Hay​​​atımın en zor günüydü. Belki de daha zor günler beni bekliyordu, bilemezdik.

En çaresiz anımda kimse yoktu yanımda.

Ne anne ne de baba.

Beni şu koca dünyada yapayalnız bırakmışlardı. Her gece ağladığımı kimseye söylemedim. İnsanları kendim için üzemezdim, ama zaten üzülmezlerdi. Bundan çok net emindim.

Her şey daha kötü oluyordu. Yaptığım her şeye yasak koyardı babam; telefona bakmak yasak, dışarı çıkmak yasak, insanlarla konuşmak yasak... Gibi kısacası yaşamak benim için yasak gibiydi. Eve babam gelince zaten odamdan çıkamazdım korkardım. Yanımda babam varken hiç konuşmazdım.

Konuşamazdım. Korkardım dayak yemekten, ama babam dövmekten keyif alırdı.

Arkadaşlarımda beni pek sevmezdi, bu zamana kadarda zaten hiç arkadaşım olmazdı. Hem baba hem anne sevgisi görmeden büyümüştüm. Ama sevilmemeye zaten alışıktım.

Kimse benim kariyerim konusunda bana inanmazdı. Patron olucam işimi o kadar çok ileri götürü em dediğimde, bana inanmazlardı, güler geçerler di.

Bana hiç inanmazlardı.

Ve ben her şeye rağmen başarmıştım.

Büyük bir moda tasarımcısı olmuştum.

Herkes beni tanımıştı, bütün dünya tanımıştı beni.

Ben Defne Yıldız hayatını çöpe atmaya çalıştıkları Defne Yıldız...

Sabah abilerimin bağırışları yüzünden daha hava aydınlanmadan uyanmak zorunda kaldım.

Ne olduğunu anlamak için aşağı inicektim.

İlk önce elimi yüzümü yıkadım.

Sonrasında üzerime rahat bir şeyler giydim.

Aşağı indiğimde tanımadığım bir adam vardı.

Ve abimlerle kavga ediyorlardı. bu adam kimdi? Ve neden bana tanıdık geliyordu?

Sanki önceden bu adamla çok kez karşılaşmıştım. Ama hatırlamıyordum.

Ya da benzetmiştim, bilmiyorum.

Kim olduğunu merak ettiğim için yanlarına gittim. Acaba neden kavga ediyorlardı.

Abilerim o kadar sinirli dilerki beni gormemişlerdi ve adamı evden kovmaya çalışıyorlardı.

Adam "bu olay daha burda bitmedi. Görüşüceğiz." Dedi ve gülerek gitti.

Bu adam niye bu kadar sakindi. Abilerim hala benim geldiğimi fark etmediler.

Bende "o adam kimdi?" Diye sordum.

Beni daha yeni fark etmişlerdi. Ve Kadir abim, Çağan abim ve ikizim Berk birbirlerine baktılar ve sonra Kadir abim söze girdi."prensesim o adam hiç kimseydi noşver sen o adamı. Sen geç mutfağa kahvaltı yapalım. Hadi." Dedi.

Bende fazla bir şey söylemeden tamam diye geçiştirdim. Ama bende Defne isem o adamın kim olduğunu öğrenirdim.

Mutfağa girdim. Ve kahvaltı hazırlamaya başladım. Acaba o adam kimdi? Ben niye tanıyor gibi oldum. Hiçbir fikrim yoktu. Acaba adı neydi? O adamın kim olduğunu nasıl öğrenebilirdim ki.

O sırada Berk içeri girdi ve "yardım lazım mı?" Diye sorunca bir ana afalladım.

Sonrasında "olur." Dedim.

Ve beraber kahvaltı hazırlamaya başladık.

Kahvaltı hazırlarken Berk'e "Berk o adam kimdi?" Diye sordum.

Bir an durdu ve bana döndü. Bak Defne o adam sana yaklaşırsa veya bir şey söylerse bize haber ver. Ve onunla sakın konuşma tamam mı kardeşim?" Diye söyleyince şaşırdım.

Ve daha çok merak ettim. Ne saklıyardı benden?

"Tamam ama neden? Kimdi o adam? Niye benden saklıyorsunuz?" Diye sordum.

Berk"o adam tehlikeli biri. O adam hakkında bir şey bilmene verek yok.

Ve bu konu hakkında abimlere sakın bir şey sorma tamam mı?"

Dediğine şaşırdım. Neden? Ben niye bu konular hakkında bir cikrim olmuyor.

Niye bana bir şey söylemiyorlar ya, çıldırıcam resmen.

Ama yinede "tamam" diye geçiştirmiştim.

Ama ben bu adamı bulacaktım. Bizden ne istiyordu bulucaktım. İlk önce ismini öğremeliydim.

Ben bunları düşünürken Berk, abimlere çağırmaya gitti.

Geldiklerinde sohbet ederek kahvaltımızı yaptık.

Ben üzerimi değiştiemek için odama çıktım.

Siyah crop ve altımada siyah eteğimi giydim. Beyaz topuklu çizmelerimi giydim.

Ve artık hazırdım.

