Hayata nasıl bakıyosunuz? Benim gibi yorumsuz mu? Dramaya bağlamamaya gerek yok! Herşey bir haberle başladı..

"Oğlum habere bak lan" diye içeri çağırdı beni Hazal.

Elimdeki çilek kasesiyle içeri girip

"Nolmuş? " dedim Hazal da "İstanbul'da iki kaçak katil varmış lan kapıyı kitle akşam vakti bide"

"Abartma oğlum sanki bizim başımıza gelcekte kaç haber gördük bi kere başına geldi mi? " İlk defa mantıklı konuşuyordum. "Olsun çok emin konuşuyosun sen gene kitle" diyip boş yapıyodu. "Hazal yatarken kitlemiyor muyuz zaten? Azcık relax ol" diyip püfledim. "Ben yatıyorum o zaman zaten saat 02.34 çok geç olmuş" bunu diyince benimde uykum gelmişti

bende yatmaya gidicektim "tamam ben kitlerim kapıyı sen pencereleri ört kedi giriyo eve yanlışıkla kedi falan girer altına sıçarsın" diyip kapıyı kitlemeye gittim. Sonra Hazal'a seslendim "Örttün mü pencereleri?" aradan bir ya da iki saniye sonra "Evet!" cevabını alınca "hadi sana iyi geceler ben yatıyorum!" dedim "İyi geceler! "

BÖLÜM SONU