Medya:Demir kılıç

Hayatım gittikçe kotüye gidiyordu. Abilerim arkadaşlarım benim bilmem gereken her şeyi benden gizliyordu. Onlar benim üzülmemem için yapıyorlardı biliyordum. Ama elimde deildi.

Benden saklanan her şey gittikçe fazlalaşıyordu. Fazlalaştıkça korkularım artıyordu.

Ya daha kötü şeyler ile karşılaşırsam diye korkuyordum. Hem daha ne kötü haber alabilirdimki.

Her şey daha ne kadar kötü olabilir dedikçe, daha kötü şeyler oluyordu.

Korkularım arttıkça uykularım kaçıyordu.

Kaçırıldıktan sonra daha fazla korkmaya başlamıştım.

Her ne kadar abilerime söylemesem de abilerimin de annem gibi beni "kara leke" olarak görmesinden korkuyordum.

Annem ben kız olduğum için her zaman beni kara lekesi olarak görürdü.

Beni tam olarak o yüzden sevmezdi.

Acaba yaşasaydı, benim patron olduğumu görseydi benimle gurur duyarmıydı.

Her zaman bu bilinmezlik ile yaşıyacaktım...

✨

Sabah geç uyanmıştım. Çünkü gece uyuyamamıştım. Abilerim kahvaltı yapmışlardı bile.

İreme hala kızgın ve kırgındım. Bana bunu nasıl yapabilmişti ki?

Daha fazla düşünüp kafamı yormayacaktım

değmezdi onlar için.

Bende elimi yüzümü yıkadım. Ve üzerimi değiştirip aşağı indim.

Defne'nin kombini

Bugün şirkete gidecektim. İşleri ihmal etmemeliydim. Hem bugün bir mağaza ile anlaşmamız olacaktı. Ve olmak zorundaydım.

Hemen mutfağa geçtim. Kendime bir şeyler hazırlayıp yemeğe başladım. O sırada telefonuma bildirim geldi.

İrem; beni affettim mi?

İrem; özür dilerimmm.

İrem; nolur affet beni Defne.

İrem; afettin mi?

Defne; İrem konuşmak istemiyorum seninle.

Defne; konuşabileceğimide sanmıyorum.

İrem kişisi engellendi.

İrem'i engelledik ten sonra bir şeyler atıştırdım.

Sonrasında abilerime çıkıcağımı söyledim.

Ve çıktım.

Şirkete geldiğimde cansu yanıma geldi. Ve mağaza ile olan toplantının iki saat sonrasına alındığını, gelicek kişilerin işlerinin çıktığını söyledi.

Bende odama geçtim. Dosyaları hözden geçirdim. Ben dosyalarla ilgilenirken mesaj bildirimi geldi.

?; o adama parayı vermişsiniz.

?; neden yaptınız bunu.

? Baba olarak değiştirdiniz.

Defne; beni kaçırdılar senin kumar borcun yüzünden.

Defne; birde neden mi diye soruyorsun.

Defne; hem kumar oynadığını bile saklamışsın. Sen bu kadar aciz bir insansın.

Baba kişisini engellediniz.

Babamı engelledik ten sonra tekrardan dosyalara odaklanmaya çalıştım.

Toplantı saati gelmişti bende toplantıya girdiğimde. Karşımda yağız avcı vardı.

Bu adam hala ne istiyordu ki. Neden buradaydı.

Ben"burada ne işiniz var yağız bey?" Diye sorduğumda.

Bana"iş için burdayım Defne hanım. Rahat olun bu sefer sizi kaçırmıyacağım. Ben istediğimi aldım ve sizinle sadece anlaşma yapmak için geldim." Dediğinde şaşırdım bir şeyler karıştırıyordu. Ama ne.

Sonrasında masaya oturdum. Ve toplantı başladı. Aslında gerçekten de buraya iş için gelmişti.

Belkide adam öldürmekten toplantıyı ertelemişti. Ondan bu haraketleri beklerdim.

Neyse bir şekilde toplantıyı bitirdik. Onunla iş yapmayı kabul etmiştim.

Ben toplantıdan sonra odama geçtim. Ve odama Demir geldi.

"Seni kaçırdı mı o adam?" Diye sordu.

Ondan böyle bir soru beklemiyordum. Acaba gerçeği mi soyleseydim ya da yalan mı söyleseydim.

Gerçeği söylemeye karar verdim.

"Evet kaçırdı. Ama önemli bir şey deildi.

Esir tuttu sadece oda bir kaç saat sürdü." Dedim.

"Neden kaçırdı?" Diye sordu. Neden merak ediyordu ki.

"Boşver" dediğimde. Sinirlenmiş gibiydi.

Sonrasında "Ne demek boşver ya burada benim kardeşimi kaçırmışlar. Sen bana boşver diyorsun." Dediğinde şok olmuştum.

Ne demişti o. Kardeşim mi demişti. Bir saniye ben yanlış duymuş olmalıydım.

"Ne kardeşi?" Diye sorduğumda bana;

"Yani seni kardeşim gibi gördüğüm için öyle söyledim yanlış anlama." Demişti.

Ama ben hala şoktaydım. Dediği şey imşallah söylediği gibi kardeşi görmesidir.

