Şarkı: sabrına carpenter/ feather

Sabah uyandım. Abim yanımda deildi. Evet artık demir'e abi diyordum.

Sonuç olarak öz abimdi artık kabullenmeliydim. Her şey gibi binada kabullenmeliydim.

Ben hemen elimi yüzümü yıkadım. Üzerimi değiştirip aşağı indim.

Kimse uyanmamıştı. Bende yemek yiyebileceğimi sanmıyordum. Bu yüzden evden çıktım.

Arabama binip şirkete gittim. Arabamı otoparka park ettikten sonra şirkete girdim.

Cansu yanıma gelip kahvemi verdi. Ve cansu'dan kahvemi aldım ve odama çıktım.

Kapımı açtığımda masamın üzerinde bir demet pembe gül buldum.

Kimin getirdiğini düşünmeye başladım o sırada üzerinde duran nota baktığımda, notta;

Fırtınalı o sabah ışıkları gibi geldin.

Sen benim ufuk çizgim ol ben yelkenlerimi sana çevireyim. Merak etme görüşeceğiz...

Gizli hayranın.

Kimin getirdiğine dair bir şey yazmıyordu. Bu gizli hayranımı bulmam lazımdı. Benim en sevdiğim çiçeği bile biliyorsa kesinlikle benim yakınımdan biri olmalıydı.

Ama kim olabilirdiki. Kimseyle konuşmazdım. Berk olamazdı. O benim kardeşim di. Ama başka bir erkek ile de konuşmazdım.

Aslında kimse ile konuşmazdım. Ama bu kişi kimdi. Ben neden böyle bir şey göndermişti.

Cansu'yu odaya çağırdım.

Cansu odaya geldiğinde ona "bu çiçekleri kimin bıraktığını biliyor musun?" Diye sordum.

Sorduğum soruya şaşırarak."hayır Defne hanım odanıza kimin girdiğine dair bir şey bilmiyorum." Dedi.

Bende Cansu'yu gönderip güvenlik kulübesinin yanına gittim. Kameralardan kimin girdiğine bakmak için.

Güvenlik görevlisi olan Ali abiye kameraları açmasını istedim.

"Abi elinde çiçekle beraber gelen bir adam bulmamız lazım. Bi baksana." Dedim

"Tamam Defne hanım hemen açıyorum kameraları. Ama ben elinde çiçekle gelen bir adam görmedim. Bunuda söylemek isterim." Dediğinde şaşırdım.

Eğer güvenlik görmediyse odama çiçekleri nasıl koymuştu? Ve kimdi? Biz kameralara bakmaya başladığımızda Cansu geldi yanımıza.

"Defne hanım toplantı saatiniz geldi. Sizi bekliyor herkes." Dedi.

Bende" tamam geliyorum şimdi." Dedim.

Ali abiye kolay gelsin diyip toplantı odasına geçtim. İçeri girdiğimde tanımadığım ama sanki önceden gördüğüm biri vardı.

Kim olduğunu bilmiyordum. Ve masaya oturdum.

Toplantı başladı.

"Merhabalar ben Ilgaz Uğur ışılak. Sizin markanız ile çalışmak istiyorum. Ve bunun için buraya geldim." Dedi.

"Peki. Anlaşma için evrakları imzalamanız yeterli. Sonrasında markamız ile çalışabilirsiniz." Dedim ve evrakları Ilgaz beye uzattım.

Evraktaki maddeleri okurken bir maddede gözleri takılı kaldı.

Ve sonrasında"size karşı markanızı başka kişilere satabileceğimi gerçekten düşünüyor musunuz Defne hanım?" Diye sordu.

"Hayır. Her şey sadece tedbir amaçlı. Artık imzalayacak mısınız? Yoksa vazmı geçiceksiniz?" Diye sorduğumda cevap bile vermeden evrakları imzaladı.

Ve toplantı bitmişti. Bende odama geçtim.

Şimdi benim markam olan bir mağaza olacaktı.

Benim ilk mağaza ile anlaşmamdı. Heyecanlıydım. Ama hala aklım sabah ki gizli hayranday dı.

Ben önümdeki dosyalar ile ilgilenmeye başladım.