Bu arada babam annemi bıçaklayarak öldürdü. Ve annem mezara, babam ise hapise girdi. Ben ve ikizim Berk beraber yaşıyorduk. Annem öldükten sonra Kadir abim ve çağan abim bize taşındılar. Yani bir aydır beraber yaşıyorduk. Çok kötü bir şey di abilerimle yaşamak. Ben moda tasarımcısıyım ve abilerim benim giydiğim kıyafetlerin hepsine karışıyorlardı.

Bu yüzden evden çıkarken onlara görünmeden çîkmaya çalışıyordum.

Aşağı indim ve abilerime ben çıkıyorum diye bağırdıktan sonra evden çıktım.

Arabama ilerledim ve arabam ile şirketime geldim.

Asistanım cansu yanıma geldi. "1 saat sonra toplantınız var." Dediğinde şaşırdım.

Çünkü toplantıma daha çok vardı. "Tamam cansu sen gidebilirsin dedim. Ve odama geldim.

Şirketim için ortak arıyordum. İnşallah bu sefer bulabilirdin. Çünkü hiç bir zaman bulamamıştım. Daha doğrusu güvenememiştim. Bu sefer olucak gibi hissetmiştim.

Neyse ben toplantıya hazırlanıyordum.

Çok stres yapmıştım. Korkuyordum. Yine şirketimi batırmaya çalışırlar diye korkmuştum. Acaba bu seferkiler kimdi?

Gözüm tutucak mıydı? Hiçbir fikrim yoktu.

Telefonum çalınca kimin aradığına baktım.

İrem arıyordu. İrem benim en yakın arkadaşım. Daha doğrusu tek arkadaşımdı.

O benim bebekliğimden beri yanımdaydı.

Tek desdekçimdi. Her şeyimi biliyordu.

Babamın nasıl bir piskopat olduğuna kadar her şeyi biliyordu. zaten bir oma sığınıyordum.

Bir tek onunla konuşuyordum. O benim tek ve en yakın arkadaşımdı kısacası.

Onu çok uzun zamandır aramıyordum.

Bayadır konuşmadığımız için beni uzun süre boyunca soru yağmuruna tutucaktı çok net emindim.

Telefonu açtığımda;

"Uzun zamandır niye aramıyorsun beni kızım. Meraktan ölüyordum farkımdamısın?" Diye sorduğunda bu konuşmanın akşama kadar süreceğini anladım.

"İremim, aşkım benim şimdi toplantım var bitince ararım seni. Görüşürüz bebeğim." Dedim.

"İyi öyle olsun ama beni mutlaka ara." Dedi ve kapattı.

Bende toplantı vaktim geldiği için toplantı odasına doğru yürümeye başladım.

Tam yolda yürürken bir mesaj geldi.

Kim olduğuna baktığımda bilinmeyen numara olduğunu gördüm.

Mesaja baktığımda;

?:merhaba Defne Yıldız.

?:biliyorum benim kim olduğumu merak ediyorsun. Ama merak etme yakında göreceksiniz.

Defne: kimsiniz siz?

?: yakında göreceksiniz. Görüşmek üzere.

?: önünüze bakmanızı tavsiye ederim.

Yazdığı şey ile önüme baktım. Ve bakmam ile birlikte bir adama çarpmam bir oldu.

Adam özür dileyip gittiğinde, bu adamın kim olduğunu merak ettim.

Sabah bir bu iki olmuştu. Bizden ne istiyorlardı. Neden bana yazdı. Düşünürken toplantı olduğu aklıma geldi.

Ve koşarak toplantı odasına gittim. Ve benimle ortak olmak isteyen adamın ismi Demir idi.

Gözüm tutmuştu. Ve ortaklığı kabul ettim.

Ve toplantı bitmişti. Bende odama gittim ve eşyalarımı toplayıp eve vitme kararı aldım.

Eve geçtiğimde iremi aradım. Baya uzun süre konuştuktan sonra telefonu kapattım çe rahat bir şeyler giyip, makyajımı temizledim.

(Defne'nin kıyafeti)

Aşağı indim. Çok acıkmıştım. Kendime salata yapıp, yemeğe başladım.

O sırada içeri Çağan abim girdi ve yanıma oturdu. Salatamdan yemeğe çalışınca bende"abi ya git kendine yenisini yap." dedim.

"Olmaz senin yaptığın daha güzel oluyor. Ver biraz yiyim." Dediğinde beni ikna etmişti.

Beraber salata yedikten sonra benim canım film izlemek istediğimi söyledim. Ve beraber fil izlemeye başladık. Film çok güzeldi. Ama. Bitmiş olmasına üzülmüştüm çünkü filme bayılmıştım.

Sonrasında akşam olduğu için odama çıktım. Üzerime geceliğimi giydim ve yatağıma girdim.

Tam uyuyacağım zaman mesaj bildirimi geldiği için tekrardan kalktım.

Mesaj sabahki adamdan gelmişti.

?: iyi geceler prensen

Defne: kimsiniz ya siz?

?:yakında öğreniceksin sabret Defne yıldız.

Kimdi ya bu adam beni nerden tanıyordu.

Neden bana yazıyordu, neden neden?

Sonrasında uykum çok olduğu için kendimi uykunun kolarına bıraktım...

1070 kelime.

Bu benim ilk kitabım. Hem oylayıp hemde yorum yaparsanız sevinirim...

Instagram: gamzeli_trkr

Takip ederseniz mutlu olurum...🫶🏻

Gelişmeleri hesabımda paylaşıyorum. İyi okumalar...