Aksi taktirde ben böyle bir şey kaldıramam.

Sonrasında Demir bir şey söylemeden gitti.

Bende şirketteki işlerimi halledip eve geçmiştim. Ama sanki bir boşluktaydım.

Ama hatırladım irem'in olamdığını. İrem olsaydı hemen onu çağırırdım. Ama yoktu. Bana ihanet etmişti. Ve bunu kendisi seçmişti.

Bende acıkmıştım. Telefonumu aldım ve kendime bir şeyler söyledim. Siparişler gelene kadarda evi temizlicektim.

Bu yüzden üzerimi değiştirdim tekrardan aşağı indim.

Etrafı toplamaya başladım. Ama bu böyle olmiyacaktı. Tek başıma yapamicaktım.

Tam salonu toplamıştım ki kapı çaldı.

Siparişlerim gelmiştir diye koşarak kapıyı açmıştım ki. Kimse yoktu ve yeniden sadece bir zarf vardı.

Eve geçtim ve zarfı açtım. İçinde bir hastane rapor kağıdı ve not çıktı. İlk önce notu açtım.

Defne'nin evlatlık olduğunu ya siz söylersiniz ya da ben Defne'ye gerçekleri anlatırım...

Kimin yazdığı yazmıyordu. Hastane raparunu açtığımda bir DNA testi ile karşılaştım.

Testte benim evlatlık olduğum yazıyordu.

Hatta yaman kılıç diye bir adamın kız olduğum yazıyordu.

Buda demek oluyordu ki ben ve Demir kardeştik. Ortağım ile kardeştim.

Bu nasıl olabilirdi. Ve bunu abilerim biliyordu. Benden saklıyorlardı. Ama nasıl.

Bu benim için en büyük hayal kırıklığı idi.

Her şeyi affedebilirdim ama bu yapılanı asla affedemezdim.

Benden evlatlık olduğumu nasıl saklarlardı.

Bir oyun oynayacaktım.

Bunları okumamış gibi davranıp onlardan dinlermiş gibi yapıcaktım tabi anlatırlarsa.

Bu yüzden yeni bir zarfa koydum notları. Ve bir kenara kaldırdım.

Abilerim gelince onlara vericektim.

Acaba söylicekler miydi.

İzleyip görücektik. Ben tam zarfı kaldırdığımda kapı çaldı. Bu seferki siparişlerimdi.

Aldım ve parasını ödedim. Sonrasında salona geçtim. Bir film açtım ve izleyerek yemeğe başladım.

Yemeğim bittiğinde iş yapmaya devam ettim. Çünkü ev çok dağınıktı. İrem sağ olsun.

Evi toparlarken bir yandan da tekrardan sinirleniyorum. Sonrasında evi temizlemiştim ama akşam olmuştu.

Abilerim de eve gelmişti ve planı başlatma vakti gelmişti. Hemen abilerimin yanına gittim. Ve zarfı ellerine tutuşturdum.

Onlarda zarfı açtılar ve gülen yüzleri soldu.

Bende bilmiyormuş gibi yapıp "ne oldu abi? Bir sorun mu var?" Diye sorduğumda. Hiç bir şey olmadığını söylediler.

Beraber yemek hazırlamak için mutfağa geçtik. Yemeği hazırlayıp yemeğe başladık.

Ama ben büyük hayal kırıklığına uğramıştım.bana anlatmaları gerken bir olayı saklamışlardı.

Bende ağızlarını aramak ile uğraşmayacaktım. Belkide yalandı. Yarın bu olayı Demire anlatıp DNA testi yaptıracaktım.

Bütün gerçekleri öğrenecektim. Ama şimdi zamanı deildi. Bunu gilzi yapıcaktım. Herkesten gizli.

Acaba gerçekmiydi? Gerçek olsun istemezdim. Onca zamanın boşa gitmesini iztemezdim. Ama gerçek deilsede. Demir neden kardeşim demişti bana.

Kafam çok karışmıştı ne yapıcaktım bilmiyordum. Ben gerçekten evlatlık olabilirmiydim. Bence olmazdım.

Yoksa annem ve babam beni almazlardı.

Sonuç olarak beni kara leke olarak görüyorlardı.

Evlatlık almış olamazlardı. En iyisi uyumaktı.

Yemekten sonra abilerime işte çok yorulduğumu söyleyip uyumak için odama çıktım. Nu oalyı düşünmekten zaten uyuyamıyordum. Bende çizim yapmaya karar verdim.

Çalışma masama geçtim. Kulaklığımı taktım ve çizim yapmaya başladım.

Baya bi uzun sürmüştü resim çizmem. Ama kafam dağılmıştı. Müzik dinlemek iyi gelmişti.

Her şeyi kısa bir anlığına unutmuştum.

Üzüntüm gitmişti. Ve artık uyuyabilirdim. Yarın çok işim vardı.

Ama bunu Demire nasıl anlatıcaktım ki.

Asıl olay Demir bu DNA testini kabul edicekmiydi.

Kafamda bir sür

ü soru vardı. Bunlardan kurtulmak için kendimi uykunun kollarına bıraktım...

Kitabımı kuduğunuz için teşekkür ederim...

Instagram: gamzeli_trkr.

Takip ederseniz mutlu olurum...🫶🏻