abim hafif sert tuttuğu sesi ile konuştu.

Rüzgar abim : Hiç! Sabahtan beri kız kardeşimi arıyorum!

Sonra aklıma gece geldi. Ya ben burada uyumuşum. Kucağımdaki kitaba baktım. Sonra Rüzgar abime baktım.

Rüzgar abim: Daha kaç kere gece dışarı çıkma diye uyarmam gerek Selin!

Selin: Uyuyakalmışım.

Rüzgar abim: Hadi gel. Kahvaltı yapacağız. Okul yokmuş bugün benimlesin cadı

Kafamı salladım. Odama çıktım. Yatağıma yattım ve uyumaya devam ettim.

Ben geldimmm. Nasılsınız? Baktım Wattpad açılmayacak, ben de buradan tekrar başlamak istedim. Bölümleri düzenleyerek atacağım canlarım.

Evett. Hikayeyi nasıl buldunuz?

Görüşürüz 😍😍