3 gün sonra

3 gün geçmişti. Bugün DNA testini sonuçları çıkacaktı. Heyecanlıydım.

Nedenini bilmediğim bir heyecan vardı içimde. Neden böyle olmuştu ki. Sonuçta çıkan şeylerden korkuyordum. Ama heyecanlıydım.

Testin donuçlarını almak için hastaneye gidecektik. Hemen yataktan kalktım. Banyoya girdim.

Elimi yüzümü yıkadıktan sonra hazırlanmaya başladım.

Defne'nin kombini

Makyajımı yaptıktan sonra Demir'den mesaj beklemeye başladım.

O nemi almaya gelicekti. Ondan mesaj beklerken Berk içeri girdi.

"Oooo ikizim nereye böyle giyindin."

Evet kardeşlerimin kapı çalma diye bir huyu yoktu.

"DNA testinin sonuclarını almaya gidicez Demir ile. Onu bekliyorum."

Dediğimde yüzü düştü. Oda gitmemi istemiyordu. Çünkü biliyordu. Sonuçlardan sonra onlarla eskisi gibi olamayacağımı.

Tam yanıma gelip oturduğunda telefonum çaldı. Arayan Demir'di. Hemen açıp iniceğimi söyledim. Ve kapattım.

Tam kapıdan çıkarken Berk beni durdurdu.

"En azından eğer kardeşim değilsen bile benimle konuşmayı kesmezsin dimi?" Diye sordu çağresizce.

Bir an gözlerim doldu. Ben istemesemde konuşacak kimsem yoktu. Sadece Berk vardı. Bunu oda biliyordu.

"Tabikide kesmem. Bu öyle kolayca sizi bırakabileceğim anlamına gelmiyor. İkiz."

Dedim ve dışarı çıktım. Demir kapıda bekliyordu.

Yanına gittim. Bana"sonuçlara hazır mısın?"

Diye sordu.

Bende bilmiyorum. Hazır mıydım? Sonuçlardan sonra ne yapıcaktı. Yeni ailem ile mi kalıcaktım? Onlara alışabilecek miydim? Hiçbir fikrim yoktu.

Bende"bilmiyorum"dedim. Ama sanki o sonuçlarda ne çıkacak biliyor gibiydi.

Beraber arabaya bindik ve hastaneye gittik.

Hastaneye gelene kadar hiç konuşmamıştık

Ki zaten konuşacak gibi de deildim.

Arabadan indik ve hastaneye doğru yürümeye başladık.

Demir'in ailesi oradaydı. Yani gerçek ailem.

Onlarla beraber sonuçları öğrenmek biraz beni geriyordu.

Ama alışmam da gerekiyordu. Ne yapıcaktım pek bir fikrim yoktu.

Faride hanım sarılmak için bana yaklaştığında kendimi geri çekmiştim. Çünkü Feride hanımın annem olması beni üzüyordu. Benim annem 2 ay önce ölmüştü.

Ama karşımdaki kadında annem di. Acaba annem ölmeseydi benim onlarla gitmeme izin verirmiydi.

Bunları hiçbir zaman öğrenemeyecektim.

Bendüşüncelerimden ayrırdığımda karşımda iremi gördüm.

Sinirletim kat ve kat arttı. Onu şuan öldürmek istiyordum. Onu gormezden gelip doktorun odasına girdim.

Doktor masasında oturuyordu. İçeri Demir girdi. Demir'den sonra içeri Berk girdi. Şaşırmıştım onun burada ne işi vardı.

Ama sevinmiştim. Bunları öğrenirken yanımda olmasını istemiştim.

"Berk" dediğimde. Geldi bana sarıldı. Ve kulağıma"seni ne olursa olsun hiçbir zaman yalnız bırakmam ikiz. "dedi.

Geri çekildiğinde ise göz kırptı ve yanıma oturdu. Hep beraber doktorun ne diyeceğini bekledik.