Dosyalar ile ilgilenirken odaya biri girdi. Kapıya vurmaya bile gerek duymayan kişi Ilgaz beydi.

Hemen karşımda durup elindeki pembe gülleri bana uzattı.

"Pembe gülleri sevdiğinizi duydum, Cansu hanımdan."dedi.

(Ilgaz'ın verdiği güller)

Evet pembe gülleri seviyordum. Çünkü pembe gülün anlamı; zariflik, nezaket ve güzel anlamına geliyordu.

Ve bana göre pembe güller çok zarif olurlardı. Galiba anlamından dolayı böyle düşünürdüm.

Pembe gülleri alıp masama bıraktım.

"Teşekkür ederim güller için. Bir kahve içmek ister misiniz Ilgaz bey?" Diye sordum.

Ilgaz bey ise "yok teşekkür ederim. Ama bana bey dememe gerek yok. Ilgaz diyebilirsin." Dedi.

Bende"peki Ilgaz."dedim. Ve gülümsedim.

Oda bana karşılık vererek gülümsedi ve odadan çıktı.

Uzun bir süre güllere baktım. Çok güzellerdi ben bir kez daha pembe güllere aşık olmuştum. Ama çok güzellerdi.

Ve bugün ki ikinci güldü. Ilgaz Cansu'dan öğrenmişse sabahki gülleri gönderen kişi gülleri sevdiğimi nereden biliyordu.

Ben bu soruların içinde kaybolduğumda içeri abim geldi.

Koltuğa oturdu.çatık kaşlar ile iki tane güllere bakarak. "bu gülleri kim gönderdi? Ve neden gönderdi?" Diye sordu.

Bende ne diyeceğimi bilemedim. Ama yalan söylemekte istemedim. Bu yüzden;

"Bir tanesi sabah gizli bir hayranımdan geldi. Yani kimin hönderdiğini bilmiyorum. İkinci gülleri ise Ilgaz getirdi. Yeni mağaza ile anlaşmıştıkya hani Ilgaz bey o işte." Dedim tek nefeste o kadar hızlı konuşmuştum ki bir an nefessiz kalmıştım.

Abim ise"tamam." Dedi. Ama inanmıyormuş gibi bakıyordu. Sonrasında ise "beraber bı restoranta gidelim mi? Sabah kahvaltı yapmammışsın." Dedi.

Bende o söyleyene kadar fark etmediğim açlığımı fark ettim. Ve " olur gidelim dedim.

Ve beraber şirketten çıktık. Ben ilk önce eve gitmek istedim. Hem gülleri bırakmak için hem de üzerimi değiştirmek için.

Eve geçtik ve gülleri suya koydum. Üzerime mavien sevdiğim elbisemi giydim.

Hafif bir makyaj yapıp aşağı indim.

Abim hazırdı.

Beraber restoranta gittik. Yemek yedik. Ve ondan sahil kenarına gitmek istediğimi söyledim.

Oda beni kırmayıp kabul etti ve beraber sahil kenarına gittik.

Deniz havasını çok seviyordum. Bana iyi geliyordu.

Deniz kenarına oturup dalgaların sesini dinlemeye başladım. Bu sesi çok seviyordum. En çok Berk ile beraber gelirdik buraya.

Artık gelemiyorduk. Onlarda beni aramıyordu. Bu yüzden beni unuttuklarını düşünmeye başlamıştım.

Abim ile bereber biraz sohbet ettikten sonra eve geçtik. Akşam olmuştu.

Odama çıktım. İlk önce bir banyo yaptım. Sonrasında biraz bakım yapıp yattım. Ve hiç bir şey düşünmeden kendimi uykunun kollarına bıraktım...

Arkadaşlar kusura bakmayın köyden yeni geldim. Ve bu yüzden geç bölüm atmak durumunda k

aldım. Kusura bakmayın.

İyi okumalar. Oylayıp yorum yaparsanız sevinirim...

Bölümlerin geç geldiğini biliyorum bu yüzden özür dilerim kusura bakmayın.

Instagram: gamzeli_trkr

Takip ederseniz mutlu olurum...🫶🏻