Elimdeki kanlı bıçakla koşarken bir yandan da arkamda kalan karanlık sokağı kontrol ediyordum. Başka zaman olsa hiç zorlanmadan koştuğum bir saatlik dilim şuan beni nefes nefese bırakıyordu. Yirmi yedi senelik hayatım boyunca büyüdüğüm sokakta birçok kavga görmüş ve kavgaya karışmış biri olarak bu kadar korktuğum birgün yaşadığımı hatırlamıyorum.

Elimdeki bıçağı biran olsun gevşetmezken sonunda yavaşlayarak sağımdaki sokağa döndüm. Ölüp ölmediğini bilmediğim o adamın hayali görüntüsü gözümden biran olsun silinmiyordu. Biraz ilerleyip bir duvar kenarına yaslanarak yere çöktüm.

Bugün yaşadığım herşey normal olmayan hayatımı daha da anormal hale getirecekti. Farkındaydım fakat ne denli bir dünyaya çekileceğimi bilmiyordum.

Ben kimsesizler içinde kimseydim. Herkesin bir kimsesi varken ben daima kimsesiz bir kimse olmuştum. Yolumun değiştiği bu geceden sonra kimsesiz kalmaya devam edecek miyim yoksa yeni yolum bana çoğalmayı mı öğretecek ?

Ben Armina. Annesini ve babasını hiç tanımamış, el kadar bebekken bir mahallenin camisinde bulunmuş yetimim. Mehpare teyzesinin kol kanat gerdiği,Aslan amcasının isim verdiği,küçük mahallenin maskotuyum.

Ben Armina, kimsesizler içinde kimseyim. Kimsesizliğime ortak olmak ister misin ?

Merhaba kıymetli arkadaşlarım ! Birçok kurgum taslaklarda beklerken ve ilerlemişken bu kurgum çok yeni olmasına rağmen daha yayınlanabilir gibi hissettim. İlk defa bir kurgumu sizlerin huzuruna sunuyorum kusurum olmuşsa affola. Lütfen eksiklerimi ve fikirlerinizi benimle paylaşmaktan çekinmeyin. Eğer istediğim heyecanı okurlarda yakalayabilirsem çok uzun bir yol bizi bekliyor gibi :))) keyifli okumalar dilerim ve düzenli bir şekilde bölüm atamayacağımı belirtmek isterim. ;)