Doktor "Defne Yıldız'ın Yaman kılıç'ın kızıdır."dediğinde dünyam tersine dönmüştü.

Ne olacaktı şimdi. Berk'e baktığımda oda bana bakıyordu. Yani şimdi "İrem beni kardeşim mi?" Diye sorduğum da bana

"Hayır oda ümit yıldız'ın kızı."dedi Feride hanım.

Ne yani bişi doğduğumuzda karıştırmışlar mıydı. Her şey nirbirine karışmıştı. Ben ne diyeceğimi bilememiştim.

Babam "hadi kızım eve gidelim."dediğinde Berk ile kalmak istediğim için Berk'e baktığımda, Berk lafa girdi.

"Ben Defne ile birlikte vakit geçirmek istiyorum. Sonra gelse olur mu?"diye sordu.

Bavam ise "olur" dediğinde. Mutlu olmuştum. Şimdi ben bir mafyanın kızıydım.

Şaçma ama gerçek. Berk ile beraber dışarı çıktık. Sahil kenarına geldik. Oturduk. Gelirkel biraz içki almıştık.

Sarhoş olmayacak kadar içecektik. Fazla içmeyi ikimizde sevmezdik. Aslında gerçek ikiz gibiydik.

Ama kim inanabilirsiki benim evlatlık olduğuma. Ham çokça benziyorduk. Buda şans eseri olamazdı.

Biraz içtikten sonra abilerimi merak ettik ve eve gittik. Birisi bu eve son gelişim olduğunu söyleseydi kesin gülüp geçerdim.

İnanmazdım ama şuan sin kez bu eve giriyorum. Bu çok değişik bir his.

Abilerim salonda oturuyorladı.

Geldiğimizde ilk bana sarıldılar. Bende onlara sarıldım. Ama hepsine kırgındım.

Bana söylemedikleri için kırgındım. Şuan ise tüm kırgınlığım geçmişti sanki son kez görüyordüm onları.

Onlarla beraber vakit geçirdim. Lunaparks gittik. Beraber eğlendik.

Bugün benim için en mutlu günümdü. Yani şuanlık. Sonra ise nebolucaktı, beni nasıl bir hayat bekliyordu. Bilmiyordum.

Hava yavaş yavaş kararmaya başlamıştı. Berk ise beni eve bırakacaktı.

O beni eve bıraktı. Ben eve doğru yürümeye başladım korku kapladı içimi. Acaba babam da neni eskisi gibi dövermiydi.

Ya da karanlık odaya kapatırmıydı. Bence daha fazlasını yapabilirdi. Sonuç olarak bir mafya idi.

Kapıya yaklaşıp,zile bastım. Kapıyı Demir açtı.

"Hoşgeldin. Günün nasıl geçti?"diye sordu.

"Güzel geçti eğlendim."dediğimde mutlu oldu. Beraber içeri geçtik. Bu evde trk yakın olduğum kişi Demir idi.

Diğerleri ile yakın deildim. Bersber yemek masasıns geçtik.

Yemek yerken babam bir anda "kadir, çağan ve Berk ile görüşmeni istemiyorum."dedi.

Bunu benden nadıl isterdi. Yanımda sadece onlar vardı bunca yıl onları masıl bırakabilirdim.

Korktuğum için bir şey söyleyemedim.

Ama ağlamak için odama çıktım.

Canım çıkana kadar ağladım.

Ben ağlarken odaya Demir girdi. Yanıma geldi ve bana sarıldı. Nende ona sarıldım.

"Sen babama bakma. Sen onlarla vakit geçiriyorsun diye senin annem ve babamı sevmeyeceğini düşünüyorlar." Dedi ama benim gözyaşlarım dinmedi.

Ağladım. Ama en sonunda gücüm kalma

dı.

Ve Demir ile beraber uyuya kalmışız...

Beğenmeniz dileği ile...🩷

Instagram: gamzeli_trkr

Takip ederseniz mutlu olurum...🫶🏻