Bir gecede hayatı altüst olabilir mi? Bir insanın benim oldu 6 yaşındayken ailemi trafik kazasında kaybettim ve bu zamana kadar hiç görmediğim dedemlerin yanına Mardin'e gitmek zorunda kaldım.

Annemle babam birbirlerini çok sevmişler fakat babamın ailesi annemi kimsesiz yurta büyüdüğü için istememiş soyu sopu belli olmayan kız almazlarmış oğullarına babam herşeye rağmen annemle evlenmiş ailesini terk etmiş evlendiklerinden 2 sene sonra ben katılmışım aileye ben doğunca babam adımı güneş koymuş hiç karanlıkta kalmayayım hayatım boyunca hep aydınlık olmamı istemiş hiç karanlık görmeyeyim istemiş fakat şuan sanki bir kuyunun dibinde kapkaranlık bir yerdeyim gibi hissediyorum.

Annemle babamı kaybettiğim gün uyuyorlar ve bir daha hiç uyanmayacaklar dediler o gün bende uyudum o kadar çok uyudum ki uyanmak istemedim sandım ki bende uyursam onların yanında olurum fakat gözlerimi açtığımda farklı bir evde farklı insanların yanındaydım burası çok kalabalıktı bazıları ağlıyordu kimisi aralarında konuşuyordu yazık diyorlardı hem yetim hem öksüz kaldı diyodular ben o günden sonra hep uyudum uyanmamak için uyudum hep ve zamanla öğrendim ölümünde yetimin ve öksüz kalmanın nasıl olduğunu.

Geldiğim ev konakmış buradaki teyze öyle söyledi beni çok sevmiş çok güzelmişim sonra başka insanların yanına götürdü beni yaşlı amca vardı benim dedem'miş Ahmet ağam diyorlardı hiç bana bakmadı sonra yaşlı bir teyze vardı ona da hanımağam diyorlardı adı Ayşe'miş oda benim babaannem'miş arkadaşlarımın da vardı benim de olsun istemiştim hep onlara oyuncaklar, şekerler, güzel giysiler alıyorlardı şimdi benimde var beni çok severler şimdi diye düşünürken babaannem uğursuz kadın bir erkek bile doğurmamış doğura doğura bunu doğurmuş kaldı başımıza şimdi dedi ben o zamanlar bunu da anlamamıştım.

Ev kocamandı burda benim gibi çocuklarda vardı benim kuzenlerimmiş fakat benimle hiç oyun oynamıyorlardı oyunlarına beni almıyorlardı kız kuzenlerimin çok güzel bebekleri vardı yanlarında istemediler beni sonra Babannem geldi onların saçlarını sevdi beni gördüğü an bana kızdı senin burda ne işin var dedi Esma ablayı çağırdı bu uğursuzun kızı asla göz önünde olmayacak senin odanda seninle kalacak bizimle sofraya oturmayacak mutfakta sizinle yiyecek demişti.
O günden sonra konakta görünmemezlik oyunu oynamaya başladım mutfakta yemeğimi yediğim an koşarak odama giderdim çünkü beni görürlerse döverlerdi uğursusuz kızı derlerdi.

Okul zamanı gelmişti okula gidecektim heyecandan uyuyamadım sabaha kadar bana okul kıyafeti, çanta falan almamışlardı olsun alırlardı nasılsa sabah erkenden kahvaltımı yaptım normal kıyafetlerimi giydim ama saçımı toplayamadım ama olsun okul gidecektim arkadaşımlarım olacaktı Esma abla yanıma geldi Aaa senin saçlarının hali ne böyle dedi tarağı eline alıp güzel taradı sonra da bağladı bana okulda yerim diye ekmek arası yapmış ona sarılıp odadan çıktım hani demiştim ya ben öksüz ve yetim olduğum zamanı anladım diye evet o gün anladım kuzenlerimin anne babaları yanlarında onlara sarılıp öpüyorlardı kızların saçları örülmüş yeni önlükleri giyilmiş çantaları takılmış erkeklerinde aynı şekilde dedem ve babaannem onlara harçlık veriyordu onlarda ellerini öpüp aileleriyle okullarına doğru gidiyordu yine beni görmemezlikten geldiler Hasan amca evin kahyasın da gel kızım seni okula ben götüreyim dedi tam giderken dedem otoriter sesiyle senin bir sürü işin varken çocuk mu? Eğleyeceksin bırak kendi gitsin giden aileleri takip edip dedi.

O gün ağlaya ağlaya insanların arkasından gittim herkesin ailesi yanındaydı kiminin annesi kiminin babası vardı benimse kimsem yoktu o gün kendime söz verdim çok çalışıp çok okuyacaktım okul birincisi olacaktım o zaman beni seveceklerdi ve dediğim gibi yaptım arkadaşlarım dışarda oynarken ben hep okuyup çalıştım öğretmenlerim beni çok severlerdi okul önlüğümü defter kitap kalemlerimi hep onlar alırdı. Esma abla bana hep bişeyler hazırlardı okulda aç kalmayayım diye arada Esma abla veya Hasan amca harçlık verirdi kan bağım olanlardan daha çok severlerdi beni gerçi onlar beni hiç sevmedi ki

Okulu her dönem başarı belgeleriyle ve madalyalara bitirdim fakat hiç bir başarım da kimsem yoktu çok başarılı olduğum halde bile sevmediler beni belki sevgi böyle bişey değildi gerçi sevilmeyen ben nerden bilecektim ki sevgiyi babaannem yani hanımağamız benimde artık ev işlerine yardım etmemi emretti torunlarının odalarını temizletti torunlarının arkadaşları gelince hizmet ettirdi daha bir sürü şey yediğimi halk etmem lazımmış evde yokmuş bedavaya yemek okumamı bile istemediler öğretmenlerimin zoruyla okudum başarılı olmamı bile hazmetmedirler ama başardım ben istediğim yeri kazandım artık burdan kurtulacaktım Eşkişehir'de hem okuyup hem çalışacaktım Tıp fakültesini kazandım doktor olacaktım kimse anne babasız kalmasın diye çok iyi bir doktor olacaktım.

Esma abla bana dua etmeyi namaz kılmaya öğretti küçükken ben iyi insan olursam anne ve babam orda mutlu olurmuş o günden sonra hep namazımı kılıp dua ettim sonra Rabbimi tanıdım sonra kimsesiz olmadığımı anladım kimsesizlerin kimsesi Rabbim vardı ve hep benim yanındaydı.

Arkadaşlar yazım ve mantık hatalarım varsa özür dilerim ilk kitabım olduğu için böyle hatalarım olması normal diye düşünüyorum gittikçe daha iyi olmaya çalışacağım bu bölümde size güneşin hayatını özetlemek istedim bakalım güneş okuluna gidebilecek mi? Yarın görüşmek üzere güzel yorumlarını bekliyorum ☺️